Η αναγκαιότητα μείωσης των κρατικών δαπανών αντί της υπέρμετρης φορολόγησης που διαλύει την κοινωνία και την οικονομία, θεωρείται από όλους τους λογικούς ανθρώπους ως μοναδική διέξοδος για να μπορέσει η χώρα να αναπνεύσει, να παράξει, να δημιουργήσει επενδυτικό κλίμα. Σε συνδυασμό φυσικά με τις προσπάθειες για περιορισμό της γραφειοκρατίας, της πολυνομίας, της διαφθοράς και του καταστροφικού συνδικαλισμού.
Είναι παντελώς αφύσικο, παντελώς παράλογο σε μια χώρα σαν την Ελλάδα, να απαιτείται το 55% των κρατικών δαπανών για να συντηρηθεί το κράτος. Αυτό με απλά λόγια σημαίνει ότι απαιτείται συνεχής δανειοδότηση της χώρας, ύψους 10- 12 δις ετησίως, μόνο γι αυτό.
Πόσο νομίζουν κάποιοι ότι μπορεί να διαρκεί αυτό; Να δανείζεται δηλαδή η Ελλάδα (τώρα μέσω των μνημονίων) για να συντηρεί αυτό το κράτος;
Πόσο θα παραμένουμε καθηλωμένοι στο οικονομικό μοντέλο που μας οδήγησε στην χρεοκοπία;
Πότε θα αρχίσουμε να συζητάμε ότι δεν μπορεί πια το κράτος να σφίγγει τη θηλιά στον ιδιωτικό τομέα;
Και για να μη μένουμε μόνο σε διαπιστώσεις.
Οφείλουμε να δούμε τα πράγματα κατάματα.
Να το πάρουμε αλλιώς, όπως λέμε λαϊκά.
Αν δεν δημιουργήσουμε σταθερό φορολογικό περιβάλλον με παράλληλη μείωση της φορολογίας των επιχειρήσεων κοντά στο 15%, θα κάνουμε συνεχώς μια τρύπα στο νερό. Θα είμαστε συνεχώς στον ίδιο φαύλο κύκλο…
Αν δεν μειώσουμε τοις κρατικές δαπάνες, όλα θα είναι ίδια… Όλα θα αλλάζουν κι όλα θα μένουν ίδια…
Να δούμε από πού θα μπορούσε να γίνει μείωση κρατικών δαπανών; Ας δούμε ανά τομέα:
- Οι δημόσιοι οργανισμοί.
Καλά καλά δεν ξέρουμε πόσοι είναι.
Υπολογίζονται όμως σε 1.800, απασχολούν σχεδόν 100 χιλιάδες υπαλλήλους και στοιχίζουν σχεδόν 3 δις.
Τι μπορεί να γίνει μ’ αυτούς;
Απλά μαθηματικά είναι: Να κλείσει το 25%, να συγχωνευθεί το υπόλοιπό 25% και να ιδιωτικοποιηθούν όσο περισσότεροι γίνεται.
Κι όποιος ρωτήσει τι θα γίνει με όσους απολυθούν (περίπου 35 χιλιάδες), η λύση είναι και πάλι σαφής:
Αποζημίωση μισθών 3 ετών στο 70% του βασικού τους μισθού.
Εξοικονόμηση; Λίγο επάνω ή λίγο κάτω του 1 δις ευρώ.
- Μείωση κατά 30% όλων των πρόωρων συντάξεων, όσων είναι κάτω των 65 ετών και σήμερα αφορά 470 χιλιάδες συνταξιούχους με ετήσιο κόστος 7 δις ευρώ!!!
Εξοικονόμηση; Κάτι περισσότερο από 2 δις ευρώ.
- Μείωση αμυντικών δαπανών.
Πολύ περισσότερο αφού σήμερα συντηρούμε στρατό (ένοπλο και πολιτικό προσωπικό) ίσο με της Μεγάλης Βρετανίας που διαθέτει εξαπλάσιο πληθυσμό, δεκαπλάσιο ΑΕΠ και επιχειρεί σε τρία πολεμικά μέτωπα.
Χώρια, που διαθέτουμε εκατοντάδες στρατηγούς, υποστρατήγους, αντιστρατήγους και πάει λέγοντας…
Εξοικονόμηση; Συμφώνως με μετριοπαθείς προϋπολογισμούς, κάτι περισσότερο από 1 δις ευρώ.
- Οικονομική αυτοτέλεια των ΟΤΑ.
Οι ΟΤΑ μπορούν να αναλάβουν τον ΕΝΦΙΑ για να συντηρούνται ενώ με την ενδυνάμωση της αρχής της επικουρικότητας και το πέρασμα εξουσιών του κράτους σ’ αυτούς, μπορεί να μειωθεί και η γραφειοκρατία.
Εξοικονόμηση; Ίσως περίπου 500 εκ. ευρώ!
- Διαχωρισμός κράτους –εκκλησίας
Ο διαχωρισμός και η διακοπή της μισθοδοσίας του κλήρου, θα επέφερε εξοικονόμηση της τάξεως των 200 εκ. ετησίως.
Ναι κατανοώ ότι τα πράγματα δεν είναι απλά. Όλες αυτές οι μειώσεις που εξοικονομούν χρήματα όσο σχεδόν τρεις ΕΝΦΙΑ, δεν μπορούν παρά να συναντούν ισχυρές αντιδράσεις.
Εδώ από το δημόσιο δεν απολύουν ούτε τους καταδικασμένους κλέφτες και καταχραστές και θα πάνε να κλείσουν ή να συγχωνεύσουν δημόσιους οργανισμούς κι επιχειρήσεις;
Εδώ η εκκλησία απαιτεί να συγκυβερνά και θα υποστεί αγόγγυστα τη διακοπή της μισθοδοσίας της από όλους μας, είτε είμαστε Χριστιανοί είτε Καθολικοί είτε ότι είναι ο καθένας;
Εδώ οι πρόωρες συντάξεις θεωρούνται από κάποιους… κατάκτηση και θα πάει ο οιοσδήποτε να τις περικόψει;
Είναι σαφές ότι ένα πρόγραμμα μείωσης των κρατικών δαπανών θα προκαλέσει αντιδράσεις επειδή η ελληνική κοινωνία έτσι έχει γαλουχηθεί στον κρατισμό από τότε που ιδρύθηκε το ελληνικό κράτος.
Από κάπου όμως πρέπει ν’ αρχίσουμε. Οι αριθμοί δεν βγαίνουν.
Κι ας αρχίσουμε μόνοι μας και σταδιακά, παρά με τη βία νέων μνημονίων ή νέων ατελέσφορων μέτρων στα οποία θα οδηγηθούμε μαθηματικά (κόφτης) αν παραμείνουμε αθεράπευτα προστάτες του κράτους…
