Το έχουμε πει και γράψει ξεκάθαρα. Όποιος παρανομεί να υποστεί τις συνέπειες του νόμου. Κι ο επιχειρηματίας που νοικιάζει 15 τετραγωνικά κι απλώνει ξαπλώστρες κι ομπρέλες σε 300 κι ο άλλος που δεν έχει καν άδεια και λυμαίνεται τις παραλίες, κι εκείνος που αισχροκερδεί, βάζοντας διόδια στις …τουαλέτες… Κι εκείνος με τον πληθωρισμό της απληστίας! Όποιος παρανομεί να υφίσταται τις συνέπειες, τελεία και παύλα.
Να μη πάμε όμως στο άλλο άκρο. Το ότι πολλοί παρανομούν δεν σημαίνει ότι σε μια χώρα που δέχεται 20 εκ. τουρίστες και διακινεί άλλους 5 εσωτερικά, θα καταργήσουμε τις ξαπλώστρες και τις ομπρέλες.
Νηφάλια λοιπόν και χωρίς κραυγές κι αναθέματα, οφείλουμε να βρούμε την απαραίτητη ισορροπία. Κι εκείνος που δεν θέλει να πληρώνει να βρίσκει χώρο να απλώσει την πετσέτα και τα δικά του συμπράγκαλα (αρκεί να μαζεύει μετά τα σκουπίδια του και να μη χώνει τα αποτσίγαρά του στην άμμο ή στα βότσαλα) αλλά κι εκείνος που θέλει ξαπλώστρα να μπορεί να την απολαμβάνει.
Δηλαδή, επειδή πονάει πόδι δεν θα κόψουμε πόδι. Θα το θεραπεύσουμε. Μπορεί η ανομία ν’ αποτελεί γάγγραινα στη χώρα μας, αλλά πλέον κι η γάγγραινα θεραπεύεται. Αρκεί το κράτος να κάνει τη δουλειά του.
Το κίνημα της πετσέτας λοιπόν, είχε αρχικά ευγενή και ρομαντικά χαρακτηριστικά και κίνητρα. Ειδικά στην Πάρο απ’ όπου ξεκίνησε. Μα αυτά τα χαρακτηριστικά και κίνητρα τα είδαν κάποιοι ως … ευκαιρία διαδήλωσης καλοκαιριάτικα και το καπέλωσαν πανελλαδικά. Μέχρι και για κατάργηση της επιχειρηματικότητας μας είπε το ΚΚΕ!
Μα δεν είδαμε κανέναν από το κίνημα (ούτε στην Πάρο) ν’ αντιδρά για τις παράνομες χωματερές στα περισσότερα νησιά. Δεν είδαμε κι ακούσαμε κάποιον να λέει κουβέντα για χιλιάδες τόνους πλαστικού και σκουπιδιών που μαζεύεται στις Κυκλάδες κι αλλού. Δεν είδαμε κανέναν εξ αυτών να λένε το παραμικρό για τα βρόμικα καταλύματα ή για τρύπες που τις νοικιάζουν με το κεφάλι! Δεν είδαμε κανέναν να διαμαρτύρεται για τους θανάτους από… γουρούνες ή δίκυκλα που νοικιάζονται χωρίς κανόνες. Δεν είδαμε κανέναν να χαλάει τον κόσμο για τα… στραβά μάτια τοπικών αρχόντων.
Κυρίως όμως, δεν τους είδαμε να χαλάνε τον κόσμο όταν οι κάτοικοι σπιτιών που τα νοικιάζουν σε φοιτητές (σε όσα μέρη έχουν ΑΕΙ) τους διώχνουν από τον Μάρτιο για να υποδεχτούν την αγελάδα με τους χρυσούς μαστούς. Δεν είδαμε κανέναν να λέει το παραμικρό για το γεγονός ότι γιατροί, εκπαιδευτικοί και στρατιωτικοί που διορίζονται στα νησιά, δεν έχουν πού την κεφαλήν κλίναι και δη κυριολεκτικά. Δεν είδαμε κανέναν να διαμαρτύρεται για την πυκνή δόμηση της Χαλκιδικής ή των νησιών, που κάθε ημέρα άλλη φωτογραφία αποτυπώνουν τα drones. Ούτε τους είδαμε να διαδηλώνουν σε Ύδρα, Σαντορίνη κλπ, που συμπαθή τετράποδα χρησιμοποιούνται σε σκληρές εργασίες…
Ναι, ξαναλέμε, ήταν καλό το κίνημα της πετσέτας στην αρχή του. Κι έφερε κι αποτελέσματα. Αλλά θα ήταν ενδιαφέρον να βλέπαμε την «πετσέτα» να εισβάλλει στην καρδιά τοπικών αυθαιρεσιών …
Καταλαβαινόμαστε, έτσι;
