Η συμφωνία της Ισπανίας με το καθεστώς Ερντογάν και την Τουρκία για την πώληση οπλικών συστημάτων και τη ναυπήγηση αεροπλανοφόρου και υποβρυχίων, ήταν κάτι που δεν περίμενε ο πολιτισμένος κόσμος και δη η Δύση. Πολύ περισσότερο όταν είναι πάγια θέση και δέσμευση των χωρών της ΕΕ να μη πωλούν όπλα σε χώρες που θα τα χρησιμοποιήσουν για επιθετικές ενέργειες εναντίον μελών της ή σε κάθε είδους περιφερειακή αποσταθεροποίηση. Αυτή η πάγια θέση εκφράζεται με την 2008/944 απόφαση των κρατών μελών της ΕΕ.
Η Ισπανία του σοσιαλιστή Σάντσεθ έγραψε στα παλαιότερα των υποδημάτων της ηθική και δεσμεύσεις και συμφώνησε με τον ταραξία της Ανατολικής Μεσογείου . «Για τα λεφτά τα κάνεις όλα», αναφέρει ένα παλιό λαϊκό ελληνικό άσμα…
Για να έχουμε την πλήρη εικόνα του τι συμβαίνει στην Ισπανία πρέπει να τονίσουμε ότι η Κεντροδεξιά αντιπολίτευση αντιτίθεται σφόδρα στην απόφαση Σάντσεθ!
Την ίδια ώρα αυτοί που εμείς (και καλά κάνουμε με βάση τα δεδομένα) χαρακτηρίζουμε φιλότουρκους, οι Γερμανοί, ετοιμάζονται να «παγώσουν» τις συμφωνίες Μέρκελ – Ερντογάν για ναυπήγηση έξι υποβρυχίων.
Προσέξτε: Μέρκελ κι Ερντογάν είχαν συμφωνήσει κι ο δεύτερος είχε παραγγείλει στη Γερμανία έξι υποβρύχια. Εφάμιλλης δυναμικής με τα τέσσερα δικά μας της κλάσης «Παπανικολής». Όμως, τόσο οι Γερμανοί Φιλελεύθεροι, όσο κι οι Πράσινοι που θα συμμετέχουν στον νέο γερμανικό κυβερνητικό συνασπισμό, αρνούνται να προχωρήσει κάτι τέτοιο. Κι αυτό εξ αιτίας της επιθετικότητας της Τουρκίας απέναντι σε Ελλάδα και Κύπρο.
Στην Ισπανία όμως, ο σοσιαλιστής πρωθυπουργός, προφανώς δεν έχει ηθικά διλήμματα. Φαίνεται ότι τοποθετεί το χρήμα υπεράνω σχέσεων, συμμαχιών, Ευρώπης και ειρήνης. Κι είναι σαφές ότι βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση –παίζοντας το παιγνίδι της Τουρκίας- με όλες σχεδόν τα χώρες της Μεσογείου που έχουν διαμορφώσει το μέτωπο που έχει επικεφαλής Γαλλία κι Ελλάδα. Στο οποίο, πλην της Κύπρου, είναι ενταγμένη η Αίγυπτος, το Ισραήλ κι η Ιορδανία.
Ο Σάντσεθ παίζει μπάλα με τον Ερντογάν. Κι ο Τούρκος προσπαθεί να βάλει απέναντι στο μέτωπο Γαλλίας – Ελλάδας και των υπόλοιπων χωρών, πλην της Ισπανίας και την Ιταλία.
Την μεν Ισπανία με τον τρόπο που είπαμε. Αεροπλανοφόρο και υποβρύχια κι άλλα οπλικά συστήματα. Τη δε Ιταλία με διάφορά άλλα συμβόλαια οπλικών συστημάτων αλλά και με τη… Λιβύη! Οι Ιταλοί νοιάζονται πολύ για τις εξελίξεις στη χώρα της Βόρειας Αφρικής, τόσο σε επίπεδο προσφυγικό –μεταναστευτικό, όσο και σε γενικότερα οικονομικό και πολιτικό. Με δεδομένο λοιπόν ότι ο Ερντογάν έσωσε την κυβέρνηση Σάρατζ με τις κινήσεις του, δελεάζει τους Ιταλούς κι έχουν βρει μαζί κοινό βηματισμό στη Λιβύη.
Ακούστε: Κατά τα φαινόμενα λοιπόν, απέναντι στο ελληνογαλλικό μέτωπο και με σαφή στόχο να το αποδυναμώσει ή και διασπάσει, η Τουρκία έχει δημιουργήσει το δικό της με Λιβύη και Ιταλία και τώρα βάζει μέσα και την Ισπανία. Η οποία, παρεμπιπτόντως έχει ισχυρή οικονομική διείσδυση στην Τουρκία, κυρίως στο επίπεδο του τραπεζικού τομέα. Εξ ου κι οι Ισπανοί –μαζί με τους Γερμανούς- τάσσονταν συστηματικά εναντίον των ευρωπαϊκών κυρώσεων στην Άγκυρα.
Προσέξτε κι αυτό: Ο Ερντογάν μπορεί να θεωρεί την Ιταλία συνοδοιπόρο του στη Λιβύη, μα είναι σαφές ότι ανησυχεί επειδή ο Ιταλός πρωθυπουργός, ο Μάριο Ντράγκι, έχει εξαιρετικές σχέσεις και κοινή πολιτική περπατησιά με τον Μακρόν και τον Μητσοτάκη. Φοβάται ότι Ιταλός πρωθυπουργός θα γείρει τη χώρα του προς το ελληνογαλλικό μέτωπο και κάνει ρελάνς με την Ισπανία, προκειμένου να μην υπάρχει συνοχή στο ευρωμεσογειακό. Ο Σάντσεθ λειτουργώντας ως τυχοδιώκτης αποδέχθηκε! Χωρίς καν να προσμετρήσει κατά πόσο η καταρρέουσα οικονομικά Τουρκία (με την τεράστια υποτίμηση της λίρας) θα μπορεί να τον αποπληρώσει.
Συνεπώς, το μέγα ερώτημα που προκύπτει είναι γιατί ο Σάντσεθ «παίζει μπάλα» επιπέδου Β’ εθνικής τύπου Καρταχένια ή … Λας Πάλμας όταν η χώρα του διδάσκει με Ρεάλ και Μπαρτσελόνα; Είναι μόνο η έκθεση των ισπανικών τραπεζών στην Τουρκία; Που συνεχίζεται ακόμη και τώρα που καταρρέει η τουρκική λίρα, αφού η δεύτερη σε μέγεθος ισπανική τράπεζα (BBVA), εξαγόρασε την τουρκική τράπεζα Garanti;
Η απάντηση μάλλον τείνει στο γεγονός ότι ο σοσιαλιστής Σάντσεθ ίσως να είναι «όμηρος» τέτοιων κινήσεων ισπανικών οικονομικών παραγόντων. Κι ότι κοιτάζει να μπει από τώρα σε θέση ισχύος για την εποχή μετά τον Ερντογάν.
Όμως, όπως και να το κάνουμε, η σύμπλευση με την Τουρκία σε επίπεδο όπλων, τη στιγμή που υπάρχουν δεσμεύσεις των χωρών της ΕΕ να μη πωλούν σε χώρες που θα τα χρησιμοποιήσουν για επιθετικές ενέργειες εναντίον μελών της ή σε κάθε είδους περιφερειακή αποσταθεροποίηση, δεν αποτελεί έντιμη στάση απέναντι στην Ελλάδα.
