Ο Αλέξης Τσίπρας πρέπει να είναι πολύ απελπισμένος. Αφού δεν του βγήκε τίποτα απ’ όσα σχεδίαζε προχώρησε σε … απεύθυνση προς την Κεντροαριστερά. Αφού κυβέρνησε τέσσερα χρόνια με την ακροδεξιά και λοιπούς γραφικούς κι επικίνδυνους (Βαρουφάκης, Κοτζιάς κλπ), αφού επιχείρησε μέσω Πρεσπών να διασπάσει τη Νέα Δημοκρατία και δεν μπόρεσε, σήμερα θυμήθηκε εκείνους που θα μπορούσε να είχε απευθυνθεί το 2015 ή και μετά την υπογραφή του τρίτου μνημονίου. Του πιο αχρείαστου και πιο επώδυνου.
Αν κάτι έδειξε η συγκέντρωση στο Γαλάτσι είναι ότι ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ έμειναν σαν την καλαμιά στον κάμπο. Χωρίς εφεδρείες και χωρίς προοπτική. Στην «πλατιά» του «απεύθυνση» πρόθυμοι ήταν μόνο κάποια φαντάσματα του παρελθόντος, «νεκροί» πολιτικοί που αναζητούσαν στασίδι. Όπως γράψαμε και χθες… σφραγιδομάζωξη!
Τουτέστιν:
- Η ΔΗΜΑΡ κι αυτή πετσοκομμένη. Ένα κόμμα σφραγίδα (0,40%) χωρίς καμιά διείσδυση στην κοινωνία. Με πρόεδρο τον Θεοχαρόπουλο που δεν εξελέγη ποτέ από την κοινωνία. Βουλευτής έγινε χάριν της μεγαλοψυχίας ή των σκοπιμοτήτων της Φώφης Γεννηματά στις προηγούμενες εκλογές και σήμερα για να πάει στον ΣΥΡΙΖΑ καρατόμησε 30 στελέχη της Κ.Ε προκειμένου να επιτύχει πλειοψηφία στην απόφαση!!!
- Οι κηπουροί του μοιραίου Γιώργου Παπανδρέου, που επειδή δεν έχει κάνει άλλη δουλειά στη ζωή του, επιμένει να ταλαιπωρεί την κοινωνία.
Α. Οι Θανάσης Μωραϊτης και Άγγελος Τόλκας, μέγιστοι υβριστές του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ. Οι οποίοι μόλις τους προτάθηκαν κυβερνητικοί θώκοι, λησμόνησαν τα πάντα.
Β. Ο Γιάννης Ραγκούσης. Ο οποίος εξελέγη δις, χωρίς λαϊκή ψήφο, αφού ο Γιώργος Παπανδρέου τον διόρισε μέσω ψηφοδελτίου επικρατείας. Μάλιστα χρημάτισε υπουργός της κυβέρνησης Σαμαρά/Βενιζέλου και δη υπό τον Βορίδη! Πριν από λίγο καιρό, θέλησε να ηγηθεί του ΚΙΝΑΛ (με αρωγή Γιώργου Παπανδρέου) κι έλαβε το φοβερό και τρομερό ποσοστό του 3%!
Γ. Η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου. Η οποία ουδέποτε ήταν αυτόφωτη κι ουδέποτε συμβόλισε κάτι περισσότερο από την πίστη στο κόμμα. Ήταν, δηλαδή, εικόνα και ομοίωση αυτού που ο Χάρρυ Κλυν αποκαλούσε… Πασοκάνθρωπος! Το είχε αποδεχθεί και παραδεχθεί κι η ίδια. Αφού σε Κ.Ε. του ΠαΣοΚ είχε αναφέρει ότι «πρόσφερα τα νιάτα μου για το Κίνημα». Τώρα, αποφάσισε να προσφέρει τα γεράματά της στον ΣΥΡΙΖΑ.
- Ο Πέτρος Κόκκαλης. Γιος του ολιγάρχη που συμμετείχε σε όλες τις επιχειρήσεις του πατρός του. Σε πρόσφατη συνέντευξή του ήταν ξεκάθαρος: «Ο ακραίος νεοφιλελευθερισμός οδηγεί σε εσωτερική αποικιοκρατία». Και δεν είχε άδικο, αν σκεφτεί κανείς ότι οι παρενέργειες που έχει στην αυτοδιάθεση του κράτους είναι σοβαρές και επώδυνες. Μεταξύ των δύο εννοιών, είναι δύσκολο να ορίσουμε τι είναι ο «νεοφιλελευθερισμός» που εννοεί κάθε αριστερός ή δεξιός κρατιστής. Πολύ εύκολα, όμως, μπορούμε να περιγράψουμε τον ρόλο του κράτους που αναμφισβήτητα χάνει μεγάλο μέρος της προνομιακής του εμβέλειας στην αγορά και στην κοινωνία… Αν χάσει ο Πέτρος Κόκκαλης την προνομιακή θέση των οικογενειακών εταιρειών στο Κράτος (εθνικός προμηθευτής γαρ), χάθηκαν πολλά… Άρα, βουρ στον κρατισμό που κυρίως πρεσβεύει ο ΣΥΡΙΖΑ.
- Ο Στέφανος Τζουμάκας. Σε κάποιο συμβούλιο υπουργών της Ε.Ε. οι φήμες λένε ότι τον είχε πάρει ο ύπνος! Στη νιότη του ήταν εμβληματικό στέλεχος του ΠαΣοΚ εκφράζοντας την Αριστερή του πτέρυγα. Σήμερα, καταψηφισμένος από την κοινωνία, εκφράζει μόνο τον εαυτό του και στα γεράματά του θυμήθηκε πάλι την επανάσταση και το πορτραίτο του Μαρξ που κάποτε είχε στο υπουργικό του γραφείο!
- Ο Νίκος Μπίστης. Θα μπορούσαμε να το αποκαλέσουμε και «μελισσούλα» αφού πετάει από κόμμα σε κόμμα. Δεν έχει εκλεγεί ποτέ από την κοινωνία κι όλος του ο πολιτικός βίος αποτυπώνεται στον χαρακτηρισμό «τίποτα»!
- Η Μαρία Ρεπούση. Λόγια, λόγια, λόγια! Πολιτική δράση; Η κατάπτυστη άποψή της στα σχολικά βιβλία περί… συνωστισμού στην καταστροφή της Σμύρνης! Πάντως αυτό δεν την εμπόδισε να … συνωστιστεί με 30 ακίνητα προσωπική περιουσία!
- Ο Κώστας Παϊπουτλίδης. Πριν από…15 χρόνια είχε θέσει υποψηφιότητα για να γίνει μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του ΠαΣοΚ. Είχε καταταγεί … 265ος!!! Έτερον ουδέν.
- Στα πολύ νέα «αποκτήματα» είναι ο Χρήστος Κοκκινοβασίλης, άλλοτε υπαρχηγός του Γεράσιμου Αρσένη και «φρουρός» της Δήμητρας Λιάνη, ο Μενέλαος Γκίβαλος, θεωρητικός του τσοχατζοπουλικού στρατοπέδου επί σειρά ετών, ο Νίκος Μαδεμλής, επίσης της επιρροής του Άκη, ο Χάρης Τσιόκας από τους οργανωτικούς εγκεφάλους του Άκη, αλλά και δευτεροκλασάτα στελέχη αυτής της περιβόητης ομάδας, όπως ο Γιώργος Χαλβατζόγλου, ο Παναγιώτης Δαδούδης και άλλοι.
Όλα, λοιπόν, αυτά δείχνουν ότι η δεξαμενή των προθύμων είναι άδεια. Κι όμως, ο Αλέξης Τσίπρας τους θεωρεί «εργαλεία» στην «συμπόρευση για μια ευρεία κοινωνική και προοδευτική συμμαχία»!!
Τι να πούμε τι, τι να τραγουδήσουμε…
Κι αν αυτά αποτελούν τη μια πλευρά του νομίσματος, αυτή που νομίζει ο Αλέξης Τσίπρας ότι τον ευνοεί και… σηματοδοτεί την διεύρυνση, υπάρχει κι η άλλη. Αυτή που δείχνει ότι το φιλότιμο, η τσίπα κι η αξιοπρέπεια εξοβελίζονται μπροστά στις προσωπικές επιδιώξεις.
Ερώτηση: Πώς γίνεται ο Θεοχαρόπουλος, πριν λίγο καιρό, να χαρακτηρίζει τον Τσίπρα αμοραλιστή και νταή κι όταν η Φώφη Γεννηματά του ξέκοψε ότι θα είναι πάλι στον ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΚΙΝΑΛ, να αγαπά ξαφνικά τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ;
Ερώτηση: Πώς είναι δυνατό ο Θεοχαρόπουλος, πριν λίγο καιρό, να ισχυρίζεται ότι η κυβέρνηση βυθίζει τη χώρα και τώρα να διαγράφει τη μισή ΔΗΜΑΡ και να θέτει εαυτόν στην υπηρεσία του ΣΥΡΙΖΑ;
Απαντήσεις δεν θα λάβουμε ποτέ.
Ερώτηση: Πώς είναι δυνατό ο Ραγκούσης, πριν λίγο καιρό, να χαρακτηρίζει τον Τσίπρα ως τον «πιο ανέντιμο Πρωθυπουργό της μεταπολίτευσης», και τώρα να πρωτοστατεί στις… Γέφυρες και στις μάχες παρά τω πλευρώ του «ανέντιμου»;
Ερώτηση: Πώς γίνεται ο Αλέξης Τσίπρας, να υποδέχεται μετά βαΐων και κλάδων και να συνεργάζεται με κάποιον που τον χαρακτηρίζει «ανέντιμο»;
Απαντήσεις δεν θα λάβουμε ποτέ!
Ερώτηση: Πώς γίνεται ο Τζουμάκας να πηγαίνει και να υποκλίνεται στον Αλέξη Τσίπρα την ώρα που ο υπουργός του Επικρατείας Χριστόφορος Βερναρδάκης τον αποκαλεί, μέσω Twiter «σαχλαμάρα και γραφικό»;
Ερώτηση: Πώς είναι δυνατόν ο Τζουμάκας να καταγγέλλει ότι η Δεξιά και οι ηγεσίες του πρώην ΠΑΣΟΚ έβλαψαν τη χώρα; Όταν ι ίδιος ανήκε στις ηγεσίες του πρώην ΠΑΣΟΚ (κομματικά και κυβερνητικά), όταν ξεκινούσε ο ανέμελος δανεισμός που συνέβαλε στη διόγκωση του χρέους;
Μη ψάχνετε. Απαντήσεις δεν θα λάβετε ποτέ. Απλά, εγώ θα ντρεπόμουν να μιλώ απαξιωτικά για κάποιον, να τον «φτύνω» και μετά να τον θεωρώ μέγα ηγέτη και να γλείφω εκεί που έφτυνα…
