Η ανικανότητα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, καθώς και η διαχρονική έλλειψη μιας μακροχρόνιας εθνικής στρατηγικής είναι γνωστές παθογένειες των «αρρωστημένων» πολιτικών ελίτ, που κυβερνούν την χώρα, ανεξαρτήτου πολιτικής προέλευσης. Οι ελληνικές κυβερνήσεις πορεύονται με γνώμονα το τυχαίο και το πρόσκαιρο, χωρίς να ενδιαφέρονται για την μακροχρόνια εξέλιξη των πραγμάτων.
Η μόνη τους ανησυχία είναι η επανεκλογή τους και η διατήρηση της εξουσίας με κάθε τρόπο. Έννοιες όπως η πατρίδα, το έθνος, η σημαία, η φυλετική συνοχή, η θρησκεία και η οικογένεια είναι για αυτούς τουλάχιστον παρωχημένες και επικίνδυνες. Η ΝΔ, το ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΙΝΑΛ και οι υπόλοιποι δεν διαφέρουν σε τίποτα πλην των ονομάτων και προσώπων. Η πολιτική τους είναι το ίδιο καταστροφική και ανθελληνική. Άλλωστε οι περισσότεροι αρρωσταίνουν και με το όνομα Ελλάδα. Οι δραστηριότητες και οι επιλογές τους οδηγούν στην παρακμή, στον εκφυλισμό και στην κοινωνική και εθνική διάλυση του Ελληνισμού. Ας μην ξεχνάμε την πρόσφατη ενέργεια της ΝΔ να κατεβάσει τις αφίσες για τις εκτρώσεις από τις στάσεις του μετρό, τη στιγμή που η Ελλάδα είναι πρωταθλήτρια στον τομέα αυτό. Πιθανόν να πιστεύει ότι παιδιά πρέπει να κάνουν μόνο οι μουσουλμάνες μετανάστριες και οι Ελληνίδες εκτρώσεις. Η πολιτική ορθότητα της αυτοκαταστροφής σε όλο της το μεγαλείο.
Αλλά ας επανέλθουμε στην ελληνική εξωτερική πολιτική που διασύρθηκε αυτή την εβδομάδα. Η άρνηση της Γερμανίας να μας καλέσει στο Συνέδριο του Βερολίνου για την Λιβύη αποτέλεσε την μεγίστη ταπείνωση για τη χώρα. Η Μέρκελ κάλεσε μέχρι και τη Δημοκρατία του Κογκό και δεν κάλεσε την Ελλάδα της οποίας διακυβεύονται μείζονα εθνικά συμφέροντα στην περιοχή. Η ενέργεια αυτή αποδεικνύει την πλήρη απομόνωση της Αθήνας από τα διεθνώς τεκταινόμενα και την ανυποληψία της. Δυστυχώς κανείς δεν μας υπολογίζει. Έχουμε μετατραπεί σε «κράτος παρωδία» που προκαλεί τον γέλωτα στους αντιπάλους και θλίψη στους πιθανούς φίλους. Είμαστε απόλυτα προβλέψιμοι, ελεγχόμενοι, αδύναμοι και αναποφάσιστοι. Περιμένουμε να μας σώσουν τρίτοι γιατί εμείς δεν θέλουμε ή δεν μπορούμε να σωθούμε από μόνοι μας.
Στον αντίποδα βρίσκεται η Τουρκία, η οποία όχι μόνο απομονωμένη δεν είναι, αλλά διαδραματίζει κυρίαρχο ρόλο στα τεκταινόμενα στην περιοχή μας. Μια χώρα που φρόντισε εδώ και δεκαετίες και κυρίως επί κυβερνήσεων Ερντογάν να ισχυροποιηθεί οικονομικά, στρατιωτικά, βιομηχανικά, δημογραφικά και διπλωματικά. Η Άγκυρα έκανε τις σωστές επιλογές γιατί είχε μεγάλους ηγέτες, αντίθετα η Αθήνα διέθετε ανεύθυνους, ανίκανους και επικίνδυνους κυβερνήτες που την οδήγησαν στην παρακμή, στον εκφυλισμό και στην διαφθορά. Το μόνο που ενδιέφερε τους τελευταίους ήταν η ενίσχυση του πελατειακού τους συστήματος αδιαφορώντας για τα υπόλοιπα. Τώρα ήλθε η ώρα της πληρωμής. Μετά την οικονομική κρίση και την ουσιαστική χρεωκοπία μας, έρχεται καλπάζοντας και η εθνική, που πιθανότατα να είναι καταστροφική και μη αναστρέψιμη. «Όπως στρώσαμε έτσι θα κοιμηθούμε», κατά την λαϊκή ρήση.
