Η αγάπη είναι πολύ σημαντικό κομμάτι στη ζωή μας! Είναι υπέρτατη ανάγκη να αγαπάμε και να μας αγαπούν. Όμως είναι δύσκολο, κάποιος να καταφέρει να υλοποιήσει αυτή την ανάγκη, αν πρώτα δεν έχει αγαπήσει ο ίδιος τον εαυτό του -με τα θετικά του και τα αρνητικά του. Πώς είναι δυνατόν, κάποιος να σε αγαπήσει ,αν εσύ ο ίδιος δεν νιώθεις καλά με τον εαυτό σου;
Το να έχουμε ανάγκη έναν άνθρωπο, που μας δέχεται και μοιραζόμαστε μαζί του τα ευχάριστα και τα δυσάρεστα που μας συμβαίνουν δεν είναι κάτι κακό, ούτε δείχνει πως είμαστε ανασφαλείς ή κατώτεροι. Για να φτάσουμε όμως σε αυτό το επίπεδο, οφείλουμε να νιώσουμε όμορφα με τον ίδιο μας τον εαυτό και να περιμένουμε να αγαπηθούμε για όλα αυτά που πρεσβεύουμε και αξίζουμε. Όχι, να ψάχνουμε κάποιον να μας αγαπήσει για να μας κάνει να νιώσουμε καλά και ολοκληρωμένοι.
Όταν τα έχουμε βρει με τον εαυτό μας και νιώθουμε άνετα με αυτόν, τότε μπορούμε πιο εύκολα να μοιραστούμε τα συναισθήματα που ήδη νιώθουμε… να σεβαστούμε καταστάσεις, να δώσουμε αγάπη, να δείξουμε εμπιστοσύνη, κ.ά. Ο άνθρωπος που αγαπάει τον εαυτό του, θέλει να μοιραστεί τις εμπειρίες του, τις στιγμές του και τα προβλήματα του χωρίς ενδοιασμούς. Αλλιώς, στην περίπτωση που εμείς οι ίδιοι δεν αγαπάμε τον εαυτό μας, δεν το σεβόμαστε και δεν τον επιθυμούμε τότε η δομή της σχέσης μας δεν θα είναι στέρεα και ασφαλής. Θα είναι μία σχέση που ο σύντροφος θα προσφέρει συνεχώς και δεν θα λαμβάνει, με αποτέλεσμα κάποια στιγμή να νιώσει μια συναισθηματική ανασφάλεια από την ανεπάρκεια του συντρόφου του, με επακόλουθο να έρθουν οι αμφισβητήσεις, οι διαφωνίες και οι τσακωμοί. Ακόμα και αν συναντήσετε τον τύπο ανθρώπου που του αρέσει για δική του προσωπική ευχαρίστηση να προσφέρει σε κάποιον, η σχέση είναι καταδικασμένη να έχει ημερομηνία λήξης. Και αυτό γιατί κάποια στιγμή βγαίνουν στην επιφάνεια τα προβλήματα και οι ανασφάλειες και εντέλει τα συναισθήματα που κυριαρχούν είναι της προδοσίας, του θυμού και της απογοήτευσης.
Η πιο ασφαλής οδός για να βρούμε τον άνθρωπο μας, είναι πρώτα να αγαπήσουμε και να εκτιμήσουμε εμείς τον εαυτό μας. Αγαπάμε και αποδεχόμαστε τις σκέψεις , τα συναισθήματα μας, τα προτερήματα μας και τα ελαττώματα μας. Δεν κριτικάρουμε και μειώνουμε τον εαυτό μας, ούτε του βάζουμε ταμπέλες όπως «είμαι ανασφαλής»… Γιατί αν νιώθουμε έτσι, λογικό είναι να βλέπουμε και τον κόσμο με τα ίδια χαρακτηριστικά.
Μήπως ήρθε ο καιρός να αποβάλλουμε τα αισθήματα κατωτερότητας και ανασφάλειας που μας βασανίζουν; Μήπως ήρθε ο καιρός να νιώσουμε καλά με εμάς; Μήπως ήρθε η ώρα να γνωρίζουμε τον σύντροφο που θα μοιραζόμαστε την καθημερινότητα μας;
