Τα δεδομένα κι η πραγματικότητα αναφέρουν ότι ο Μητσοτάκης παρέλαβε τη ΝΔ στο 28% και με τα συνεχή πολιτικά του ανοίγματα σε Κεντρώους και Κεντροαριστερούς ψηφοφόρους, την ανέβασε στο 41%. Στη δε ΝΔ προσχώρησαν πρόσωπα και προσωπικότητες που επ’ ουδενί θα περνούσαν ποτέ την πόρτα της οδού Πειραιώς. Πολλά απ’ αυτά τα πρόσωπα εκτέθηκαν στις εκλογές και κάποια κατέλαβαν ακόμη και πρωτιές στις εκλογικές τους περιφέρειες. Δηλαδή οι ψηφοφόροι τους αναγνώρισαν πλήρως και τους ενσωμάτωσαν στη ΝΔ. Πρέπει να αναφερθεί όμως, ότι η ΝΔ επί Σαμαρά (δηλαδή ακραιφνούς Δεξιάς) είχε κατρακυλήσει στο 18%
Τα δεδομένα κι η πραγματικότητα, επιπλέον, αναφέρουν ότι οσάκις η Δεξιά πτέρυγα της ΝΔ είχε τον έλεγχο της, το κόμμα ήταν στην αντιπολίτευση. Εκτός εξουσίας! Ακόμη κι ο Κώστας Καραμανλής βάφτισε … Μεσαίο χώρο τη ΝΔ, ανεξαρτήτως αν κυβερνούσε με τον πολιτικά καταστροφικό Προκόπη Παυλόπουλο κι ανεπαρκείς (εκ του αποτελέσματος) υπουργούς από τη συγκεκριμένη πολιτική τάση.
Τέλος, πρέπει να πούμε ότι εξ ορισμού τα μεγάλα κόμματα εξουσίας είναι πολυσυλλεκτικά και πολυτασικά. Αυτές οι τάσεις, συχνά ετερόκλητες, δημιουργούν σχεδόν πάντα την αναγκαιότητα εξισορρόπησης τους. Ειδικά όταν απαιτούνται για τη χώρα μεταρρυθμίσεις και εκσυγχρονιστικές τομές.
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής δεν έκανε το μεγάλο άνοιγμα στο Κέντρο, τόσο το 1974, όσο και το 1978; Ο ίδιος δεν είχε δίπλα του συγχρόνως, τον συντηρητικό και φιλοβασιλικό Γεώργιο Ράλλη; Ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν έκανε τα δικά του ανοίγματα στο βαθύ σοσιαλιστικό ΠαΣοΚ, με προσχωρήσεις σαν του Γιάννη Μπούτου και συντηρητικών στελεχών της Ένωσης Κέντρου; Ακόμη κι ο Γιώργος Παπανδρέου δεν αναζήτησε για το ΠαΣοΚ την φιλελεύθερη ασφάλεια των Στέφανου Μάνου και Ανδρέα Ανδριανόπουλου, προκειμένου να ισορροπήσει με τον αχαλίνωτο κρατισμό του κόμματός του;
Σήμερα λοιπόν, στον δρόμο προς τις ευρωεκλογές, η άσκηση των ημερών είναι και πάλι η εξισορρόπηση. Κάπως έτσι κι ο Μητσοτάκης επιχειρεί με τη συμμετοχή συγκεκριμένων προσώπων, να κόψει τον δρόμο κάποιων ψηφοφόρων, που με αιτιολογία τη χαλαρή ψήφο λοξοκοιτάζουν εκεί που υπάρχουν οι… επιστολές Του Χριστού να συνοδεύουν τις …θεραπευτικές κηραλοιφές και να τάζουν 3 χιλιάδες ευρώ σύνταξη!
Ναι, γνωρίζουμε όλοι ότι ο λαϊκισμός στα Δεξιά και στ’ Αριστερά, δεν έλειψε ποτέ… Το ίδιο κι οι πατριωτικές κορώνες συνοδεία λιβανιού, που εσχάτως θύμωσαν επειδή ο Μητσοτάκης έλαβε τη γενναία και γεμάτη ανθρωπιά απόφαση να νομοθετήσει τον γάμο των ομοφύλων.
Σήμερα λοιπόν, Δεξιοί συνωμοσιολόγοι και πλειοδοτούντες υπερπατριώτες λαϊκιστές «αλαλάζουν» για τα τεκταινόμενα… στη ΝΔ! Τι τους νοιάζουν άραγε; Προσέξτε: Εσχάτως, ένα τεράστιο επικοινωνιακό λάθος της ΝΔ, ήταν η διαρροή της πιθανότατης υποψηφιότητας του Μπελέρη, παρ’ ότι υπήρχαν ενστάσεις γι αυτή. Ποιοι διέρρευσαν αυτή την πιθανή υποψηφιότητα; Ας τα βρουν στην Πειραιώς ή στο Μαξίμου. Η ουσία είναι ότι αφ ης στιγμής η υπόθεση είδε το φως της δημοσιότητας, μόνο κακό θα προξενούσε στη ΝΔ η μη υποψηφιότητά του. Εύκολα μπορεί να φανταστεί κάποιος τις κραυγές των… πατριωτών περί …προδοσίας του Μητσοτάκη κι άλλα τέτοια σουρεαλιστικά, ανεύθυνα και φαιδρά.
Ναι, πιθανότατα η υποψηφιότητα Μπελέρη «κουμπώνει» εκείνους που έφτασαν τη ΝΔ στο 41%. Το ίδιο κι άλλες υποψηφιότητες. Όμως, όπως είπαμε στην αρχή η πολυσυλλεκτικότητα αποτελεί κυρίαρχο συστατικό των κομμάτων εξουσίας. Άλλωστε δεν θα ήταν ποτέ δυνατόν το 41% ν’ αποτελεί μια ομογενοποιημένη πολιτική μάζα.
Κάτι τελευταίο. Η χώρα απαιτεί σταθερότητα και αλλεπάλληλες τομές και μεταρρυθμίσεις. Η συνέχεια πρέπει να είναι αδιαπραγμάτευτη. Το ξέρουν αυτό οι πολλοί. Ξέρουν κι ότι τα επιμέρους δεν μπορούν ν’ ακυρώνουν τα σημαντικά. Ειδικά όταν απέναντι υπάρχει το ασήμαντο και το λούμπεν.
