Η πολιτική απαιτεί συνέχεια και συνέπεια. Το γνωρίζουμε όλοι. Το γνωρίζει και η Θεοδώρα Τζάκρη που μέσα σε πέντε ημέρες από την εμφάνιση του Στέφανου Κασσελάκη στην πολιτική σκηνή, σαγηνεύθηκε προφανώς από το ειδικό πολιτικό βάρος του και έσπευσε να υπογράψει πρώτη την υποψηφιότητά του για την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ. Μαζί του είχε γοητευθεί κι ο Πολάκης μα και ο Γιώργος Τσίπρας, γνωστός για την διαδρομή του ως εξάδελφος του Αλέξη. Μάλιστα η υπογραφή του τελευταίου είναι απολύτως σημειολογική.
Η αλήθεια είναι ότι αυτοί μαζί με άλλους 27 που υπέγραψαν την υποψηφιότητά του, δεν μπορεί παρά να είχαν συνειδητοποιήσει ότι η διαδικασία για εκλογή αρχηγού ήταν άοσμη, άχρωμη κι άγευστη κι έτσι έσπευσαν να τη ζωντανέψουν. Άλλωστε κι ένα μικρό παιδί είχε καταλάβει ότι με γενικολογίες, αοριστολογίες και πομφόλυγες, δεν μπορεί να ξαναδεί εξουσία η Αριστερά.
Ο Κασσελάκης λοιπόν, ξεκίνησε έχοντας μαζί του τρία πρόσωπα:
Α. Τη Θεοδώρα Τζάκρη που αν και αντιτίθονταν στα μνημόνια τα ψήφισε όλα, ενώ επιπλέον είναι γνωστές οι πολιτικές της μεταμορφώσεις και η έφεσή της στις επώνυμες καπιταλιστικές τσάντες και γόβες.
Β. Τον Πολάκη που αποτελεί τη «γλυκολαλιά» του ΣΥΡΙΖΑ και δεν χρειάζεται άλλες συστάσεις.
Γ. Και τον εξάδελφο Τσίπρα που έκανε πολιτική καριέρα λόγω του ισχυρού επιθέτου του.
Προηγουμένως είχε φροντίσει να αποϊδεολογικοποιήσει την πολιτική μ’ ένα κοσμοπολίτικο success story , εμφανώς παραμυθένιο! Είχε κιόλας μεριμνήσει να μας τονίσει πόσο μισεί τον καπιταλισμό από την εποχή που εργαζόταν στην Goldman Sachs .Εξ ου προφανώς και επένδυσε με προσωπικές εγγυήσεις για να γίνει εφοπλιστής!
Είχε επιχειρήσει και κάτι ακόμη. Όταν συναντούσε δυσκολίες σε συνεντεύξεις ή συζητήσεις, εγκαινίασε μια νέα τακτική: να απαντά μόνος του μέσα από τα δικά του social media! Την ίδια ώρα, μιλούσε για κατάργηση της θητείας και τον εθελοντικό στρατό (μα κανένας δεν του είπε ότι δίπλα είναι η Τουρκία;), ιδιωτικά πανεπιστήμια, διαχωρισμό κράτους –εκκλησίας (ουδείς του είπε να μη πέσει στο στόμα των παπάδων;) και διάφορα άλλα, ιδιαιτέρως απεχθή στην Κουμουνδούρου. Ο Κασσελάκης, ακόμη και με όσους έχει δίπλα του, έδειξε πόσο ρηχό είναι το «όλον» του ΣΥΡΙΖΑ. Απαξιώθηκαν μέσα σε λίγες ημέρες οι άλλες υποψηφιότητες και ταυτοχρόνως φανερώθηκε η απελπισία των δυνάμεών της Κουμουνδούρου.
Ας μη ξεχνάμε ότι ουδείς έχει πει το παραμικρό για τις αιτίες συντριβής του ΣΥΡΙΖΑ και ο Κασσελάκης είπε πρώτος ότι … μπορεί να νικήσει τον Μητσοτάκη! Αμέσως «τσίμπησε» κι ακολούθησε η Αχτσιόγλου, ισχυριζόμενη το ίδιο!
Δηλαδή ο Κασσελάκης, κατέδειξε αυτό που αναζητούν κάποιοι εντός του ΣΥΡΙΖΑ μα και συγκεκριμένοι επιχειρηματικοί κύκλοι. Τον «αντιμητσοτάκη»! Αυτό είναι το διακύβευμα.
Θα το καταφέρουν; Θα γίνει αυτό μέσω ΣΥΡΙΖΑ ή άλλου μηχανισμού και φορέα; Θα αποτελέσει ο «κασσελάκειος» ΣΥΡΙΖΑ την αντιδυτική φωνή μέσα στη Δύση, σε πιο ήπια μορφή από σήμερα και με λιγότερη τοξικότητα;
Όπως και νάναι, το συγκεκραμένο εγχείρημα έχει κενά κι αυτό μάλλον θα φανεί ξεκάθαρα όταν η συζήτηση φύγει από τα όρια της επικοινωνίας και περάσει με ιδεολογικό υπόβαθρο στην πολιτική ουσίας.
Να δούμε, πώς και με ποιον τρόπο θα ξεφουσκώσει το μπαλόνι. Κι όταν συμβεί αυτό, πάντα θα υπάρχουν οι σωτήρες…
