Η ιστορία της μεταπολίτευσης, στην 50η επέτειό της, έχει ήδη αρχίσει να καταγράφει ως σημαντικότερη πολιτική προσωπικότητά της τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Και να τον αναδεικνύει ως κορυφαία πολιτική φυσιογνωμία της νεότερης Ελλάδας, μαζί φυσικά με τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Μπορεί οι δημοσκοπήσεις των τελευταίων ημερών να διαψεύδουν αυτή την εκτίμηση και να καταγράφουν ως πιο σημαντικό ηγέτη της μεταπολίτευσης τον Ανδρέα Παπανδρέου από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, αλλά είναι εμφανής η νοσταλγία όσων απαντούν και πρωτίστως η ιστορική άγνοια.
Όμως, ουδείς μπορεί να παραβλέψει ότι κι ο Ανδρέας Παπανδρέου –πέραν του λαϊκισμού που τον χαρακτήριζε και του αντιφατικού λόγου του- συνετέλεσε τα μέγιστα στην ομαλή πορεία του τόπου κι είχε σημαντική προσφορά!
Προσέξτε: Η χούντα είχε αποστεώσει τα αστικά πολιτικά χαρακτηριστικά των Ελλήνων κι είχε ουσιαστικά καταστήσει ενοχική τη Δεξιά. Χωρίς ουσιαστικό λόγο αφού οι κορυφαίες προσωπικότητες της Δεξιάς –από τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο και τον Γεώργιο Ράλλη που συνελήφθησαν, φυλακίστηκαν κι εξορίστηκαν, μέχρι τον Καραμανλή και άλλα κορυφαία στελέχη της- βρέθηκαν εξίσου με το άλλο πολιτικό σύστημα απέναντι στη χούντα.
Τότε λοιπόν, αμέσως μετά την πτώση της χούντας η Αριστερά γιγαντωνόταν μέσα από τεράστιες δόσεις ριζοσπαστισμού. Χώρια ότι ετοιμαζόταν να πάρει εκδίκηση από την ήττα της στον εμφύλιο, αλλά και από όσα συνέβησαν μετά από αυτόν.
Το ερώτημα που προκύπτει σήμερα και με απόσταση μισού αιώνα, είναι τι θα συνέβαινε αν δεν υπήρχε ο Ανδρέας Παπανδρέου να συγκρατήσει το τσουνάμι της Αριστερής επέλασης;
Απάντηση δίνεται μόνο με εικασίες, έστω κι αυτές φαίνονται εξόχως ρεαλιστικές.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου λοιπόν, μέσω του δικού του ριζοσπαστισμού, αλλά ακόμη και της «κλοπής» συνθημάτων από την Αριστερά, συγκράτησε την εξαλλοσύνη της. Μια εξαλλοσύνη που συγκριτικά ήταν πολλαπλάσια από την αντίστοιχη του ΣΥΡΙΖΑ κατά την περίοδο 2010-2015, που έφτασε τη χώρα μια ανάσα από την καταστροφή.
Υπενθυμίζουμε ότι μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης ουσιαστικά «μισούσε» την αστική δημοκρατία και χωρίς υπερβολή θεωρούσε ακόμη και τη δράση της τρομοκρατίας… μη αρνητικό γεγονός!
Κι ο Παπανδρέου, παρά την κορυφαία αντιδυτική ρητορεία του και τον άκρατο λαϊκισμό του, συγκράτησε αυτές τις μάζες. Τις εγκλώβισε, ακόμη και με παραμύθια και με λόγο παντελώς διαφορετικό απ’ ότι οι πράξεις κι οι πολιτικές του. Με κορυφαία πολιτική εκδήλωση την πρώτη «κωλοτούμπα», αναφορικά με το ΝΑΤΟ, την τότε ΕΟΚ και την παραμονή των Αμερικανικών βάσεων στην Ελλάδα!
Βεβαίως, είναι άξιο απορίας το γεγονός ότι ακόμη και σήμερα υπάρχουν υμνητές του Ανδρέα Παπανδρέου για την πρώτη» «κωλοτούμπα», παρά το γεγονός ότι κορόιδεψε τόσους και τόσους Έλληνες. Το ίδιο έκανε αργότερα κι ο Αλέξης Τσίπρας, με την «κωλοτούμπα Νο2», αλλά αυτόν οι νεοέλληνες, εν αντιθέσει με τον Ανδρέα Παπανδρέου , τον απαξίωσαν εν ριπή οφθαλμού…
Ναι λοιπόν, ο Ανδρέας Παπανδρέου προσέφερε μέγιστη υπηρεσία στην Ελλάδα με το «καπέλωμα» της έξαλλης Αριστεράς. Χωρίς εκείνον, είναι πολύ πιθανόν η χώρα να είχε λάβει άλλη πορεία με καταστροφικές συνέπειες.
Κάτι τελευταίο: Ο μόνος που δεν είχε ανησυχήσει από την ριζοσπαστική φραστική εξαλλοσύνη του Ανδρέα Παπανδρέου, ήταν ο κυνικός Χένρι Κίσσινγκερ, που είχε προβλέψει ότι αν κυβερνήσει θα προστατεύσει … τα συμφέροντα των ΗΠΑ!!
