Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι Τούρκοι κι ο Ερντογάν χρησιμοποιούν συχνά πυκνά τα ελληνοτουρκικά ως δρόμο διαφυγής από εσωτερικές τους κρίσεις.
Δεν υπάρχει, επίσης, αμφιβολία ότι πρέπει να είμαστε ιδιαιτέρως προσεκτικοί στα ελληνοτουρκικά ζητήματα, ειδικά μετά τις τελευταίες εξελίξεις, όπου οι Τούρκοι δια στόματος Τσαβούσογλου θέτουν και πάλι υπό αμφισβήτηση την κυριαρχία της Ελλάδας στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου. Ο Τσαβούσογλου προέβαλλε πάλι ως επιχείρημα ότι η χώρα μας «παραβιάζει την συνθήκη της Λωζάνης, επειδή έχει στρατό στα νησιά». Η συνέχεια όμως ακούγεται ανατριχιαστική πρόσθεσε ότι «αν αυτό δεν αλλάξει, τότε είναι σαφές ότι υπάρχει κυριαρχικό κενό! Κι είναι χαρακτηριστικό ότι όλο αυτό το επιχείρημα έφτασε στον ΟΗΕ.
Προσέξτε: Στην επιστολή του Ερντογάν στον ΟΗΕ που τίθεται το θέμα της αποστρατικοποίησης των νησιών, το οποίο συνδέεται με την ελληνική κυριαρχία, γίνεται λόγος ότι αυτή αποτελεί την τελευταία προειδοποίηση προς την Ελλάδα!
Εδώ λοιπόν προκύπτουν τρία ερωτήματα:
1, Είναι μια ακόμη επιχείρηση διαφυγής του Ερντογάν από τα κρίσιμα εσωτερικά κι οικονομικά του προβλήματα;
2, Είναι μια ακόμη επιχείρηση για την προώθηση του τουρκικού σχεδίου «φινλανδοποίησης» του Αιγαίου, με την Τουρκία να «ντύνεται» Σοβιετική Ένωση (αρχικά το 1939 κι αργότερα το 1947 με τη Συνθήκη Ειρήνης στο Παρίσι και το 1948 τη Συνθήκη Φιλίας, Συνεργασίας και Αμοιβαίας Αρωγής μεταξύ Σοβιετικής Ένωσης και Φινλανδίας, που κράτησε όσο και η Σοβιετική Ένωση, μέχρι το 1991);
3, Είναι συνέχεια της πολιτικής των γκρίζων ζωνών που ξεκίνησε το 1996 στα Ίμια;
Απαντήσεις σαφείς δεν μπορούν να δοθούν. Διπλωματικοί παρατηρητές δεν αποκλείουν να κορυφωθεί σύντομα η ένταση, ίσως και με βραχυπρόθεσμο επεισόδιο. Το μόνο βέβαιο είναι ότι δεν αποτελούν ευκαιριακές επιχειρήσεις αυτά.
Βέβαιο είναι, επίσης, ότι στη συνθήκη της Λωζάνης ΔΕΝ αναφέρεται ότι κυριαρχία της Ελλάδας στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου εξαρτάται από το αν είναι στρατιωτικοποιημένα ή μη. Επιπλέον, στη συνθήκη αναφέρεται στρατιωτική παρουσία στα νησιά. Απλά αναφέρεται με τα δεδομένα εκείνης της εποχής, πριν 99 χρόνια. Τότε οι αξιωματικοί έφεραν σπαθιά, αυτά αναφέρονται. Όπως δεν αναφέρεται πώς θα προστατεύονταν τα νησιά μ’ έναν αποβατικό στόλο απέναντί τους.
Προσέξτε κι αυτό: Η συνθήκη της Λωζάνης γράφηκε και υπογράφηκε την επαύριο της ελληνικής ήττας στη Μικρά Ασία. Ο Βενιζέλος παραχώρησε την Τένεδο και την Ίμβρο με ειδικό καθεστώς που ουδέποτε εφαρμόστηκε από την Τουρκία. Υπέγραψε τότε και την ανταλλαγή πληθυσμών που τελικά αποδείχτηκε ανισοβαρής. Οι δε ελληνικοί πληθυσμοί που έμειναν σε τουρκικό έδαφος, εξεδιώχθησαν με το πέρασμα του χρόνου.
Ας θυμηθούμε κι αυτό: Όλα τα χρόνια που ακολούθησαν τη συνθήκη της Λωζάνης, αυτή δεν αμφισβητήθηκε. Κι είναι χαρακτηριστικό ότι μέχρι το 1974 δεν υπήρξε οιαδήποτε στρατιωτική ένταση ανάμεσα στην Ελλάδα και στην Τουρκία. Κρίσεις υπήρξαν πολλές, αλλά όχι στρατιωτικές. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το 1930 οι δυο ευφυείς ηγέτες, Βενιζέλος και Κεμάλ υπέγραψαν επιπλέον σύμφωνο φιλίας των δυο χωρών, ενώ αργότερα όταν ξέσπασε ο ψυχρός πόλεμος, το Αιγαίο κατέστη νατοϊκό πεδίο άμυνας της Ευρώπης και του Δυτικού κόσμου.
Όπως είπαμε, όλα άλλαξαν το 1974, μετά την άφρονα ενέργεια της χούντας εναντίον του Μακάριου στην Κύπρο. Η Τουρκία ως εγγυήτρια δύναμη βρήκε την αφορμή κι εισέβαλλε στην Κύπρο. Όλα από τότε άλλαξαν. Κι οι Τούρκοι ξεκίνησαν να θέτουν σε εφαρμογή τα μεγαλοϊδεατικά τους σχέδια. Τότε (1975) έφτιαξαν την στρατιά του Αιγαίου με στρατεύματα και αποβατικό στόλο που «κοιτούσαν» τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου. Μάλιστα, είναι χαρακτηριστικό ότι οι δηλώσεις των Τούρκων αξιωματούχων τότε, πρωθυπουργός ο Ντεμιρέλ, επεξηγούσαν ότι η στρατιά προορίζεται για … να προστατεύσει τα τουρκικά παράλια από την ελληνική επιθετικότητα!
Προσέξτε: Η στρατιά του Αιγαίου που «κοιτάζει» τα ελληνικά νησιά, έχει έδρα τη Σμύρνη κι επιπλέον: τη 1η Ταξιαρχία Εκπαίδευσης Πεζικού, με έδρα τη Μαγνησία (τουρκικά Μανίσσα) , την 3η Ταξιαρχία Εκπαίδευσης Πεζικού, με έδρα την Αττάλεια, την 11η Μηχανοποιημένη Ταξιαρχία Πεζικού, στο Ντενιζλί, την 19η Μηχανοποιημένη Ταξιαρχία Πεζικού, στο Αδραμύττιο και την 57η Ταξιαρχία Εκπαίδευσης Πυροβολικού, με έδρα τη Σμύρνη.
Δηλαδή, τι έπρεπε να κάνει η Ελλάδα τότε; Ν’ αφήσει στο έλεος του Θεού τα Δωδεκάνησα και το Ανατολικό Αιγαίο; Ο Καραμανλής έδρασε ταχύτατα…
Σήμερα τίθεται κι άλλο ερώτημα: Πόσο επιλεκτική μνήμη έχουν οι Ερντογάν και Τσαβούσογλου; Με τη χώρα τους να παραβιάζει συνεχώς τα ελληνικά σύνορα σε θάλασσα κι αέρα και να επιδεικνύουν συνεχή επιθετικότητα;
Εν κατακλείδι: Το ζήτημα είναι σοβαρό. Πολύ περισσότερο με το Ουκρανικό θέμα να «καίει» τη Δύση και να δημιουργεί δεδομένα αστάθειας. Ο δε Ερντογάν προσπαθεί να παίξει τον διαμεσολαβητή ανάμεσα σε ΗΠΑ και Ρωσία και «πουλάει» στη Δύση ότι είναι νατοϊκός σύμμαχος ! Χώρια ότι …πουλάει κι εξοπλισμό στην Ουκρανία, παρά τους δεσμούς του με τον Πούτιν!
