Πολλά εν ολίγοις σήμερα.
1 Δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις για την εκταμίευση της δόσης του ενός δις ευρώ διότι δεν προχώρησαν οι μεταρρυθμίσεις διαπιστώνει η Κομισιόν.
Έλα καλέ, σοβαρά; Ποιοι δεν προχώρησαν τις μεταρρυθμίσεις; Αυτοί που κανάκευαν τόσο καιρό επειδή ήθελαν να περάσει η συμφωνία των Πρεσπών χωρίς κιχ!
Αναρωτιέμαι ποιος δουλεύει ποιον εδώ.
- Κι όλα αυτά την ώρα που το Μέγαρο Μαξίμου διαρρέει ότι δεν έχουμε ανάγκη την δόση του 1 δις ευρώ αφού η οικονομία πάει καλά και διάφορα παρόμοια…
Ξέρετε όμως που θα πήγαινε αυτό το 1 δις; Στα χρέη του κράτους στον ιδιωτικό τομέα… Για ν’ αναπνεύσει λίγο και να βγάλει το κεφάλι από τη λάσπη… Μα σ’ αυτόν τον τόπο ποιος νοιάζεται για τον ιδιωτικό τομέα… Ποιος νοιάζεται για το επιχειρείν…
- Το σημαντικότερο όμως που έρχεται να μας υπενθυμίσει η έκθεση της Commission, είναι πως ότι και να λέει ο Αλέξης Τσίπρας , όσο κι αν θριαμβολογεί για την έξοδο από τα μνημόνια, η αλήθεια δεν αλλάζει. Είμαστε σε καθεστώς αυξημένης εποπτείας και τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο έχουν οι δανειστές και όχι η κυβέρνηση όπως θέλει να επαίρεται ο Αλέξης Τσίπρας.
- Α, την επόμενη εβδομάδα θα ξαναβγούμε στις αγορές… Σας το λέμε από τώρα… Με δεκαετές ομόλογο αυτή τη φορά… Θα έχουμε νέα επικοινωνιακά σώου, ανεξαρτήτως αν το ποσό δανεισμού θα είναι μικρό… Θ’ ακούμε ότι η χώρα μπήκε στην κανονικότητα κι άλλα τέτοια … Κι είναι απορίας άξιο αν το ενδεχόμενο αναστολής της δόσης του 1 δισ. ευρώ από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή πλήξει σημαντικά την επενδυτική διάθεση, η οποία θα αποτυπωθεί στα ελληνικά ομόλογα, όπως αναφέρει σήμερα σε δημοσίευμα της η αμερικανική εφημερίδα Wall Street Journal.
- Αλέξης Τσίπρας προς εφοπλιστές:
«Η εθελοντική συνεισφορά σας (40 εκατομμύρια το χρόνο) αποδεικνύει την εθνική σας υπευθυνότητα».
Έτσι είναι σύντροφοι. Όταν καθιερώθηκαν στους εφοπλιστές τα σαράντα μύρια επί κυβέρνησης Παπαδήμου , ήταν κοροϊδία που έδειχνε ότι η διαπλεκόμενη πασοκονεοδημοκρατια δεν ήθελε να φορολογήσει τους εφοπλιστές την ώρα που λιποθυμούσαν παιδάκια από την πείνα και καίγονταν άνθρωποι στα μαγκάλια…
Σήμερα επί πρώτης φοράς Αριστεράς και κυβέρνησης με Αριστερό ηθικό πλεονέκτημα … τα 40 μύρια των εφοπλιστών αποτελούν…. απόδειξη της εθνικής υπευθυνότητας τους…
Κι είναι απορίας άξιο ότι ακόμη δεν έχει χαιρετίσει την εφοπλιστική ευαισθησία (που το πάλαι ποτέ ήταν αναισθησία) το γεφυρατζίδικο προοδευτιστάν, έμπλεο συγκίνησης.
- Σε αντίθεση με όλους τους υπόλοιπους, δεν έχω καμιά αντίρρηση να συμμετάσχει ο Παύλος Πολάκης στην συνεδρίαση του Δ.Σ. της Τράπεζας της Ελλάδος, όπως ζήτησε με επιστολή του. Μπορεί αυτό ν’ απαγορεύεται αλλά δεν έχω αντίρρηση να γίνει παρασπονδία. Αλλά απαιτώ, μετά, να λάβω μέρος κι εγώ κι όποιος άλλος θέλει σε μια συνεδρίαση του Πολάκη με τους διευθυντάδες του υπουργείου Υγείας. Να τους πω για τα νοσοκομεία που δεν έχουν γάζες, δεν έχουν κρεβάτια κι είναι κλειστές οι ΜΕΘ. Να τους πω για τον οικογενειακό γιατρό που δεν υπάρχει πουθενά. Να τους πω ένα σωρό πράγματα για τη διάλυση του ΕΣΥ…
- Διάβασα πως ο υπουργός Συγκοινωνιών της Αιγύπτου παραιτήθηκε μετά την πολύνεκρη τραγωδία στο Κάιρο. Κι αμέσως έκανα ένα συνειρμό με την περιφερειάρχη της Αττικής. Που έχει στην πλάτη της την πολιτική ευθύνη για 124 νεκρούς και η οποία όχι μόνον δεν παραιτήθηκε αλλά μας είπε ότι …έτυχε στραβή στη βάρδια της. Και διεκδικεί την επανεκλογή της! Μετά θυμήθηκα ότι είναι Αριστερή κι έχει το ηθικό πλεονέκτημα. Σκέφτηκα ότι μπορεί να πιστεύει κι ότι είναι… άσφαλτη, όπως έλεγε κι εκείνη η αοιδός που την αποκαλούσαν … lady…
- Αυτός ο Πετρόπουλος, υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ, με μια και μόνο δήλωσή του (πλην πολλών άλλων), κατέδειξε για ποιον λόγο η βλακεία είναι αήττητη. Μόλις χθες είπε ότι «Οι Αθηναίοι έτρωγαν από τους κάδους μέχρι που ήρθε ο ΣΥΡΙΖΑ»!!! Κι ότι πριν τον ΣΥΡΙΖΑ είχαν χαθεί οι σκύλοι κι οι γάτες!!!!
- Τον τελευταίο καιρό κοιμάμαι και ξυπνάω μ’ ένα αγωνιώδες ερώτημα: Λέτε αν πάψουν να είναι δημόσιοι υπάλληλοι οι παππάδες να ελλοχεύει ο κίνδυνος να φύγουν οι καλύτεροι στο εξωτερικό;
- Δεν γράφω άλλο… Μόλις πριν λίγα δευτερόλεπτα μπήκε στο γραφείο η 13χρονη κόρη μου. Μ’ αγκάλιασε, με φίλησε και μου ψιθύρισε: Μπαμπά μου, όταν είμαι κοντά σου νιώθω ότι όλα είναι πιο εύκολα…
Λιώνω!
