Όπως είναι γνωστό, σ’ έναν από τους θρησκευτικούς μύθους, ο Ιησούς θεράπευσε έναν εκ γενετής τυφλό στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ! Έκτοτε, αυτή η μικρή δεξαμενή (στο σημερινό Μπίρκετ Σιλουάν) συνδέθηκε με τη θεία φώτιση, τον προσωπικό εξαγνισμό, την προσωπική αναγέννηση. Μα η αληθινή φώτιση δεν έρχεται από νερά ιερά, αλλά από το θάρρος να κοιτάξεις τον καθρέφτη χωρίς φόβο.
Ο Τσίπρας σήμερα αναζητά τον εξαγνισμό του, τη δική του κολυμβήθρα του Σιλωάμ. Άλλωστε πήρε και …φώτιση από ένα περιστέρι που είχε εγκλωβιστεί στο μπαλκόνι του…
Κι αφού αναζητά τη δική του κολυμβήθρα, έγραψε την «Ιθάκη» του. Ένα «αυτοαναφορικό πόνημα», το οποίο θέλει να κάνει «πλυντήριο» της καταστροφικής του θητείας, ως πρωθυπουργός.
Όμως, κάθε ψεύτικη Ιθάκη είναι ένας χάρτης χωρίς πυξίδα, σχεδιασμένος μόνο για να ξεγελά τον ίδιο τον χαρτογράφο της.
Ο Τσίπρας θεωρεί τον εαυτό του φωτισμένο ηγέτη. Εξ ου και δεν φταίει πουθενά και για τίποτα ο ίδιος, μόνο οι άλλοι. Οι συνεργάτες του. Τους οποίους, όμως, ο ίδιος επέλεξε.
Ποιος έκανε πρόεδρο της Βουλής τη Ζωή Κωνσταντοπούλου; Για την οποία σήμερα λέει ότι «έπαιζε» παιγνίδια με τη δραχμή; Κι αφού το είδε αυτό, γιατί δεν την άλλαξε;
Ποιος έκανε υπουργό Οικονομικών τον Βαρουφάκη; Που σήμερα λέει ότι δεν …έκανε; Κι αφού είχε καταλάβει ότι δεν έκανε, γιατί τον άφηνε να κυκλοφορεί στα διεθνή φόρα με τα πουκάμισα έξω, για να δίνει γροθιές στην ελληνική οικονομία;
Όταν οι επιλογές γίνονται με γνώμονα τον εντυπωσιασμό κι όχι τη σύνεση, η ιστορία γράφεται με μελάνι που τρέχει.
Πόση ντροπή μπορεί να αισθάνεται άραγε, με τον τρόπο που επέλεξε ο Τσίπρας τον συγκυβερνήτη του; Προτίμησε τον Καμμένο που ανέβηκε στο γραφείο του με το ασανσέρ πιο γρήγορα, ενώ ο άλλος υποψήφιος εταίρος, ο Σταύρος Θεοδωράκης, ανέβαινε με τα πόδια… Κι αν αυτά δεν είναι φούμαρα, τότε τι άλλο μπορεί να είναι;
Στη θλιβερή υπόθεση της Novartis, πιάστηκε άμαθος, τον παρέσυραν οι συνεργάτες του. Δηλαδή, κρέμασε στα μανταλάκια τους κορυφαίους πολιτικούς του αντιπάλους, επειδή παρασύρθηκε!!! Σοβαρά τώρα;
Στην υπόθεση του Ματιού, παραπλανήθηκε από τους …ατζαμήδες υπουργούς του! Ποιος έκανε υπουργούς τους ατζαμήδες;
Οι ηγέτες κρίνονται όταν όλα καίγονται γύρω τους, όχι από τις δικαιολογίες τους, αλλά από τις σκιές που αφήνουν πίσω.
Ποιος πριμοδότησε τον Κασσελάκη για να γίνει αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ; Άρα, μπορεί σήμερα να τον αδειάζει με τόση ευκολία κι ελαφρότητα; Άλλωστε είχε προσφέρει την αρχηγία στην Αχτσιόγλου, μα εκείνη τον «άδειασε»…
Ποιος ανέχθηκε τον Πολάκη να βρίζει τους πάντες και τα πάντα, χωρίς έλεγχο;
Ποιος έβαλε πάλι υποψήφιο τον Νίκο Παππά, μετά την καταδίκη του με 13-0;
Τι έκανε όταν ο Λαφαζάνης του πρότεινε να καταλάβουν την Τράπεζα της Ελλάδας; Τον αντικατέστησε από το υπουργείο του;
Κι επειδή ο άνθρωπος δεν αλλάζει, είπε ψέματα ισχυριζόμενος ότι έκανε πρόταση στο ΠαΣοΚ (στη Φώφη Γεννηματά) για να συμμετάσχει στην κυβέρνησή του. Τον διαψεύδει ο Μανόλης Όθωνας που ήταν παρών στη συνάντηση αυτή: «Ο ισχυρισμός αυτός δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα. Στο τυπικό τηλέφωνο των συγχαρητηρίων της Φώφης στον κ. Τσίπρα, για κακή τύχη του rebranding, ήμουν εκεί. Καμία τέτοια νύξη δεν υπήρξε» », ανέφερε.
Κι ο αναγνώστης, δεν μπορεί παρά να αναρωτηθεί: Τι επιστροφή, τι rebranding είναι αυτό, όταν χρησιμοποιεί λόγια ενός ανθρώπου που δεν μπορεί να απαντήσει και να υπερασπιστεί την αλήθεια;
Φυσικά, σ’ όλα αυτά τα παραπολιτικά, δεν πρέπει να ξεχνάμε και τα αμιγώς πολιτικά. Δηλαδή, ότι έφερε στη χώρα το τρίτο και πιο επαχθές μνημόνιο, ότι έκλεισε τις τράπεζες, ότι υποθήκευσε τη δημόσια περιουσία για έναν αιώνα, ότι διέλυσε συνειδητά κι ιδεοληπτικά τη Μεσαία τάξη, ότι έγινε ο αγαπημένος πολιτικός των φυλακών, ότι άφησε τα σύνορα αφύλακτα για να έρχονται και να λιάζονται στην Ομόνοια παράνομοι μετανάστες… και τόσα άλλα.
Το βέβαιο είναι ότι η χώρα δεν έχει ανάγκη από σωτήρες που έρχονται με άδειο βιογραφικό ευθύνης. Έχει ανάγκη από αλήθεια.
Τα ερωτήματα πολλά: Τα σημαντικότερα όλων όμως είναι δυο:
Α. Έχει δικαίωμα στη δεύτερη ευκαιρία κάποιος που άφησε πίσω του στάχτες κι αδιέξοδα;
Β. Μπορεί κάποιος που ευθύνεται για όλα τα ανωτέρω, να θεωρείται ηγέτης και να θέλει να …σώσει πάλι την Ελλάδα;
Ας απαντήσει ο αναγνώστης…Μαζί με την αμείλικτη μνήμη της ιστορίας.
Σημείωση: Στη σελίδα 212 του βιβλίου, εμφανίζεται πάλι η άγνοια του…ηγέτη! Αναφερόμενος σε άτυπο Eurogroup, ισχυρίζεται ότι διεξήχθη στη Ρήγα της … Εσθονίας!!! Μόνο που η Ρήγα είναι η πρωτεύουσα της Λετονίας!!!
