Όλα δείχνουν πως πιθανότητα πλησιάζει η κρίσιμη ώρα, που θα αλλάξουν όλα στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο. Οι συνθήκες ωριμάζουν για την Τουρκία και την «σπρώχνουν» να προβεί στην απονενοημένη ενέργεια. Το απίθανο και αδύνατο κατά πολλούς είναι πλέον πιθανό και δυνατό. Αυτό που όλοι εξόρκιζαν και θεωρούσαν απίστευτο είναι πολύ κοντά μας.
Αναλύοντας την όλη κατάσταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις την τελευταία περίοδο διαπιστώνουμε ότι επιδεινώνονται προοδευτικά και ραγδαία. Οι δίαυλοι επικοινωνίας πολιτικοί και διπλωματικοί περιορίζονται και ελαχιστοποιούνται, οι προκλήσεις σε όλα τα επίπεδα αυξάνονται, οι τουρκικές διεκδικήσεις αναβαθμίζονται και πολλαπλασιάζονται, ενώ ταυτόχρονα η διεθνής κατάστασης και τα εσωτερικά προβλήματα της γείτονος την οδηγούν σε μια «ηρωική έξοδο», που πάντοτε απευχόταν οι ελληνικές πολιτικές ελίτ.
Οι επεκτατικές βλέψεις της Άγκυρας δεν είναι ούτε συγκυριακές, ούτε αποτελούν εκδήλωση των εσωτερικών πολιτικών, κοινωνικών και οικονομικών της δυσλειτουργιών. Η Τουρκία δεν εξάγει προς την χώρα μας κανένα πρόβλημά της, όπως διατείνονται ορισμένοι. Αντίθετα είναι πάγια πολιτική της Άγκυρας και όλων των πολιτικών κομμάτων της η προσάρτηση ελληνικών εδαφών. Η αφόρητη πίεση που εξασκεί η Τουρκία στην χώρα μας αποσκοπεί στην ενσωμάτωση στον τουρκικό κορμό όλης της Αν. Μεσογείου και του μισού Αιγαίου, στην αποστρατικοποίηση των νήσων και στη βαθμιαία «απορρόφησή» τους, στην αυτονομία και ανεξαρτητοποίηση της Δυτικής Θράκης και στη δημιουργία δύο κρατών στην Κύπρο.
Θεμελιώδης σκοπός της για την επίτευξη των παραπάνω είναι η υλοποίηση του δόγματος της «Γαλάζιας Πατρίδος», που για εμάς αποτελεί υψίστη απειλή. Γιατί όμως η Τουρκία πιθανότατα πολύ σύντομα να δημιουργήσει μείζον ζήτημα στην χώρα μας, ενεργώντας αιφνιδιαστικά μιας μικρής ή μεγάλης κλίμακας επιθετική ενέργεια, στο Αιγαίο και/ή στην Αν. Μεσόγειο, που θα οδηγήσει σε ένα θερμό επεισόδιο ή και σε μια γενικευμένη και ανεξέλεγκτη σύρραξη; Κατά την άποψη του γράφoντος για τους παρακάτω λόγους:
- Η παρούσα στρατιωτική κατάσταση και το ισοζύγιο των Ενόπλων Δυνάμεων (ΕΔ) ευνοεί την Τουρκία. Η αδιαφορία για ποικίλους λόγους του εξοπλισμού των ελληνικών ΕΔ από όλες τις κυβερνήσεις των τελευταίων 20 ετών έχει δημιουργήσει ένα τεράστιο κενό ισχύος υπέρ της Άγκυρας.
- Η Τουρκία θέλει να προλάβει την έλευση όλων των αεροσκαφών Rafale και την ενσωμάτωσή τους στην ελληνική ΠΑ. Ακόμα σημαντικότερο την αναβάθμιση των F-16 σε Viper. Η υλοποίηση των δύο εξοπλιστικών προγραμμάτων θα φέρει σε θέση ισχύος την ελληνική ΠΑ και θα ματαιώσει ή τουλάχιστον θα δυσκολέψει κατά πολύ οποιαδήποτε τουρκική ενέργεια.
- Μια επίθεση εναντίον κάποιου ή κάποιων ελληνικών νησιών ή νησίδων-βραχονησίδων θα πρέπει να πραγματοποιηθεί πριν την έλευση και επιχειρησιακή ετοιμότητα των φρεγατών Belharra. Η τεχνολογική τους υπεροχή μπορεί να ανατρέψει τα σχέδια της «Γαλάζιας Πατρίδας».
- Δεν έχει βρει ακόμα η Ελλάδα το αντίδοτο των τουρκικών μη επανδρωμένων αεροχημάτων (UAVs). Πιθανότατα το πρώτο αιφνιδιαστικό κύμα της τουρκικής επίθεσης θα αποτελείται από ένα κύμα μεγάλου αριθμού εξοπλισμένων UAVs, που θα προσβάλουν επιλεγμένους στόχους με ακρίβεια.
- Ο ύπουλος και υποβολιμαίος ρόλος της Ρωσίας. Η τελευταία επιθυμεί διακαώς μια ελληνοτουρκική σύρραξη, που θα δημιουργήσει μείζονα ζητήματα εντός του ΝΑΤΟ και της Δύσης. Η Μόσχα μετά την αναπάντεχη απώλεια της Ελλάδος, στην οποία είχε επενδύσει χρήμα και χρόνο και έλεγχε μεγάλο τμήμα του πληθυσμού, έχει αποδυθεί σε ένα άνευ προηγουμένου αγώνα εναντίον της Αθήνας την οποία επιθυμεί να «τιμωρήσει» για τον φιλοαμερικανισμό της και την βάση της Αλεξανδρούπολης, που την έχει ενοχλήσει αφάνταστα, όσο και την Τουρκία. Η Ρωσία που έχει εξαιρετικές και αλληλοεξαρτώμενες σχέσεις με την Τουρκία την «νουθετεί» να κάνει στην Ελλάδα ότι έκανε αυτή στην Ουκρανία. Άλλωστε μια ενέργεια στο Αιγαίο θα αποσπούσε την διεθνή κοινότητα από του ουκρανικό.
- Ο Ερντογάν επιθυμεί να αφήσει το όνομα του στην ιστορία. Ως άτομο και πολιτικός είναι ιδιαίτερα φιλόδοξος, ικανότατος, απρόσιτος και επιδιώκει να είναι εκείνος που θα δημιουργήσει την νέα οθωμανική αυτοκρατορία. Είναι μια μορφής ψύχωσης, ανάλογη με του φίλου του Πούτιν που επιθυμεί να ιδρύσει την νέα τσαρική ή σοβιετική αυτοκρατορία.
- Η κυβερνητική ισλαμική ελίτ της Τουρκίας αποσκοπεί την διαιώνισή της στην εξουσία στις επόμενες εκλογές, καθόσον μια πολεμική κατάσταση θα συσπειρώσει όλο τον τουρκικό λαό μαζί της.
- Μια νίκη μικρή ή μεγάλη εναντίον των απίστων θα ανεβάσει το γόητρο του Ερντογάν στον Ισλαμικό Κόσμο, στον οποίο η Άγκυρα επιθυμεί να διαδραματίσει πρωταγωνιστικό ρόλο.
- Η Τουρκία προσπαθεί, τις περισσότερες φορές ανεπιτυχώς, να αποκαταστήσει τις σχέσεις της με όλες τις γύρω χώρες, πλην της Ελλάδος και Κύπρου. (Με Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Αίγυπτο, Ισραήλ κλπ).
- Ο πόλεμος στην Ουκρανία επηρεάζει βαθύτατα τις τουρκικές αποφάσεις. Η Δύση και το ΝΑΤΟ είναι απορροφημένες στην Ουκρανία, οπότε μια ταχύτατη και αποτελεσματική ενέργεια στα ελληνικά νησιά θα δημιουργούσε τετελεσμένα, που η Δύση θα τα αποδεχόταν ή στην χειρότερη περίπτωση θα καλούσε σε διαπραγματεύσεις τους εμπλεκομένους.
- Ο Ερντογάν επιθυμεί να πλήξει τον ελληνικό τουρισμό γνωρίζοντας ότι θα προκαλέσει καίριο πλήγμα στην ελληνική οικονομία, γονατίζοντας την χώρα. Μια επιθετική ενέργεια μέσα στο καλοκαίρι θα είχε μοιραίες συνέπειες στον τουρισμό, ιδίως στο παρόν έτος που αναμένεται ρεκόρ αφίξεων. Η Τουρκία δεν θα επιδιώξει να υπάρχουν απώλειες, κυρίως στους τουρίστες. Θέλει να «απελευθερώσει» αναίμακτα τα 18 νησιά που «κατέχει παρανόμως» η Ελλάδα.
- Η επίσκεψη το Έλληνα πρωθυπουργού στις ΗΠΑ, προκάλεσε τον θυμό και την οργή, όχι μόνο της Άγκυρας, αλλά κυρίως του ίδιου του Ερντογάν. Η υποδοχή του κ. Μητσοτάκη στο Κογκρέσο δημιούργησε αισθήματα ζήλιας και φθόνου στον ηγέτη της Τουρκίας, που ποτέ δεν είχε μια τέτοια τιμή.
- Η τελευταία ταξιδιωτική οδηγία του Ισραήλ για την Τουρκία, θυμίζει κατ΄ αναλογία την οδηγία προς τους ισραηλινούς υπηκόους στο Κίεβο πριν την ρωσική εισβολή. Επιπλέον, η μεγάλης κλίμακας και πρωτόγνωρη στρατιωτική άσκηση μεταξύ Κύπρου και Ισραήλ δημιουργεί αφενός ικανοποίηση, αλλά αφετέρου και ερωτήματα για το τι ετοιμάζεται.
Κανείς δεν μπορεί να μαντέψει τον χρόνο και τον τόπο, που θα επιλέξει η Άγκυρα να υλοποιήσει τα σχέδιά της. Το μόνο βέβαιο είναι ότι μόλις βρει την κατάλληλη στιγμή δεν θα διστάσει να «διαβεί τον Ρουβίκωνα». Το ρευστό γεωπολιτικό περιβάλλον και η επαναφορά της «εποχής της βίας» ευνοεί τα αναθεωρητικά κράτη, και όσα έχουν την πρόθεση και δυνατότητα να δαπανήσουν χρήμα και αίμα για την επίτευξη των στρατηγικών τους στόχων. Όσα μάλιστα έθνη, όπως το τουρκικό, είναι ολιγαρκή, πειθήνια και εξόχως εθνικιστικά αποτελούν μέγιστο κίνδυνο για τους εκφυλισμένους, παρηκμασμένους και διεφθαρμένους γειτονικούς τους λαούς, που έχουν αναγάγει την οικονομία και τον υλισμό στο ύψιστο αγαθό.
