Δεν είμαι παιδί της μεταπολίτευσης. Δεν έζησα στη διάρκεια της δικτατορίας, δεν βίωσα τον αυταρχισμό της, δεν στερήθηκα την ελευθερία μου για τις ιδέες μου. Ούτε κι ενηλικιώθηκα την εποχή της έντονης πολιτικοποίησης, των κινημάτων και της στράτευσης σε κομματικές γραμμές, μια εποχή πολιτικής και κοινωνικής ευφορίας, γενικευμένης αισιοδοξίας, όπου όλα «έμελλε» να πάνε καλύτερα.
Σίγουρα δεν πήγαν όλα καλά. Η γενιά μου είναι η πρώτη που βίωσε τις συνέπειες μιας χρεοκοπίας πριν προλάβει να απολαύσει τα αγαθά της μεταπολιτευτικής δημοκρατίας. Όμως, η περίοδος αυτή είναι αναμφισβήτητα η καλύτερη και πιο δημοκρατική της ελληνικής ιστορίας. Πολλά πήγαν καλύτερα. Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί το αντίθετο. Η μεταπολίτευση άνοιξε προοπτικές, δημιούργησε προσδοκίες, αλλά γέννησε και αντιφάσεις. Μια πορεία αυτογνωσίας που μας έκανε σοφότερους και πιο ώριμους πολιτικά ώστε να αποφύγουμε λάθη που μας πλήγωσαν.
Η ψήφος μας και η συμμετοχή μας στα κοινά είναι η πεμπτουσία της Δημοκρατίας
Είναι στο χέρι μας να το καταφέρουμε. Η δημοκρατία μάς δίνει τη μοναδική ευκαιρία να εκφράζουμε ανοιχτά τις απόψεις μας, να συμμετέχουμε στον κοινωνικό και πολιτικό διάλογο, να επιλέγουμε και να κρίνουμε τους αντιπροσώπους μας. Η ψήφος μας και η συμμετοχή μας στα κοινά είναι η πεμπτουσία της Δημοκρατίας.
Η Δημοκρατία, όσο και αν είναι αυτονόητη σήμερα, μας χρειάζεται όλους. Ας μην της γυρίσουμε την πλάτη. Η απαξίωση και η αδιαφορία είναι όπλα στα χέρια των εχθρών της. Το είδαμε και το βιώσαμε στην πρόσφατη δημοσιονομική κρίση. Μια οδυνηρή εμπειρία που δοκίμασε τις υλικές και πνευματικές αντοχές των πολιτών, τους δημοκρατικούς θεσμούς και την ευρωπαϊκή μας πορεία και εξέθρεψε το τέρας του λαϊκισμού.
Χρέος μας είναι να προστατέψουμε την Γ’ Ελληνική Δημοκρατία, που παρά τις αστοχίες και τα λάθη, δημιούργησε μια κοινωνία πιο φιλελεύθερη και πιο συμπεριληπτική. Και αυτό είναι η μεγαλύτερη κατάκτησή μας που δεν πρέπει να απεμπολήσουμε. Οφείλουμε να την προστατέψουμε και να αγωνιστούμε από κοινού για το κοινό καλό.
