Δε θα μπορούσα να μη τη μνημονεύσω..
..20 Ιουλίου του 1934 γεννιέται το μεγαλύτερο λαϊκό είδωλο στην Ελλάδα- η μοναδική σταρ που διέθετε χώρα μας – ή Αλίκη Βουγιουκλάκη.
Η ” εθνική μας σταρ “ όπως την ” βάφτισε ” η μέγιστη Ελένη Βλαχου .
Θα έλεγα- σε μια κριτική απόσταση – ότι το φαινόμενο της ήταν παγκόσμιο. Σε ποια άλλη μικρή χώρα έχετε δει τέτοια λατρεία και εμμονή σε ένα πρόσωπο;
Δεν ήταν δα και η ωραιότερη Ελληνίδα. Μια όμορφη κοπέλα ήταν.
Δεν ήταν Λαμπέτη. Ήταν όμως καλή ηθοποιός.
Γιατί λοιπόν έγινε το μέγιστο είδωλο; Γιατί αυτή η μικροκαμωμένη γυναίκα με το εκθαμβωτικό χαμόγελο σαγήνευε τα πλήθη;
Ούτε και η ίδια το κατανόησε ποτέ.
Σεβόταν , υπερασπιζόταν, δούλευε πάνω στον μύθο της , ήταν ευφυέστατη – ήξερε τι γινόταν- αλλά και η ίδια δε νομίζω ότι κατάφερε να τον εξηγήσει.
Αναρωτιόταν: «Μα αφού δεν είμαι ψηλή. Μα αφού δεν έχω γαλάζια μάτια» .
Μετά έλεγε «Είμαι περήφανη που δεν έγινα αλκοολική, τρελή και επηρμένη» .
Όχι, δεν έγινε!
Ήταν γήινη . Απλή. Ήθελε μόνο να ζήσει στην αγκαλιά και την ασφάλεια ενός άνδρα και δε το κατάφερε ποτέ. Με τον Παπαμιχαήλ ήταν ερωτευμένη από τη Σχολή- ήταν εγωίστρια όμως για να το δείξει. Στα γυρίσματα της «Μανταλένας» έλεγε κρυφά στα παιδιά του γυρίσματος: « Πηγαίνετε δείτε διακριτικά τι κάνει ο Παπαμιχαήλ με τη Διαμαντίδου στο δωμάτιο»… Αυτός.. χαμπάρι! Την απέφευγε, είχε πάθος, αντιζηλία μαζί της . Ήταν πια στη ” Κολόμπ”, το 1964, όταν της έδειξε τον έρωτά του κι εκείνη παραδόθηκε παραδόθηκε άνευ όρων.
Μην ακούω ότι ήταν γάμος «διαφήμισης» και άλλα παρόμοια φληναφήματα.
Τον ερωτεύτηκε πολύ.
Τη δικαιολογώ πλήρως. Ο Παπαμιχαήλ ήταν γοητευτικός, αρρενωπός, με πνευματικότητα και κύρος. Ανεξαρτήτως αργότερα οι συμπεριφορές του δημιουργούσαν παροιμιώδεις εντάσεις. Κι η Άλικη, η οποία ήταν βαθιά ανασφαλής και πονεμένη τις ανεχόταν .
Τη λάτρευα από επτά χρόνων όταν μια μέρα στον Πόρο είπε η γιαγιά μου για την αφεντιά μου: «Καλέ ίδια η Βουγιουκλάκη είναι με τα νάζια της». «Ποια είναι η Βουγιουκλάκη γιαγιά;», ρώτησα.
Την είδα σ’ ενα περιοδικό και αυτό ήταν… Την ερωτεύτηκα κεραυνοβόλα! Όπως τόσοι άλλοι.
Κάτι που ίσως δε γνωρίζει ο πολύς κόσμος; Είχε σπάνιο χιούμορ και μοναδικό αυτοσαρκασμό. Λίγες μέρες πριν φύγει την επισκέφθηκε στο «Ιατρικό Κέντρο», ο Παπανικολάου, ο γυναικολόγος της . «Άντε Αλίκη! Να γίνεις καλά να πάμε στον Πλάτανο, το χωριό μου»… «Τώρα Νίκο μου, χαιρέτα μου τον Πλάτανο!!», του απάντησε.
Έφυγε στις 23 Ιουλίου του 1996 .
Μέχρι σήμερα ο μύθος της είναι ζωντανός και ανταγωνιστικός ακόμη και με τις μεγαλύτερες σταρ της εποχής μας.
Αλίκη, δική μας Αλίκη, δική μου Αλίκη, παρέα είσαι δίπλα μας.
Η Μαρία Καϊράκη είναι Δικηγόρος Αθηνών
