Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η μικρασιατική καταστροφή είναι η μεγαλύτερη που έχει υποστεί ο ελληνισμός σε βάθος χιλιάδων χρόνων. Μια καταστροφή που δεν άφησε τίποτα όρθιο –πλην όλων των άλλων- και στην ελληνική πολιτική σκηνή.
Η ελληνική απόβαση στη Μικρά Ασία από τον Βενιζέλο, η ήττα του στις εκλογές του 1920 που σηματοδότησε και επέφερε την επιστροφή του βασιλιά Κωνσταντίνου στον θρόνο της Ελλάδας κι έδωσε έτσι τη δυνατότητα στους συμμάχους της Ελλάδας να αλλάξουν στάση και να «σιγοντάρουν» τον Κεμάλ και τελικά η καταστροφή, αποτελούν γεγονότα που εκτυλίχτηκαν σε σύντομο χρονικό διάστημα και υπήρξαν καταλυτικά για την πορεία της χώρας.
Από αυτή εδώ τη διαδικτυακή γωνία, εκατό χρόνια μετά την καταστροφή θα επιχειρούμε κάθε Κυριακή να προσεγγίζουμε γεγονότα εκείνης της εποχής και τις συνέπειες αυτών.
Σήμερα λοιπόν, θα προσεγγίζουμε τη στάση του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος Ελλάδος (ΣΕΚΕ) που ήταν ο πρόδρομος του ΚΚΕ, με τη μετονομασία να γίνεται στα 1924.
Οι κομμουνιστές λοιπόν ήταν εξ αρχής αντίθετοι στην μικρασιατική εκστρατεία αφού οι θέσεις τους στόχευαν αποκλειστικά και μόνο στην εξάπλωση του σοβιετισμού που στη Ρωσία είχε εγκαθιδρύσει το πρώτο «εργατικό» κόμμα στον κόσμο, όπως έλεγαν. Κι είχαν μια πολιτική διεθνισμού, απολύτως ουτοπική.
Κι όσο οι κομμουνιστές της Μόσχας διεκδικούσαν ρόλο στην Τουρκία και στήριζαν τον Κεμάλ με χρήματα και στρατιωτικό υλικό (για να λάβουν ανταλλάγματα στη σημερινή Γεωργία κι άλλες περιοχές που ήταν υπό την οθωμανική αυτοκρατορία) τόσο οι εγχώριοι κομμουνιστές αντιδρούσαν στην ελληνική αποστολή στρατού στη Μικρά Ασία.
Προσέξτε: Οι Έλληνες κομμουνιστές, υπό την καθοδήγηση του Αβραάμ Ελίεζερ Μπεναρόγια, δημοσιογράφου και εκφραστή του λόγου των μπολσεβίκων, πρωταγωνιστή στην ίδρυση της Φεντερασιόν (πολυεθνική εργατική οργάνωση) που ιδρύθηκε στη Θεσσαλονίκη, ήταν αντίθετοι στο να αποβιβαστεί ο ελληνικός στρατός στην Μικρά Ασία. Αυτό έγινε ακόμη πιο έντονο μετά το 1920, όταν η Κομμουνιστική Διεθνής (Κομιντέρν) ήταν αντίθετη στη διάσπαση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας.
Προσέξτε κι αυτό: Σε καμιά ανακοίνωση των Ελλήνων κομμουνιστών γινόταν λόγος για τους Έλληνες της οθωμανικής αυτοκρατορίας και την απελευθέρωσή τους. Πουθενά και ποτέ υπήρξε αναφορά στους Έλληνες της Μικράς Ασίας και της Ανατολικής Θράκης. Κι όταν ακόμη χρειαζόταν να γίνει μια αναφορά για να στηριχτούν τα άλλα γραφόμενα σ’ αυτή, ο όρος που χρησιμοποιούσαν ήταν «υπόδουλοι αδελφοί» σε εισαγωγικά. Ποτέ Έλληνες. Μόνο «υπόδουλοι αδελφοί». Μα υπόδουλοι ήταν όλοι όσοι κατοικούσαν στα εδάφη που είχαν υπό την κατοχή τους οι Οθωμανοί. Οι Έλληνες κομμουνιστές υποστήριζαν την άποψη ότι ακόμη κι αν ηττηθεί ο ελληνικός στρατός δεν θα είχε καμιά συνέπεια ή σημασία, αφού θα είχαν ηττηθεί οι ιμπεριαλιστές Άγγλοι που ήθελαν τα πετρέλαια της Μοσούλης.
Προσέξτε και το τραγελαφικό, απίστευτο μα αληθινό:
Στις εκλογές του 1920 το ΣΕΚΕ κατέβηκε με το σύνθημα «Κάτω ο πόλεμος». Μα ταυτοχρόνως συμπαρατάχθηκε με τους Δεξιούς/Βασιλικούς αντιπάλους του Βενιζέλου υπό το σύνθημα «σφυρί –δρεπάνι, ελιά-στεφάνι»!!!
Εν συνεχεία στη Μικρά Ασία οι κομμουνιστές δημιούργησαν μέσα στο στράτευμα επιτροπές που καθοδηγούσαν σε κάθε μονάδα στρατιώτες και ζητούσαν να υπονομεύουν την εκστρατεία και να βοηθούν άλλους στρατιώτες να λιποτακτούν! Κι όντως, υπήρξε μέγα κύμα λιποταξιών.
Πολλά χρόνια αργότερα, στα 1935, δημοσιεύθηκε στον «Ριζοσπάστη» άρθρο του γενικού γραμματέα του ΚΚΕ, Νίκου Ζαχαριάδη, στο οποίο αναφέρεται (διατηρώ την ακριβή γραφή):
«Αν δεν νικιόμασταν στη Μικρασία, η Τουρκία θάτανε σήμερα πεθαμένη κι εμείς μεγάλη Ελλάδα!! Τη «λευτεριά» μας θα τηνε στηρίζαμε στην υποδούλωση του τουρκικού λαού! Αυτό εμείς δεν το δεχόμαστε. Το αποκρούουμε κατηγορηματικά. Η αστικοτσιφλικάδικη Ελλάδα στη Μικρασία πήγε όχι σαν εθνικός απελευθερωτής μα σαν ιμπεριαλιστική δύναμη, όργανο των εγγλέζων μεγαλοκαρχαριών. Πήγαινε αυτού όχι μόνο για να διαιωνίσει την ξενική κυριαρχία πάνω στον τουρκικό λαό μα και να κάνει την Τουρκία αντισοβιετικό ορμητήριο! Γι αυτό εμείς όχι μόνο δεν λυπηθήκαμε για την αστικοτσιφλικάδικη ήττα στη Μικρασία ΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΔΙΩΞΑΜΕ»…..
Απίστευτο, κυνικό, αντεθνικό άρθρο/θέση. Όπως όλη η θέση του ΚΚΕ.
Εξιδανίκευσαν τον μιλιταριστικό εθνικισμό του Κεμάλ, αυτοί που φώναζαν «όχι στον πόλεμο» και αδιαφορούσαν για τις γενοκτονίες Ελλήνων, Αρμενίων κι άλλων εθνοτήτων, μόνο και μόνο για να συντάσσονται με τους κομμουνιστές της Μόσχας κι εις βάρος των θεωρητικών κι ουσιαστικών αντιπάλων τους.
