-
Χρέος δεν πήραμε.
-
Σύνοδος κορυφής για να το πάρουμε, ούτε συζήτηση.
-
Για τη βιωσιμότητα, κουβέντα.
-
Ποσοτική χαλάρωση… γιοκ!
-
Και το ΔΝΤ, εδώ πλάι μας και μάλιστα χωρίς χρήματα!
Στο μπάσκετ θα το λέγαμε μηδέν στα πέντε. Τελικά πήραμε ότι θα παίρναμε εδώ και σχεδόν ενάμιση χρόνο… Και χάσαμε πολλά χρήματα, χρόνο και φυσικά δεν μπορούμε να μιλάμε για ανάπτυξη, ούτε για πειστική έξοδο στις αγορές.
Οι υπερφίαλες θριαμβολογίες καταχωνιάζονται στις ντουλάπες κι οι γραβάτες μπαίνουν πάλι στη ναφθαλίνη… Κι ας συνεχίζουν να πανηγυρίζουν κυβερνώντες και παπαγαλάκια τους.
Τα λέγαμε και τα γράφαμε τόσο καιρό. Δεν μπορείτε να λέτε ότι δεν ξέρατε.
Κι επιμένουμε ότι έτσι όπως έχουν καταλήξει τα πράγματα, συρρικνώνεται ο χρόνος τούτης της καταστροφικής κυβέρνησης.
Του χρόνου τον Ιούλιο, που λήγει το 3ο μνημόνιο, δεν υπάρχει περίπτωση να έχει ολοκληρωθεί επιτυχώς. Κι αναγκαστικά θα πρέπει να οδηγηθούμε σε νέο.
Αυτό, κατά την άποψή μου σημαίνει εκλογές μέχρι την άνοιξη, αφού ο Τσίπρας δεν θα θέλει να πάει στις κάλπες με νέα αποτυχία και ανάγκη υπογραφής νέου μνημονίου.
Σημαίνει και κάτι άλλο: Στις εκλογές πια, ο Τσίπρας κι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα αναμετρηθούν για την πολιτική τους ισχύ, αλλά για την ίδια την ύπαρξή τους.
Αυτή η κυβέρνηση δεν απολαμβάνει πλέον ίχνος εμπιστοσύνης. Τόσο εντός όσο κι εκτός της χώρας.
Η αποκάλυψη του Σόιμπλε ότι όσα υπογράφτηκαν προχθές στο Eurogroup είχαν συμφωνηθεί εδώ και καιρό, αλλά η κυβέρνηση ζήτησε 3 εβδομάδες χρόνο για …επικοινωνιακούς λόγους, δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια πολιτική απάτη που έγινε εις βάρος των Ελλήνων από την ίδια τους την κυβέρνηση!
Απίστευτο; Ναι, αλλά αληθινό.
Θυμίζω:
Προχθές υπογράψαμε όσα είχαν συμφωνηθεί στο Eurogroup της 22ας Μαΐου. Τότε που τ’ απορρίψαμε κι ο Τσακαλώτος έλεγε: «Εάν υπέγραφα αυτό τώρα, θα δημιουργούσα τεράστια πολιτική κρίση στην Ελλάδα και εάν γίνει αυτό, χρειάζομαι περισσότερο χρόνο για να σκεφτώ», είχε πει… Δηλαδή, κάτι σε… «περιμένετε πρώτα να βρούμε τον κατάλληλο τρόπο χειρισμού», ή «να βρούμε το κατάλληλο αφήγημα», δηλαδή το κατάλληλο ψέμα…
Το γεγονός ότι εδώ και 15 μήνες πήγαιναν στις συνεδριάσεις του Eurogroup και αερολογούσαν, τη στιγμή που η οικονομία αγκομαχούσε, αποτελεί θλιβερό πολιτικό εμπαιγμό.
Τώρα, παίρνοντας κάποιες λεκτικές λιχουδιές για να γλυκάνει τα χείλη του κόμματός του, ο Αλέξης Τσίπρας έχει υπονομεύσει ακόμη περισσότερο την ελληνική οικονομία. Γυρόφερνε ενάμιση χρόνο εδώ κι εκεί διαλαλώντας τη μη βιωσιμότητα του χρέους. Ποιος θα ερχόταν η θα έρθει να επενδύσει σε μια τέτοια χώρα σαν αυτή που διαλαλούσε ο Αλέξης;
Τελικά, για να πάρει τη νέα δόση του στην εξουσία, υπονόμευσε όλες τις ελληνικές κυβερνήσεις που θα ακολουθήσουν μέχρι το 2060 (το 3,5% πρωτογενές πλεόνασμα έμεινε μέχρι το 2022 κι ακολουθεί χαμηλότερο). Για να λάβει κάτι που ο ίδιος είχε συμφωνήσει, τον Μάιο του 2016, όταν είχε αποδεχθεί ότι παρέμβαση στο χρέος θα συζητηθεί στο τέλος του μνημονίου αν και εφόσον είναι απαραίτητο. Κι ύστερα άρχισε να λέει άλλα και να αποποιείται όσα συμφώνησε…
Δέσμευση για το χρέος βεβαίως δεν πήρε, εξ ου και το ΔΝΤ δεν μας δίνει δεκάρα, ούτε πιστοποιεί την βιωσιμότητα του χρέους, παρά την παραμονή του στο πρόγραμμα υπό την ιδιότητα του υποθετικού πιστωτή.
Το έλεγε άλλωστε ο Τσακαλώτος: «Αν η αξιολόγηση πάει για τον Μάιο ή τον Ιούνιο καήκαμε», 8/2/2017.
Εν κατακλείδι: Φάγαμε κι άλλα ψέματα κι άλλα παραμύθια.
Με τις υγείες μας…
Υστρ:
Την ώρα που συνεδρίαζε το Eurogroup ο σπουδαίος Paulo Coelho ανήρτησε στο twitter ότι «ένα ψέμα μπορεί να σε βοηθήσει στο παρόν, αλλά μπορεί να σου καταστρέψει το μέλλον»…
Μόλις το διάβασα, σκέφτηκα ότι μακάρι να ήταν ένα το ψέμα.
Αλλά, εδώ έχουμε να κάνουμε με ψέμα που είναι… έξι και δευτέρα φύσις…
Να τελειώνουμε, λοιπόν, με δαύτους…
