Προχθές στη Βουλή διεξήχθη η προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση για την κοινωνική πολιτική της κυβέρνησης. Αναμενόταν με ενδιαφέρον αφού ο Μητσοτάκης κατέφερε να διεισδύσει με τους νόμους και τις δράσεις της κυβέρνησής του σ’ έναν τομέα που η Αριστερά θεωρούσε μονοπώλιό της και τελικά έχασε κι εκεί τον δρόμο. Μοιραία θα περίμενε κάποιος ότι ο Αλέξης Τσίπρας θα επικέντρωνε στην προσπάθειά του ν’ αντιστρέψει το κλίμα.
Μα όχι. Σε όλη την πρωτολογία του, δηλαδή στην κύρια ομιλία του ΔΕΝ είπε κουβέντα για το θέμα της συζήτησης. Είπε οτιδήποτε άλλο εκτός αυτού του ζητήματος. Είπε για τη σύνοδο του ΝΑΤΟ στη Μαδρίτη, εξέφρασε την αντίρρηση της Αριστεράς στην αποστολή εξοπλισμού στην Ουκρανία, ανέφερε ένα σωρό άλλα και δη σε υψηλούς τόνους, μα επί της ουσίας το παραμικρό. Δηλαδή, άλλη μια κοινοβουλευτική ήττα του.
Μεταξύ άλλων ανέφερε ότι στο κυβερνητικό στρατόπεδο ασχολούνται με το τι συνέβη το 2015 επειδή δεν έχουν τι άλλο να πουν κι επειδή δεν έχουν έργο κι αφήγημα.
Στο άκουσμα ευθύμησε το πανελλήνιο.
Αμέσως η σκέψη πήγε στην τεράστια ψηφιακή μεταρρύθμιση της Ελλάδας, στις σπουδαίες κοινωνικές παρεμβάσεις της κυβέρνησης, στις δειλές μα σημαντικές παρεμβάσεις στην παιδεία, στις φορολογικές ελαφρύνσεις, στις επενδύσεις, στους θεσμούς, στην ενισχυμένη άμυνα της χώρας, στους συνεχείς ελέγχους των θαλασσίων και χερσαίων διόδων παράνομων μεταναστών, στο υπεραυξημένο διεθνές κύρος της Ελλάδας, ακόμη και στην αισθητική της διακυβέρνησης.
Όλα αυτά ΔΕΝ υπήρχαν κατά διάνοια στα 4,5 χρόνια που κυβέρνησε η παντοιοτρόπως αντιπαραγωγική Αριστερά με την Δεξιά της πολιτικής ανευθυνότητας και της στοργής προς την καρέκλα.
Επιπλέον, είτε αρέσει στην Αριστερά είτε όχι, εκείνη η περίοδος του 2015, άφησε έντονα τα αποτυπώματά της στο συλλογικό υποσυνείδητο της κοινωνίας. Η κοινωνία ήταν αυτή που χρεώθηκε 100 δις από τις υψωμένες γροθιές και τα έξω πουκάμισα. Η κοινωνία ήταν εκείνη που παρά τρίχα κινδύνεψε να βρεθεί εκτός ΕΕ, που έτρεχε να βρει χρήματα στις κλειστές τράπεζες και έβλεπε με δέος να επιχειρείται έλεγχος της ενημέρωσης με πόρισμα κάποιου ινστιτούτου Φλωρεντίας! Η κοινωνία ήταν εκείνη που έβλεπε «πιθηκάκια» να χοροπηδάνε επάνω στο γραφείο του υπουργού Παιδείας, να σουλατσάρει ο Κουφαντίνας εκεί που εκτελούσε τα θύματά του…. Που βίωνε τα εβδομαδιαία πάρτυ με τις μολότοφ και τον πρωθυπουργό να αναρωτιέται … τι κακό έχουν…. Σε τελική ανάλυση η κοινωνία ήταν εκείνη που άκουσε απίστευτα ψέματα και τελικά σήμερα πωλούνται από την Κουμουνδούρου νταούλια σε τιμή ευκαιρίας.
Ξέρετε κάτι; Αυτά και πολλά άλλα ήταν εκείνα που δημιούργησαν το αντισύριζα μέτωπο κι όσο η Αριστερά κι ο Αλέξης Τσίπρας δεν απολογούνται πειστικά αλλά εξακολουθούν να προβαίνουν σε κουτσαβακίστικους λεονταρισμούς, αυτό το μέτωπο θα αναπνέει και θα ζει.
Είναι σαφές ότι όσο ο Μητσοτάκης θα ακολουθεί τον δρόμο της λογικής και του πολιτικού ρεαλισμού, τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ θα πνίγεται σε έλος και θα επιδίδεται σε αναχρονισμούς και λαϊκισμό. Όσο η κοινωνία θα κάνει συγκρίσεις, τόσο ο Μητσοτάκης θα βάζει γκολ από τ’ αποδυτήρια. Όπως έγινε πάλι προχθές στη Βουλή.
