Κανείς πολιτικός δεν μπορεί να επαίρεται για το μετρό της Θεσσαλονίκης.
Το έργο αυτό ανήκει στην Ελληνίδα και τον Έλληνα φορολογούμενο που στενάζει με την βαριά φορολογία και δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα. Μου κάνει εντύπωση με πόση ευκολία οι Έλληνες πολιτικοί, αυτοί που κυβερνούν εδώ και δύο εκατονταετίες με τα κόμματα τους, παραδέχονται ότι στην Ελλάδα πολύ εύκολα ένα έργο ξεπερνάει τον αρχικό προϋπολογισμό και ότι καθυστερεί για 50 χρόνια, γιατί λένε φταίει η γραφειοκρατία. Λες και κυβέρνησαν άλλη χώρα και όχι την Ελλάδα. Αποστασιοποιούνται από τις ευθύνες τους σαν να είναι απλοί επισκέπτες. Σε κάθε προεκλογική περίοδο υπόσχονταν πάταξη της γραφειοκρατίας εδώ και 200 χρόνια. Και σήμερα αυτοί οι ίδιοι παραδέχονται ότι απέτυχαν ή ότι δεν θέλησαν να πετύχουν.
Για το μεγάλο αυτό έργο χαίρεται και η πόλη μας, ο Δήμος της Ηρωϊκής πόλης της Νάουσας.
Πέραν του ότι βρισκόμαστε στην ακτίνα του προαστιακού χώρου του λιμανιού της Θεσσαλονίκης, μπορούμε να χαιρόμαστε ότι συμβάλαμε έστω και κατ’ ελάχιστον σ’ αυτό το μεγάλο έργο της Βόρειας Ελλάδας.
Όταν το κράτος των Αθηνών αποφάσισε ότι δεν πρέπει να γίνει μετρό στη Θεσσαλονίκη, γιατί δεν το χρειάζεται, όρθωσε το ανάστημα της η Τοπική Αυτοδιοίκηση, ο Δήμος της Θεσσαλονίκης. Πρόεδρος του δημοτικού Συμβουλίου ήταν ο Σωτήρης Καπετανόπουλος, συγγενής της γνωστής οικογένειας της πόλης μας. Όταν εκλέχτηκα δήμαρχος τον επισκέφτηκα με Ναουσαίο συγγενή του, τον φαρμακοποιό Βαγγέλη Καπετανόπουλο και αρχίσαμε οι δύο Οργανισμοί Τοπικής Αυτοδιοίκησης μια πολύ καλή συνεργασία. Ο Δήμος μας ωφελήθηκε από τη συνεργασία αλλά και ο Δήμος της νύμφης του Θερμαϊκού. Μπροστά στο αδιέξοδο ο Δήμος της Θεσσαλονίκης αποφάσισε να συνεχίσει το έργο του ΜΕΤΡΟ με δική του πρωτοβουλία και δαπάνες. Μιλάμε για την δεκαετία του 1990. Ο Σωτήρης θυμήθηκε ότι ο Γάλλος δήμαρχος ήταν και αντιπρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του ΜΕΤΡΟ της Λίλ. Η αδελφοποιημένη με την Νάουσα Γαλλική Πόλη Φας Τουμενίλ είναι σχεδόν προάστιο της μεγαλούπολης Λίλ.
Μας ζήτησε τα σχέδια του περίφημου μετρό της Λίλ, γιατί ένα τέτοιο σύστημα ελαφρού μετρό, χωρίς οδηγό επιθυμούσε και ο Δήμος Θεσσαλονίκης. Το μετρό της Λιλ (Métro de Lille ) είναι ένα ελαφρύ σύστημα μετρό χωρίς οδηγό. Άνοιξε στις 25 Απριλίου 1983 και ήταν το πρώτο που χρησιμοποίησε το σύστημα VAL (ελαφρύ αυτοματοποιημένο όχημα). Είχε προηγηθεί κατά δύο χρόνια εκείνο του Κόμπε της Ιαπωνίας. Οι Γάλλοι μας έδωσαν τα σχέδια λόγω της αδελφοποίησης και τα πήγε στη Θεσσαλονίκη ο Γαλλοτραφής ειδικός συνεργάτης μου καθηγητής Δημήτρης Κορμούλης.
Στη φωτογραφία βλέπουμε την ονοματοθεσία οδού της πόλης της Φας Τουμενίλ (Fasche Tumesnil) ως οδός Νάουσας ( Rue de Naoussa, Ville jumelée/Greece/οδός Νάουσας, Πόλη αδελφοποιημένη/Ελλάς) διαβάζουμε στην παρακείμενη πινακίδα της οδού. Ο δήμαρχος Ηρωϊκής Πόλης Νάουσας Γιώργος Πολάκης κρατά την Ελληνική σημαία την ώρα της τελετής και ο Γάλλος Δήμαρχος είναι περιβεβλημένος με την τρικολόρε, το Γαλλικό σύμβολο της Πέμπτης Δημοκρατίας της Γαλλίας, ενώ την τελετή κοσμούν κοπέλες με τοπικές Γαλλικές παραδοσιακές φορεσιές.
Στην ένθετη φωτογραφία βλέπουμε την τελετή αδελφοποίησης που έγινε στη Νάουσα, παρουσία του τότε Υπουργού Εσωτερικών Γιάννη Κεφαλογιάννη, αυτού του αείμνηστου ευπατρίδη Κρητικού πολιτικού, υποδείγματος εντιμότητας και φιλοπατρίας, της τότε Νομάρχου Ημαθίας κυρίας Μπούκα και του βουλευτή Ημαθίας κυρίου Στέφανου Κυριαζόπουλου. Μετά τον Γιάννη Κεφαλογιάννη φαίνεται ο δήμαρχος Νάουσας Γιώργος Πολάκης και κατόπιν ο Γάλλος δήμαρχος.
Γιώργος Πολάκης
Πρώην δήμαρχος Ηρωϊκής Πόλης Νάουσας
