Ο Αντώνης Σαμαράς είχε τραβήξει τόσο πολύ το σκοινί αμφισβήτησης του Μητσοτάκη, που προχθές έσπασε. Ο Μητσοτάκης με μια κίνηση που δεν μπορούσα πια να αποφύγει, έκανε αυτό που έπρεπε να είχε κάνει εδώ και καιρό. Τον διέγραψε!
Κι αμέσως μετά ο Σαμαράς, με ανείπωτο θράσος, είπε στην κοινωνία ότι θυσίασε τα πάντα για την πατρίδα, μέχρι και την υγεία του.
Ποιος τα λέει αυτά; Ο άνθρωπος που έριξε ολόκληρη κυβέρνηση, που πέρασε μια ζωή εκτός ουσιαστικής εργασίας. Ο που με την πολιτική απάτη των Ζαππείων θυσίασε/έπληξε εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες, που μπήκαν σε σκληρά μνημόνια, έχασαν δουλειές και περιουσίες. Κι αυτό όταν σε άλλες χώρες της ΕΕ που ήταν σε κρίση χρέους, η αξιωματική αντιπολίτευση -όπως ήταν τότε ο Σαμαράς- στήριξε τις κυβερνήσεις χάριν των λαών και δεν τις έπληξε χάριν του εαυτού τους. Έτσι ξεπέρασαν τις κρίσεις χρέους και την ύφεση σε μόλις 2-3 χρόνια. Εδώ έριξε ακόμη και την κυβέρνηση Παπαδήμου που σταθεροποιούσε τη χώρα για να γίνει ο ίδιος πρωθυπουργός! Τα ξεχάσαμε;
Ξεχάσαμε ότι μέσω και των Ζαππείων γιγαντώθηκε η αντιμνημονιακή υστερία κι ο λαϊκισμός της Αριστεράς, των Χρυσαυγιτών και της πολιτικής των…υδατανθράκων του Καμμένου;
Ο Σαμαράς προβάλλει σήμερα ότι το πρόβλημα της ΝΔ, άρα και του Μητσοτάκη είναι η έλλειψη ιδεολογικής πυξίδας. Είναι βέβαιο όμως, ότι αν ο Μητσοτάκης του έκανε τα χατίρια κι αν δεν συνομιλούσε με ανθρώπους που δεν επιθυμούν Μητσοτάκη στην κυβέρνηση, δεν θα έβρισκε κανένα πρόβλημα.
Αλήθεια, αν το 2019 είχε γίνει επίτροπος στην ΕΕ, όπως ζητούσε, θα έβλεπε σήμερα … εθνικές μειοδοσίες και τη ΝΔ ως … Ποτάμι; Από τότε κρατά το γινάτι εναντίον του Κυριάκου Μητσοτάκη. Μαζί με τις χρόνιες εμμονές του, κακεντρέχειες και δογματισμούς.
Ο Σαμαράς λέει ότι η ΝΔ έχει γίνει «Ποτάμι» κι έχει απομακρυνθεί από τις αρχές της. Όμως,προφάσεις και δικαιολογίες είναι αυτά για να στηρίξει τον πόλεμο που έχει ανοίξει για προσωπικά θέματα.
Ας απαντήσει όμως ο γηραιός Σαμαράς: Πότε η ΝΔ ήταν πλειοψηφική; Όταν την έκλεινε σε Δεξιά κι αντιδημοφιλή στεγανά ο ίδιος και λάμβανε 18% ή όταν έκανε ανοίγματα σε εκλογικά κοινά προς το Κέντρο; Όταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής την έκανε πιο «φωτεινή» με την προσχώρηση στελεχών του Κέντρου ή όταν ο Αβέρωφ (κι ο ίδιος) την ήθελαν περιχαρακωμένη σε μια δήθεν Δεξιά καθαρότητα;
Σε τελική ανάλυση, η όποια ιδεολογική καθαρότητα δεν αρκεί για να σχηματίσει μεγάλες πλειοψηφίες. Ειδικά πια στην εποχή μας, που οι ιδεολογίες είναι μεν σεβαστές αλλά δεν είναι το πρώτο κριτήριο για οιανδήποτε πολιτική επιλογή.
Αρκούν οι κορώνες του Σαμαρά για μειοδοσία στα εξωτερικά της χώρας; Μάλλον όχι. Ακόμη κι αν ο Μητσοτάκης φέρει μειοδοτικές συμφωνίες στη Βουλή, ποιος θα τις ψηφίσει; Άρα;
Ναι, ο Σαμαράς απειλεί την πολιτική σταθερότητα. Μια ζωή αυτό έκανε όταν ο ίδιος δεν ήτα στα πράγματα και στην πρώτη γραμμή. Δεν μπορούσε ν’ ανεχθεί ότι κάποιος άλλος μπορεί να κάνει τα πράγματα καλύτερα από εκείνον.
Να πούμε κάτι ακόμη; Μπορεί να μας πει τις προτάσεις του για την οικονομία; Για την καθημερινότητα; Για την υπογεννητικότητα; Για τους εξοπλισμούς της χώρας που την καθιστά ισχυρότατη και πάντως δεν αποτελούν μειοδοσία;
Να τονίσουμε κι αυτό: Ο Σαμαράς δεν έχει ρίξει μια Κεντροδεξιά κυβέρνηση μια φορά (Κωνσταντίνου Μητσοτάκη), όπως νομίζεται. Έχει ρίξει δυο! Και του Παπαδήμου. Κι η κοινωνία κατανοεί.
Κάτι ακόμη: Ο Σαμαράς επιδίωξε ξεκάθαρα τη διαγραφή του. Ποιος ξέρει, μπορεί να θέλει να «περπατήσει» πολιτικά με τις γραφικές περιπτώσεις Βελόπουλου, Λατινοπούλου και Νατσιού. Χώρια που είναι αδιανόητο οι βουλευτές της ΝΔ να επιτρέψουν στον Σαμαρά να ρίξει μια κυβέρνησή της άλλη μια φορά…
Άλλωστε, όπως έλεγε ο Γάλλος συγγραφέας Λα Ροσφουκώ «οι πονηριές και οι προδοσίες οφείλονται αποκλειστικά σε έλλειψη ικανότητας». Κάποιος πρέπει να του το υπενθυμίσει…
Και μια τελευταία επισήμανση: Ο Σαμαράς δεν έριξε την κυβέρνηση Μητσοτάκη το 1993 για το Μακεδονικό! Για να μην ιδιωτικοποιηθεί ο ΟΤΕ την έριξε… Έτσι;
