Λίγη ώρα μετά τη συνάντηση Μητσοτάκη – Ερντογάν, μαζί με τις τοποθετήσεις των πολλών για προσπάθειες άμβλυνσης των ελληνοτουρκικών ζητημάτων, βγήκε στην τουρκική τηλεόραση δημοσιογράφος κορυφαίας εφημερίδας και ούτε λίγο πολύ ζήτησε «πόλεμο με την Ελλάδα για να τελειώνει το πρόβλημα». Ο ανιστόρητος αυτός άνθρωπος – διαμορφωτής όμως της κοινής γνώμης στη χώρα του- έλεγε ότι η Ελλάδα είναι ένα κράτος δυο αιώνων που δημιούργησαν οι μεγάλες δυνάμεις και της «φύτεψαν» Γερμανό βασιλιά! Προφανώς δεν ήξερε για την Ελλάδα του Σωκράτη, του Περικλή, δεν ήξερε για την Ακρόπολη, δεν ήξερε την τύφλα του… Προφανώς, επίσης, μπορεί να είναι μια από τις ακραίες πολεμοχαρείς φωνές., σαν τις δικές μας που κάνουν το ίδιο, ονειρευόμενοι … εξαδάκτυλους που θα …πάλι με χρόνια με καιρούς κλπ κλπ….
Αναφέρω το περιστατικό, για να καταδείξω ότι οι φωνές έντασης είναι ισχυρές. Πιο πολύ στην Τουρκία απ’ ότι εδώ. Ακόμη και σε περιόδους συγκλίσεων ανάμεσα στις δυο χώρες, όπως αυτή που διανύουμε.
Η αλήθεια είναι ότι πολλές φορές είχαμε αντίστοιχες συγκλίσεις. Κυρίως όταν ο Τούρκος ήθελε να πάρει κάτι από τη διεθνή κοινότητα, οπότε φορούσε τη στολή και το χαμόγελο του καλού παιδιού. Τώρα θέλει να αναβαθμίσει τα F16….
Η ουσία είναι ότι το χάσμα που χωρίζει τις δυο χώρες είναι βαθύ. Ακόμη και προχθές ο Ερντογάν, από τη μια έδινε τα χέρια με τον Μητσοτάκη και από την άλλη ζητούσε από βήματος του ΟΗΕ… δυο κράτη στην Κύπρο!
Είναι σαφές λοιπόν, ότι ορισμένα προβλήματα δεν λύνονται.
Προσέξτε: Ας υποθέσουμε, ότι η Τουρκία αποσύρει το casus belli. Μα τότε θα μείνουν οι «γκρίζες ζώνες». Αν αποσύρει κι αυτές από το τραπέζι, θα μείνει η αποστρατικοποίηση του Αιγαίου. Κι αν αυτή λυθεί, θα προκύψει η μειονότητα της Θράκης ή το Δίκαιο της θάλασσας (αναφορικά με τις υφαλοκρηπίδες των νησιών) που δεν έχει συνυπογράψει η Τουρκία. Κι ύστερα η υφαλοκρηπίδα, η ΑΟΖ και ποιος ξέρει τι άλλο.
Προσέξτε κι αυτό: Η Ελλάδα αναγνωρίζει ως προβλήματα μόνο υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ που τα θεωρεί νομικά, ενώ η Τουρκία τα θεωρεί μόνο πολιτικά.
Κι αυτό: Μπορεί η Ελλάδα να κάνει συμβιβασμούς σε ζητήματα που εδώ και δεκαετίες έχουν χαρακτηριστεί κι οριστεί ως εθνικά δίκαια; Πάντως όχι τώρα, όχι από αυτή την κυβέρνηση.
Εξ ου λοιπόν και πρέπει να κρατάμε μικρό καλάθι. Σήμερα γίνεται αυτό που έχει συμβεί κι άλλες φορές. Προσέγγιση! Που στη συγκεκριμένη συγκυρία μπορεί να επιφέρει ηρεμία στο Αιγαίο και σχετικό έλεγχο (;;)των μεταναστευτικών ροών.
Μικρό καλάθι! Όμως, όσο περισσότερο διαλεγόμαστε τόσο περισσότερο «διαστέλλεται» ο χρόνος για τις δυο κυβερνήσεις. Η Ελλάδα μπορεί να ασχοληθεί με τις μεταρρυθμίσεις του κράτους της κι η Τουρκία να επιχειρήσει να αναγεννήσει την λαβωμένη οικονομία της. Χώρια που μπορεί να αναπτυχθούν σχέσεις στο εμπόριο, στον τουρισμό, στην ανταλλαγή δεδομένων πολιτικής προστασίας κα.
Μικρό καλάθι και μικρά σταθερά βήματα. Για συνεργασία αρχικά σε μικρότερα θέματα, αφού τα μεγάλα δύσκολα λύνονται…
