Ο Γιάννης Καφάτος σχολιάζει την επικαιρότητα που μερικές φορές είναι από μόνη της επιθεωρησιακό νούμερο. (και όταν δεν είναι την κάνει!
Οι Φλόιντ όλου του κόσμου έχουν μόνο εμάς για «ασπίδα»
Η δολοφονία του, μαύρου, George Floyd, από, λευκό, αστυνομικό είναι ίσως για πολλούς μια μακρινή, αμερικάνικη υπόθεση που δεν μας αφορά.
Διαφωνώ οριζοντίως και καθέτως.
Η επαναλαμβανόμενη βία κατά των μαύρων, αφροαμερικάνων είναι ένα φαινόμενο που έχει τις αναγωγές του σε όλα τα μέρη του κόσμου, και στην πατρίδα μας δυστυχώς.
Η βία εναντίον των αδύνατων, εναντίων των διαφορετικών, εναντίον όσων έχουν μεγαλώσει ως ευάλωτοι, όπως οι γυναίκες, είναι δυστυχώς μια πραγματικότητα που δεν περνά απαρατήρητη.
Ο Φλόιντ είναι μια περίπτωση που έχει φουντώσει το κλίμα στις ΗΠΑ με ταραχές και διαδηλώσεις, όπως στο παρελθόν έχει γίνει και με άλλους «Φλόιντ» που σήμερα δεν θυμόμαστε τα ονόματά τους.
Όπως δε θυμόμαστε ότι αδύναμοι άνθρωποι βρίσκονται πάντα σε μια θέση άμυνας ακόμη και στη γειτονιά μας, ή στο γραφείο μας, ή στο ευρύτερο περιβάλλον που κινούμαστε.
Ευαισθητοποιούμαστε, όσοι το κάνουν, όταν συμβεί κάτι αλλά μετά μας παίρνει η μπάλα της καθημερινότητάς μας, σταυροκοπιόμαστε που το όποιο κακό έγινε μακριά από ‘μας και συνεχίζουμε τη ζωή μας.
Το θέμα είναι περίπλοκο, και πονάει. Όταν έχεις να διαχειριστείς ειδήσεις όπως του Ζακ Κωστόπουλου, ή της Ελένης Τοπαλούδη, πρέπει να προσπαθείς να δεις πίσω από την αυτή καθαυτή την κάθε υπόθεση.
Μπορεί κάποιους να ξενίζουν οι αναγωγές αλλά επί της ουσίας είναι παρόμοιες.
Θύματα είναι και ο Φλόιντ και ο Κωστόπουλος και η Τοπαλούδη κάποιων που θεωρούσαν ότι οι ζωές τους είναι κατώτερες από τους ίδιους και μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν μ’ αυτές.
Η βία έχει καλύψει σαν πέπλο την σύγχρονη ζωή. Η βία είναι παντού και όλοι μας έχουμε ίσως βρεθεί και από τις δύο πλευρές του «φράχτη». Έχουμε ασκήσει και έχουμε υποστεί.
Για σκεφτείτε το. Δεν μιλάω ως «άγιος». Γι’ αυτό πιστεύω ότι «ασπίδα» για κάθε μελλοντικό θύμα είμαστε εμείς, οι συμπεριφορές, οι πράξεις και οι παραλήψεις μας.
Γιάννης Καφάτος
