Θεωρώ την αμισθί επιλογή της Γιάννας Αγγελοπούλου για την οργάνωση των 200 χρόνων από την επανάσταση του 1821, ευφυή. Το ξεκαθαρίζω εξ αρχής.
Όπως ξεκαθαρίζω τις ανύπαρκτες σχέσεις μου μαζί της, αφού ίσως ήμουν ο μοναδικός διευθυντής εφημερίδας το 2004, που αρνήθηκε να παραστεί σε γεύματα στο σπίτι της ή αλλαχού. Το αναφέρω, γιατί σε αυτή τη χώρα είναι σύνηθες να απαξιώνεται μία επαινετική στάση, με υποψίες κι αμφισβητήσεις…
Αυτό όμως, ουδόλως μπορεί να με κάνει να μη παραδεχτώ την επιτυχία του 2004 ( με σφραγίδα της Αγγελοπούλου, εκτός όλων των άλλων ΚΑΙ στις καλύτερες τελετές έναρξης και λήξης των σύγχρονων Ολυμπιακών αγώνων) και την αποτελεσματικότητα του προσώπου.
Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι η υπόθεση του εορτασμού της έναρξης της ελληνικής επανάστασης αποτελεί μοναδική ευκαιρία για τη χώρα μας να την αναδείξει ποικιλοτρόπως και σε όλη την υφήλιο. Πολύ περισσότερο αφού το 1821 δεν αποτέλεσε μόνο τοπικό γεγονός, αλλά είχε διεθνή ακτινοβολία και ενεργοποίησε τεράστιους διεθνείς γεωπολιτικούς μηχανισμούς.
Ο εορτασμός, λοιπόν, μπορεί να δώσει μία εξαιρετική αφορμή για ψυχολογική και ουσιαστική αναγέννηση της ελληνικής κοινωνίας, να δώσει πίσω σε έναν ηττημένο εν πολλοίς – ακόμα και σήμερα… – λαό μετά από χρόνια κρίσης και Μνημονίων, ένα κομμάτι από την εθνική του υπερηφάνεια και την προσωπική του αξιοπρέπεια.
Ο Κυριάκος επέλεξε να οραματιστεί με το 1821. Και τον εορτασμό των 200 χρόνων που θα γίνει μ’ εκείνον πρωθυπουργό. Μία επέτειος που μπορεί να δημιουργήσει ευκαιρίες όχι μόνο για εκδηλώσεις, ταρατατζούμ και πυροτεχνήματα, αλλά και για μία ξεχωριστή οικονομική ώθηση. Πέριξ της επετείου μπορούν να μπουν μεγάλες παρεμβάσεις στη σύγχρονη ιστορία της χώρας. Όχι όμως μόνο πολιτιστικές, αλλά και κατ’ εξοχήν αναπτυξιακές. Μεγάλα έργα, σημαντικές χορηγίες και δωρεές, χρηματοδοτήσεις για έργα υποδομής και επενδύσεις που μπορούν να αλλάξουν περαιτέρω την όψη της χώρας. Όλα αυτά μπορούν να «παντρευτούν» με το αναπτυξιακό όραμα του Κυριάκου.
Η Γιάννα Αγγελοπούλου δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει τη νέα της θέση για προσωπική της προβολή. Ούτε Μπουμπουλίνα μπορεί να το παίξει, ούτε Μαντώ Μαυρογένους. Επιπλέον, δεν έχει χρήματα, όπως είχε για το «Αθήνα 2004». Άρα, χρειάζεται μεγαλύτερη κινητοποίηση εκ μέρους της. Μια κινητοποίηση που θα προσδώσει στην επέτειο μία αναγνωρισιμότητα και διεθνή προβολή, που δύσκολα θα μπορούσε να προσελκύσει άλλος. Χώρια του ότι με την Γιάννα Αγγελοπούλου ΔΕΝ μπορεί να γίνει η χώρα ρεζίλι.
Σε κάθε περίπτωση η επέτειος του 1821 με την Γιάννα Αγγελοπούλου στην επιτροπή εορτασμού της, δεν θα είναι μόνο ένα εθνικό γεγονός με φουστανέλες και τσαρούχια. Αλλά ένα γεγονός διεθνούς ακτινοβολίας και κύρους.
Ξαναλέω: Είναι ευφυής η επιλογή του Κυριάκου. Ήδη ο ίδιος με τις κινήσεις του έχει αρχίσει να βάζει τη χώρα στον παγκόσμιο χάρτη αξιοπιστίας και πιθανότατου επενδυτικού Ελντοράντο. Το δε 1821 κι η επέτειός του δημιουργούν και αναπτυξιακά ρεύματα και χαμόγελα ψυχικής ευφορίας.
Όσο για το ότι η Αγγελοπούλου βοηθούσε τον ΣΥΡΙΖΑ και άνοιξε όλες τις πόρτες των ΗΠΑ στον Αλέξη Τσίπρα; Ε, και; Ο Κυριάκος δεν είπε ότι θα είναι πρωθυπουργός όλων των Ελλήνων;
Με τη Γιάννα Αγγελοπούλου, όπως και με τη Άντζελα Γκερέκου στο υπουργείο Τουρισμού, ο Κυριάκος έβαλε χρώμα στη καθημερινότητά μας… Κι ουδόλως στέκομαι στις αντιδράσεις αρκετών στα social media… Σ’ αυτούς ακόμη κι αυτοκίνητα να τους χάριζε, πάλι θα γκρίνιαζαν….
