Η συνταγματική αναθεώρηση στοχεύει στην ουσιαστική λειτουργία του πολιτεύματος, στην εφαρμογή του συνταγματικού κειμένου στην πράξη.
Για την δημοκρατία, την ισονομία και την προστασία των θεμελιωδών κοινωνικών δικαιωμάτων και, εν τέλει, στην αποδοχή του από την κοινωνία.
Ειδικότερα η Συνταγματική Αναθεώρηση κινείται σε 4 άξονες:
Ι. ΔΙΕΥΡΥΝΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
- Περιορισμός θητείας βουλευτών
Άρθρο 56, προσθήκη παρ.5. «Όσοι έχουν διατελέσει βουλευτές σε τρεις διαδοχικές βουλευτικές περιόδους δεν μπορούν να ανακηρυχθούν υποψήφιοι ούτε να εκλεγούν βουλευτές στις αμέσως επόμενες εκλογές. Το κώλυμα της παραγράφου αυτής δεν συντρέχει για βουλευτικές περιόδους με διάρκεια μικρότερη των τριάντα δύο μηνών. Από το κώλυμα εξαιρούνται οι πρόεδροι κοινοβουλευτικών ομάδων και όσοι έχουν διατελέσει πρωθυπουργοί.»
Αιτιολόγηση: Η Χώρα βίωσε και βιώνει την τραγική εμπειρία της οικογενειοκρατίας και των πολιτικών τζακιών. Ο περιορισμός της θητείας, αφενός θα περιορίσει τα φαινόμενα αυτά, αφετέρου θα δώσει τη δυνατότητα σε νέους ανθρώπους – όχι μόνον ηλικιακά – να μπουν στην πολιτική ανανεώνοντας το πολιτικό προσωπικό, πριν αυτό προλάβει να αλλοτριωθεί από το σύστημα και κυρίως για να μην μετατραπεί η πολιτική από προσφορά σε επάγγελμα.
*Πρόταση ΣΥΡΙΖΑ, έλαβε: 157 ΝΑΙ – 113 ΟΧΙ – 1 ΠΑΡΩΝ
- Ασυλία
Άρθρο 62 1. «Όσο διαρκεί η βουλευτική περίοδος και για αδικήματα που σχετίζονται άμεσα με την άσκηση των καθηκόντων του, ο βουλευτής δεν διώκεται ούτε συλλαμβάνεται ούτε φυλακίζεται ούτε με άλλο τρόπο περιορίζεται χωρίς άδεια του Σώματος. Επίσης δεν διώκεται για πολιτικά εγκλήματα βουλευτής της Βουλής που διαλύθηκε, από τη διάλυσή της και έως την ανακήρυξη των βουλευτών της νέας Βουλής. Για τα λοιπά αδικήματα, καθώς και για τα αυτόφωρα κακουργήματα δεν απαιτείται άδεια της Βουλής.»
Αιτιολόγηση: Οι βουλευτές οφείλουν σε κάθε περίπτωση να μην προκαλούν με τη συμπεριφορά τους. Για τον λόγο αυτό είναι αυτονόητο πως η ασυλία πρέπει να περιοριστεί στην προστασία της εύρυθμης και ανεπηρέαστης άσκησης των πολιτικών τους καθηκόντων και μόνον.
*Πρόταση ΣΥΡΙΖΑ, έλαβε: 237 ΝΑΙ – 34 ΟΧΙ – 0 ΠΑΡΩΝ
- Κατάργηση ποινικών προνομίων περί «ευθύνης Υπουργών»
Άρθρο 86 παρ.3 και προσθήκη ερμηνευτικής δήλωσης
- «Μόνο η Βουλή έχει την αρμοδιότητα να ασκεί δίωξη κατά όσων διατελούν ή διετέλεσαν μέλη της Κυβέρνησης ή Υφυπουργοί για ποινικά αδικήματα που τέλεσαν κατά την άσκηση των καθηκόντων τους, όπως νόμος ορίζει. Απαγορεύεται η θέσπιση ιδιώνυμων υπουργικών αδικημάτων.» […]
Αιτιολόγηση: Η επιτακτικά αναγκαία παρέμβαση, αφορά στην κατάργηση της ασφυκτικής αποσβεστικής προθεσμίας που προβλέφθηκε με την αναθεώρηση του 2001 (ν. Βενιζέλου) και ορίζει ότι, ποινική δίωξη δεν μπορεί να ασκηθεί μετά το πέρας της δεύτερης συνόδου της βουλευτικής περιόδου που ακολουθεί την τέλεση του αδικήματος! Η διάταξη αυτή έχει κατ’ αποτέλεσμα οδηγήσει σε ατιμωρησία των υπουργικών αδικημάτων και έχει αποθρασύνει τους καταχραστές της εμπιστοσύνης του λαού.
Με την πρότασή μας καταργείται το σχετικό εδάφιο της παρ.3 του άρθρου 86: «Η Βουλή μπορεί να ασκήσει την κατά την παράγραφο 1 αρμοδιότητά της μέχρι το πέρας της δεύτερης τακτικής συνόδου της βουλευτικής περιόδου που αρχίζει μετά τη τέλεση του αδικήματος», και πλέον, ποινική δίωξη κατά υπουργού θα μπορεί να ασκηθεί οποτεδήποτε εντός του χρόνου παραγραφής του αδικήματος, όπως ακριβώς ισχύει για όλους τους πολίτες.
Αναρωτιέται εύλογα κανείς, τι ώθησε το πολιτικό προσωπικό της Χώρας εν έτει 2001, να κατοχυρώσει Συνταγματικά και να απαλλάξει από κάθε ευθύνη όλους όσους ενδεχομένως είχαν ήδη καταχραστεί, αλλά και τους επίδοξους επίορκους Υπουργούς. Διότι περί αυτού πρόκειται!
Αλήθεια, ποιά ανομολόγητη αιτία, ώθησε το πολιτικό σύστημα σε τέτοιο διασυρμό; Σε τέτοια αναντιστοιχία με το κοινό περί δικαίου αίσθημα! Γιατί οι Έλληνες βουλευτές ανέχτηκαν το διασυρμό;
Θυμίζω, βρισκόμαστε στο 2001, στην μεγάλη «γιορτή» της διαπλοκής, και κάποιοι πλέον αισθάνονται ανασφαλείς. Όχι απέναντι σ αυτούς που θα τους διαδεχτούν. Αυτούς δεν τους φοβούνται, εναλλάσσονται χρόνια στην εξουσία, γνωρίζονται καλά και υπάρχει απόλυτος «αλληλοσεβασμός» και «κατανόηση».
Τους άλλους φοβούνται, εκείνους που τους «κρατούν». Από αυτούς αισθάνονται απειλή! Είναι γνωστό ότι ο λαδωμένος μόνο από το «νονό» του δεν αντιμετωπίζει κανένα πρόβλημα. Το πρόβλημα αρχίζει όταν οι «νονοί» είναι πολλοί… και δεν τα βρίσκουν μεταξύ τους! Τότε το σύστημα απειλείται, χάνει την ισορροπία του και πρέπει να την ανακτήσει. Πρέπει να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις, ώστε ήρεμοι να απολαύσουν τους καρπούς της λεηλασίας του δημόσιου πλούτου.
Αυτό, το κατάπτυστο εδάφιο, της παρ.3 του άρθρου 86 περί ασυλίας των υπουργών, γνωστό και ως «Νόμος περί (μη) ευθύνης Υπουργών» του Ευαγγ. Βενιζέλου, μετά από την πρόταση για κατάργησή του, έτυχε της μεγαλύτερης αποδοχής από όλα τα προτεινόμενα για αναθεώρηση άρθρα του Συντάγματος, πέρασε με 255 θετικές ψήφους – για τέτοια διακομματική απόρριψη/αποδοκιμασία μιλάμε! Δυστυχώς, με τους βουλευτές του ΚΙΝΑΛ απόντες!
Αναντίρρητα δύο γεγονότα θα μείνουν ανεξίτηλα χαραγμένα στην πολιτική ιστορία του τόπου. Το ένα, είναι η βάναυση προσβολή των Ελλήνων με την προσθήκη του επαίσχυντου εδάφιου της παρ. 3 του άρθρου 86 του Συντάγματος το 2001 και, το άλλο, το ξήλωμά του το 2019 !
*Πρόταση ΣΥΡΙΖΑ, έλαβε: 255 ΝΑΙ – 17 ΟΧΙ – 0 ΠΑΡΩΝ
Ερμηνευτική δήλωση: «Στα αδικήματα της παραγράφου 1 δεν περιλαμβάνονται όσα τελέστηκαν απλώς επ’ ευκαιρία της άσκησης υπουργικών καθηκόντων».
Αιτιολόγηση: H προτεινόμενη από τον ΣΥΡΙΖΑ «ερμηνευτική δήλωση» αποσαφηνίζει, κάτι που ήδη προκύπτει ερμηνευτικά από την ισχύουσα ρύθμιση: Δεδομένου ότι η ειδική ποινική μεταχείριση των υπουργικών αδικημάτων αποτελεί εξαίρεση από την κοινή δικαιοδοσία και, ως τέτοια, πρέπει να ερμηνεύεται στενά, στο πεδίο εφαρμογής του άρθρου 86 υπάγονται μόνο τα Υπουργικά αδικήματα με τη στενή έννοια του όρου, δηλαδή όσα τελούνται κατά την άσκηση υπουργικών καθηκόντων, και όχι όσα τελούνται απλώς επ’ ευκαιρία της άσκησης τέτοιων καθηκόντων (π.χ. δωροδοκία).
Διευκρινίζουμε έτσι, και επιβεβαιώνουμε, ότι όλα τα υπόλοιπα αδικήματα που τελούν υπουργοί, πλην των με στενή έννοια υπουργικών αδικημάτων, διώκονται κατά την κοινή νομοθεσία, δηλαδή με τον ίδιο τρόπο ακριβώς όπως για όλους τους πολίτες.
Αυτή την «ερμηνευτική δήλωση», δύο φορές μέσα σε ένα μήνα Ν.Δ. / ΚΙΝΑΛ αρνήθηκαν να την υπερψηφίσουν! Στην πρώτη ψηφοφορία έλαβε 179 θετικές ψήφους, και στη δεύτερη μόλις 175 (για σιγουριά) ! Διασφαλίζοντας, ότι στην επόμενη «αναθεωρητική» βουλή θα απαιτηθούν 180 ψήφοι, και όχι μόνον 151!
Έτσι, σήμερα μπορούν ορισμένοι να μας «κουνούν το δάκτυλο», αναφωνώντας, άλλοι δυνατά, άλλοι χαμηλοφώνως,.. Παραγραφήηη!
Όσο αφορά, στο αν είναι «ανούσια» αυτή η προσθήκη (ερμηνευτική δήλωση): «Είναι γνωστό, ότι με την αυθεντική ερμηνεία διάταξης δεν τίθεται νέος κανόνας, αλλά αποσαφηνίζεται το ασαφές νόημα υφιστάμενου κανόνα. Επομένως, η ερμηνευτική δήλωση δεν συνιστά τροποποίηση της διάταξης, που ισχύει για το μέλλον, αλλά παράγει αποτελέσματα από τότε που ίσχυσε η ερμηνευμένη διάταξη».
Αλήθεια, η «γραμμή» – ως προς την «Ερμηνευτική δήλωση » – να περάσει με όχι περισσότερες από 179 ψήφους, προκειμένου η επόμενη (αναθεωρητική) Βουλή να χρειάζεται 180 και όχι μόλις 151 ψήφους, τι μαρτυρά; Μήπως την προσπάθεια συγκάλυψης ευθυνών από υπουργούς που καταχράστηκαν την εμπιστοσύνη του Ελληνικού λαού στο πρόσφατο παρελθόν;
Αξίζει να σημειωθεί ότι :
- Κανείς από τους βουλευτές της Ν.Δ. δεν «λοξοδρόμησε» από τη σκληρή «γραμμή» που επιβλήθηκε!
- Κανείς από τους βουλευτές του ΚΙΝΑΛ δεν «λοξοδρόμησε», ώστε να βρεθεί στη βουλή κατά την ψηφοφορία!
*Πρόταση ΣΥΡΙΖΑ, έλαβε: 175 ΝΑΙ – 95 ΟΧΙ – 1 ΠΑΡΩΝ
- Εποικοδομητική πρόταση δυσπιστίας
Άρθρο 84. 2. «Η Βουλή μπορεί με απόφασή της να αποσύρει την εμπιστοσύνη της από την Κυβέρνηση, μόνο αν με την ίδια απόφαση προτείνει προς διορισμό νέο Πρωθυπουργό. Η Βουλή μπορεί επίσης να αποσύρει την εμπιστοσύνη της από μέλος της Κυβέρνησης.»
Αιτιολόγηση: Αναμφίβολα η πρόταση δυσπιστίας, για να είναι αξιόπιστη, πρέπει να συνοδεύεται από εναλλακτική πρόταση που δημιουργεί συνθήκη συνέχειας της διακυβέρνησης αφενός, αλλά αφετέρου αποτελεί και απαραίτητη προϋπόθεση για την συγκριτική αξιολόγηση του προτεινόμενου πρωθυπουργού.
*Πρόταση ΣΥΡΙΖΑ, έλαβε: 154 ΝΑΙ – 117 ΟΧΙ – 1 ΠΑΡΩΝ
- Καθιέρωση αναλογικού εκλογικού συστήματος
Άρθρο 54 παρ.1 και προσθήκη παρ. 4 και ερμηνευτικής δήλωσης.
- «Για την εκλογή βουλευτών εφαρμόζεται αναλογικό εκλογικό σύστημα. Το εκλογικό σύστημα και οι εκλογικές περιφέρειες ορίζονται με νόμο που ισχύει από τις μεθεπόμενες εκλογές, εκτός και αν προβλέπεται η ισχύς του άμεσα από τις επόμενες εκλογές με ρητή διάταξη που ψηφίζεται με την πλειοψηφία των δύο τρίτων του όλου αριθμού των βουλευτών.»
- «Με το νόμο της παραγράφου 3 του άρθρου 51 μπορεί να ορίζεται ότι έως πέντε βουλευτές εκλέγονται σε ευρύτερες εκλογικές περιφέρειες μόνιμης εγκατάστασης απόδημου Ελληνισμού, με ενιαίο ψηφοδέλτιο σε κάθε μία από αυτές.»
Ερμηνευτική δήλωση: «Εκλογικό σύστημα θεωρείται αναλογικό, εφόσον το τελικό ποσοστό κατανομής των βουλευτικών εδρών δεν αποκλίνει περισσότερο από δέκα τοις εκατό από το αντίστοιχο ποσοστό ψήφων που έλαβε κάθε συνδυασμός στο σύνολο της Επικράτειας. Επιτρέπεται η θέσπιση ελάχιστου ορίου ποσοστού ψήφων για την εκλογή βουλευτών, εφόσον αυτό δεν υπερβαίνει το τρία τοις εκατό.»
Αιτιολόγηση: Το αποτέλεσμα των μονοκομματικών και αυτοδύναμων κυβερνήσεων το βιώσαμε το 2011: Χρεωκοπία, εξαθλίωση, εξανδραποδισμός, αυτοκτονίες (για όσους δεν άντεξαν) – θα πρέπει κάποιος να είναι μεγάλος πολιτικός απατεώνας, ώστε να μη το παραδεχτεί!
Πέρα από το γεγονός, ότι το σύστημα της απλής αναλογικής είναι δικαιότερο, είναι και αναγκαίο, αφού θα επιβάλει τις απαραίτητες προϋποθέσεις για να προχωρήσει ο τόπος συναινετικά και δημιουργικά.
*Πρόταση ΣΥΡΙΖΑ, έλαβε: 156 ΝΑΙ – 99 ΟΧΙ – 16 ΠΑΡΩΝ
- Δικαίωμα πρότασης νόμου.
Άρθρο 73 παρ. 1. «Το δικαίωμα πρότασης νόμων ανήκει στη Βουλή και στην Κυβέρνηση. Νόμους μπορούν επίσης προτείνουν εκατό χιλιάδες πολίτες που έχουν το εκλογικό δικαίωμα, με τη διαδικασία και τους όρους που ορίζει ο νόμος.»
Αιτιολόγηση: Αναφαίρετο δικαίωμα του πολίτη να προβάλει οργανωμένα τις θέσεις του και να τις προτείνει στη βουλή των Ελλήνων για θεσμοθέτηση – κάτι σαν διευρυμένη διαβούλευση μεταξύ των πολιτών.
*Πρόταση ΣΥΡΙΖΑ, έλαβε: 171 ΝΑΙ – 98 ΟΧΙ – 3 ΠΑΡΩΝ
- Ανεξάρτητες αρχές.
Άρθρο 101Α 1. « Όπου από το Σύνταγμα προβλέπεται η συγκρότηση και η λειτουργία ανεξάρτητης αρχής, τα μέλη της διορίζονται με ορισμένη θητεία και διέπονται από προσωπική και λειτουργική ανεξαρτησία, όπως νόμος ορίζει. Ανεξάρτητες αρχές που δεν προβλέπονται στο Σύνταγμα ιδρύονται μόνο με νόμο που ψηφίζεται με την πλειοψηφία των τριών πέμπτων του όλου αριθμού των βουλευτών…»
- 2. «…Η επιλογή τους γίνεται με απόφαση της Διάσκεψης των Προέδρων της Βουλής με την αυξημένη πλειοψηφία των τριών πέμπτων των μελών της. Τα σχετικά με τη διαδικασία επιλογής ορίζονται από τον Κανονισμό της Βουλής.»
- 3. «Οι ανεξάρτητες αρχές υπόκεινται στον έλεγχο της Βουλής για πράξεις ή παραλείψεις τους…»
Αιτιολόγηση: Οι ανεξάρτητες αρχές, όταν πραγματικά διασφαλίζεται η ανεξάρτητη λειτουργία τους, αποτελούν σημαντικότατο εργαλείο στη διάθεση των ενεργών πολιτών. Σαφώς και πρέπει να έχουν την κατοχύρωση από το Σύνταγμα των Ελλήνων.
*Πρόταση ΣΥΡΙΖΑ, έλαβε: 232 ΝΑΙ – 36 ΟΧΙ – 4 ΠΑΡΩΝ
- Βουλευτική ιδιότητα ο Πρωθυπουργός
Άρθρο 37 παρ.2. « … Πρωθυπουργός διορίζεται ο αρχηγός του κόμματος το οποίο διαθέτει στη Βουλή την απόλυτη πλειοψηφία των εδρών. Με την εξαίρεση της περίπτωσης του τελευταίου εδαφίου της επόμενης παραγράφου, ο πρωθυπουργός απαιτείται να έχει τη βουλευτική ιδιότητα.»
Αιτιολόγηση: Αυτονόητη θωράκιση των πολιτών από κύκλους «προστασίας», που στο πρόσφατο παρελθόν δεν δίστασαν να εγκαταστήσουν αχυράνθρωπους σε καίριες θέσεις του κράτους, με τα γνωστά τραγικά αποτελέσματα. Όμως το τραγικότερο ήταν, ότι οι ίδιοι άνθρωποι που μας οδήγησαν στη χρεοκοπία και την απόλυτη μιζέρια, διεκδικούσαν ξανά τον ρόλο του «σωτήρα» μέσω αχυρανθρώπων, που οι ίδιοι είχαν εγκαταστήσει! Με το λαό πολύ πάνω από τα όρια της αγανάκτησης, στα όρια της παρεκτροπής.
Όταν φοβήθηκαν, όταν έκριναν ότι τα πράγματα «ξεφεύγουν», όταν ένοιωσαν πανικό, τη μήνη του λαού, τότε παρέδωσαν την εξουσία. Αυτή είναι η πραγματικότητα, και αν μπορούσαν, φυσικά θα συνέχιζαν. Η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, ήταν απλά το πρόσχημα για να παραδώσουν την εξουσία!
Παραλάβαμε τη Χώρα στη χειρότερη κατάσταση που γνώρισε στην Ιστορία της σε καιρό ειρήνης, και όχι μόνο από οικονομική άποψη. Πολύ χειρότερη ήταν η κρίση αξιών, η ανεπανόρθωτη βλάβη στην εμπιστοσύνη των πολιτών απέναντι στους θεσμούς του Κράτους και στους εκπροσώπους του. Εκ των ενόντων, οι αχυράνθρωποι επέτειναν την κρίση, την αμφισβήτηση και την αγανάκτηση των πολιτών, συνεπώς, αιρετός και μόνον αιρετός, ο Πρωθυπουργός!
*Πρόταση ΣΥΡΙΖΑ, έλαβε: 153 ΝΑΙ – 104 ΟΧΙ – 15 ΠΑΡΩΝ
ΙΙ. ΔΙΑΚΡΙΤΟΤΗΤΑ ΚΡΑΤΟΥΣ – ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
- Αναγνώριση της θρησκευτικής ουδετερότητας του κράτους, (προς την κατεύθυνση κατοχύρωσης της θρησκευτικής ουδετερότητας του κράτους). Άρθρο 3. «Η Ελληνική Πολιτεία είναι θρησκευτικά ουδέτερη. Επικρατούσα θρησκεία στην Ελλάδα είναι η Ορθόδοξη Εκκλησία, η οποία βρίσκεται αναπόσπαστα ενωμένη δογματικά με το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως και με κάθε άλλη Ορθόδοξη Εκκλησία και τηρεί απαρασάλευτα τους Κανόνες των Αποστόλων και των Οικουμενικών Συνόδων και την εκκλησιαστική παράδοση. Η Ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδας είναι αυτοκέφαλη και διοικείται σύμφωνα με όσα ορίζουν ο Καταστατικός Χάρτης της, ο Πατριαρχικός Τόμος του 1850 και η Συνοδική Πράξη του 1928. Το εκκλησιαστικό καθεστώς της Κρήτης και των Δωδεκανήσων δεν αντίκειται στις παραπάνω διατάξεις.»
Ερμηνευτική δήλωση: «Ο όρος επικρατούσα θρησκεία δεν αποτελεί αναγνώριση επίσημης κρατικής θρησκείας και δεν επιφέρει καμία δυσμενή συνέπεια σε βάρος άλλων θρησκευμάτων και γενικότερα στην απόλαυση του δικαιώματος της θρησκευτικής ελευθερίας.»
Αιτιολόγηση: Στην πατρίδα μας υπάρχει ελευθερία θρησκευτικών πεποιθήσεων. Η Συνταγματική κατοχύρωση ως προς την ουδετερότητα του Κράτους, έρχεται να τονίσει την αυτονόητη και ουσιαστικά ελεύθερη επιλογή των πολιτών, ως προς τις θρησκευτικές τους πεποιθήσεις.
Η Επικρατούσα θρησκεία στην Ελλάδα είναι η Ορθόδοξη Εκκλησία. Αυτή είναι η πραγματικότητα.
Ο θρησκευτικός όρκος, εάν είναι υποχρεωτικός, αντίκειται στην θρησκευτική ελευθερία, δηλαδή στο δικαίωμα του καθενός να μη γίνονται γνωστές οι θρησκευτικές του πεποιθήσεις, εάν δεν το επιθυμεί ο ίδιος.
*Πρόταση ΣΥΡΙΖΑ, έλαβε: 156 ΝΑΙ – 101 ΟΧΙ – 15 ΠΑΡΩΝ
- Πολιτικός όρκος.
Άρθρο 13.5. «Κανένας όρκος δεν επιβάλλεται χωρίς νόμο, που ορίζει και τον τύπο του. Η ορκωμοσία κρατικών αξιωματούχων και δημόσιων λειτουργών και υπαλλήλων γίνεται με πολιτικό όρκο. Σε κάθε άλλη περίπτωση ο υπόχρεος επιλέγει ελεύθερα αν θα δώσει πολιτικό ή θρησκευτικό όρκο.»
Άρθρο 59.1. Οι βουλευτές πριν αναλάβουν τα καθήκοντά τους δίνουν στο Βουλευτήριο και σε δημόσια συνεδρίαση τον ακόλουθο όρκο: «Διαβεβαιώνω στην τιμή και τη συνείδησή μου ότι θα είμαι πιστός στην Πατρίδα και το δημοκρατικό πολίτευμα, θα υπακούω στο Σύνταγμα και τους νόμους και θα εκπληρώνω ευσυνείδητα τα καθήκοντά μου.»
Αιτιολόγηση: Με την πρότασή μας, η ορκωμοσία όλων ανεξαιρέτως των κρατικών αξιωματούχων και των δημόσιων λειτουργών και υπαλλήλων θα γίνεται με πολιτικό όρκο, δηλαδή με διαβεβαίωση στην τιμή και τη συνείδησή τους. Ο υπόχρεος θα έχει τη δυνατότητα να επιλέγει ελεύθερα αν θα δώσει όρκο πολιτικού ή θρησκευτικού τύπου.
*Πρόταση ΣΥΡΙΖΑ, έλαβε: 154 ΝΑΙ – 101 ΟΧΙ – 9 ΠΑΡΩΝ
ΙΙΙ. ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ
- Κύρωση διεθνών συνθηκών μεταβίβασης κυριαρχίας με δημοψήφισμα. Άρθρο 28 παρ. 2. « Για να εξυπηρετηθεί σπουδαίο εθνικό συμφέρον και να προαχθεί η συνεργασία με άλλα κράτη, μπορεί να αναγνωρισθούν, με συνθήκη ή συμφωνία, σε όργανα διεθνών οργανισμών αρμοδιότητες που προβλέπονται από το Σύνταγμα. Για την ψήφιση νόμου που κυρώνει αυτή τη συνθήκη ή συμφωνία απαιτείται πλειοψηφία των τριών πέμπτων του όλου αριθμού των βουλευτών. Εάν η συνθήκη ή συμφωνία προβλέπει μεταβίβαση κυριαρχικών αρμοδιοτήτων του κράτους, η κύρωσή της γίνεται με δημοψήφισμα.»
Αιτιολόγηση: Τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας προστατεύονται από όλους τους Έλληνες και η μεταβίβαση τους κατοχυρώνεται μόνο με συμμετοχή όλων των Ελλήνων, χωρίς αποκλεισμό.
*Πρόταση ΣΥΡΙΖΑ, έλαβε: 154 ΝΑΙ – 118 ΟΧΙ – 0 ΠΑΡΩΝ
ΙV. ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
- Θωράκιση των κοινωνικών δικαιωμάτων στην εργασία, την υγεία, την πρόνοια και την κοινωνική ασφάλιση.
Άρθρο 21 παρ. 1 και 3 και προσθήκη παρ. 7
- 1. «Το κράτος εγγυάται, μέσω καθολικών κοινωνικών υπηρεσιών και εισοδηματικών ενισχύσεων, αξιοπρεπές επίπεδο διαβίωσης για όλους. Για τον προσδιορισμό του επιπέδου διαβίωσης ο νομοθέτης οφείλει να χρησιμοποιεί επιστημονικές μεθόδους και να λαμβάνει υπόψη τις επίκαιρες αντικειμενικές κοινωνικές συνθήκες. Ειδική προστασία παρέχεται στην οικογένεια, το γάμο, τη μητρότητα, στα παιδιά, τους νέους και τους ηλικιωμένους, τα άτομα με αναπηρία και τους άπορους.»
Αιτιολόγηση: Κατοχυρώνεται συνταγματικά η κρατική εγγύηση, μέσα από κοινωνικές υπηρεσίες και εισοδηματικές ενισχύσεις, ενός αξιοπρεπούς επιπέδου διαβίωσης για όλους – ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσης.
*Πρόταση ΣΥΡΙΖΑ, έλαβε: 160 ΝΑΙ – 110 ΟΧΙ – 2 ΠΑΡΩΝ
- «Το κράτος εγγυάται το δικαίωμα στην υγεία και υποχρεώνεται να παρέχει καθολική πρόσβαση σε αποτελεσματικές παροχές υγείας μέσω του Εθνικού Συστήματος Υγείας.»
Αιτιολόγηση: Αναγνωρίζεται ρητά ως κοινωνικό δικαίωμα (και όχι απλά ως κρατική υποχρέωση μέριμνας) το δικαίωμα στην υγεία, από το οποίο απορρέει η υποχρέωση του κράτους να παρέχει καθολική πρόσβαση σε αποτελεσματικές παροχές υγείας και κατοχυρώνεται συνταγματικά το Εθνικό Σύστημα Υγείας – απόλυτη αναγκαιότητα ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσης.
*Πρόταση ΣΥΡΙΖΑ, έλαβε: 160 ΝΑΙ – 110 ΟΧΙ – 2 ΠΑΡΩΝ
- «Βασικά κοινωνικά αγαθά, όπως το νερό και η ηλεκτρική ενέργεια, και τα δίκτυα διανομής τους υπόκεινται σε καθεστώς δημόσιας υπηρεσίας και τελούν σε δημόσιο έλεγχο.»
Αιτιολόγηση: Με την προσθήκη νέας διάταξης, (παρ. 7), κατοχυρώνεται ο δημόσιος έλεγχος των βασικών κοινωνικών αγαθών, όπως το νερό και η ηλεκτρική ενέργεια. Τα δίκτυα διανομής τους υπόκεινται σε καθεστώς δημόσιας υπηρεσίας και τελούν επίσης σε δημόσιο έλεγχο.
- Προστασία εργαζομένων από διακρίσεις λόγω ηλικίας.
Άρθρο 22 παρ. 1, 2, 4 και 5
- «…Όλοι οι εργαζόμενοι, ανεξάρτητα από φύλο, ηλικία ή άλλη διάκριση, έχουν δικαίωμα ίσης αμοιβής για παρεχόμενη εργασία ίσης αξίας.»
Αιτιολόγηση: Το δικαίωμα ίσης αμοιβής για ίσης αξίας εργασία κατοχυρώνεται για όλους τους εργαζόμενους ανεξάρτητα από την ηλικία.
*Πρόταση ΣΥΡΙΖΑ, έλαβε: 173 ΝΑΙ – 97 ΟΧΙ – 4 ΠΑΡΩΝ
- «Με νόμο τίθενται οι γενικοί, ελάχιστοι όροι προστασίας των εργαζομένων, με σεβασμό των διεθνών συμβάσεων και της αρχής της ανθρώπινης αξίας. Ειδικότεροι όροι εργασίας και ο ελάχιστος μισθός ρυθμίζονται με συλλογικές συμβάσεις εργασίας που συνάπτονται με ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις και, αν αυτές αποτύχουν, με διαιτητικές αποφάσεις που εξομοιώνονται πλήρως με συλλογικές συμβάσεις. Η μονομερής προσφυγή στη διαιτησία είναι δικαίωμα των μερών της συλλογικής διαφοράς και ασκείται όπως νόμος ορίζει. Σε περίπτωση σύγκρουσης ή σώρευσης συλλογικών ρυθμίσεων ή νομοθετικών ή κανονιστικών πράξεων ισχύει η αρχή της εύνοιας.»
Αιτιολόγηση: Κατοχύρωση συλλογικών διαπραγματεύσεων για τον καθορισμό του ελάχιστου μισθού και το δικαίωμα μονομερούς προσφυγής των κοινωνικών εταίρων στη διαιτησία. Διευκρινίζεται ότι η επίταξη υπηρεσιών απαγορεύεται ως μέτρο αντιμετώπισης της απεργίας.
*Πρόταση ΣΥΡΙΖΑ, έλαβε: 160 ΝΑΙ – 108 ΟΧΙ – 4 ΠΑΡΩΝ
- « Η κοινωνική ασφάλιση αποτελεί δικαίωμα. Το κράτος υποχρεώνεται να εξασφαλίζει αποτελεσματική προστασία έναντι όλων των ασφαλιστικών κινδύνων μέσω ενός ενιαίου συστήματος καθολικής κάλυψης, στο πλαίσιο δημόσιου αναδιανεμητικού συστήματος, που λειτουργεί βάσει των αρχών της αλληλεγγύης και της ανταποδοτικότητας.»
Αιτιολόγηση: Αναγνωρίζεται ρητά το δικαίωμα στην κοινωνική ασφάλιση. Το κράτος υποχρεώνεται να εξασφαλίζει αποτελεσματική προστασία έναντι όλων των ασφαλιστικών κινδύνων μέσω συστήματος καθολικής κάλυψης, στο πλαίσιο δημόσιου αναδιανεμητικού συστήματος. Κατοχυρώνονται συνταγματικά τα θεμελιώδη χαρακτηριστικά του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος, όπως έχουν διαμορφωθεί ιστορικά στη χώρα μας και έχουν παγίως επιβεβαιωθεί από το νομοθέτη και τη νομολογία.
*Πρόταση ΣΥΡΙΖΑ, έλαβε: 158 ΝΑΙ – 111 ΟΧΙ – 3 ΠΑΡΩΝ
Εν κατακλείδι, αν Ν.Δ. και ΚΙΝΑΛ, υπερψήφιζαν τα άρθρα που αφορούν, στην παροχή πλήρους ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης ως υποχρέωση του κράτους, στην κοινωνική μέριμνα, στο δημόσιο χαρακτήρα του νερού και της ενέργειας (Άρθρο 21παρ.1,3,7 και το Άρθρο 22 παρ. 1, 2, 4, 5), καθώς και την «Ερμηνευτική δήλωση» του Άρθρου 86, τότε στην επόμενη Βουλή με 151 ψήφους θα ολοκληρώνονταν η αναθεώρηση αυτών των βασικών άρθρων του Συντάγματος των Ελλήνων. – Τώρα απαιτούνται 180.
Γι’ αυτό τον λόγο, είναι απολύτως αναγκαίο να προκύψουν συσχετισμοί που θα αλλάξουν το Σύνταγμα προς όφελος του λαού, του Δικαίου και κυρίως της αποκατάστασης της εμπιστοσύνης προς το πολιτικό προσωπικό, που έχει πληγεί ανεπανόρθωτα στα χρόνια της κρίσης, ευνοώντας καταστάσεις που, για το καλό του τόπου, πρέπει να αποφύγουμε.
Δυστυχώς δεν σταθήκαμε στο ύψος που απαιτούσε η συγκυρία. Οι μοιραίοι άνθρωποι στάθηκαν και πάλι εμπόδιο, με δικαιολογίες ανάξιες λόγου. Κι όμως, σύρθηκαν πίσω τους οι συνάδελφοι της αντιπολίτευσης!
Ας ελπίσουμε, η επόμενη Βουλή να ολοκληρώσει την προσπάθεια που ξεκινήσαμε, προς όφελος του λαού μας.
Βέροια 22/3/2019
Ουρσουζίδης Ν. Γιώργος
Βουλευτής Ημαθίας του ΣΥΡΙΖΑ
