« Νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου – Εθνικός Μηχανισμός Εκπόνησης, Παρακολούθησης και Αξιολόγησης των Σχεδίων Δράσης για τα Δικαιώματα του Παιδιού »
Αξιότιμη κα. Πρόεδρε, κ. Υπουργέ, αγαπητοί συνάδελφοι.
Μένει άφωνος κανείς, από την κραυγή αγωνίας και συνάμα την έκρηξη ανθρωπιάς και στοργής, όταν διαβάζει το παρακάτω απόσπασμα κειμένου σε επαρχιακό διαδικτυακό μέσο επικοινωνίας:
«Ο μπαμπάς της, όπως είμαι σίγουρη κι εσύ, νομίζει ότι της δείχνει το σωστό δρόμο. Την προστατεύει από την παρακμή της κοινωνίας και των ηθών. Της λέει την αλήθεια. Αυτό που καταφέρατε όμως κι οι δύο, είναι να την ποτίσετε με δηλητήριο για τον πραγματικό της εαυτό!
Γεννήθηκε εκ των πραγμάτων μειονότητα και έχει μπροστά της πολύ δρόμο μέχρι να καταλάβει τι της συμβαίνει και να μπορέσει να βρει τα πρώτα άτομα που, όχι μόνο με αγάπη, αλλά και με γνώση, μπορούν να τη στηρίξουν μέχρι να βρει την ισορροπία της. Μια ισορροπία για την οποία θα παλεύει καθημερινά, καθώς ακόμη επικρατεί η άγνοια που ωθεί ανθρώπους να της συμπεριφέρονται σα να είναι ανώμαλη, κάτι κακό, κάτι που δεν θα έπρεπε να υπάρχει. Και όσο περισσότερο εκτίθεται σε τέτοιες δηλώσεις άγνοιας και παραπληροφόρησης (για να το θέσω πολύ γλυκά), τόσο βαθαίνει η απόσταση των πεποιθήσεών και των προκαταλήψεών της με την πραγματικότητα που βιώνει το σώμα της. Τόσο απομακρύνεται η στιγμή που θα ζητήσει βοήθεια, τόσο πιο σίγουρο είναι ότι θα γίνει ένας δυστυχισμένος άνθρωπος που ποτέ δεν θα χαρίσει το πραγματικό του ταλέντο στην ανθρωπότητα. Αν δηλαδή καταφέρει ποτέ να ξεπεράσει κάπως, τις ενοχές και την ντροπή που δεν της αξίζουν, και τολμήσει να ζητήσει βοήθεια από ειδικούς και ανθρώπους που έχουν ζήσει ό,τι κι αυτή.»
Ελευθερία Τσιάρτα,… το άλλο, πραγματικά, «καλό δεκάρι» της οικογενείας!
Κανονικά εδώ θα έπρεπε να σταματήσω, και να ψηφίσω με «δύο χέρια» το νομοσχέδιο, όμως, θα αδικούσα τους πολίτες που προσήλθαν στην αρμόδια νομοπαρασκευαστική επιτροπή της βουλής και κατέθεσαν τις απόψεις τους και την «ψυχή» τους. Όπως:
- Η Πρόεδρος του Σωματείου Υποστήριξης Διεμφυλικών Μαρίνα Γαλανού, που μίλησε για ένα σχέδιο νόμου που αφορά στα ατομικά δικαιώματα μιας μειονότητας που υφίσταται μισαλλοδοξία – που και σήμερα ακούσαμε από τη Χ.Α. – διακρίσεις και βία, με κύρια αιτία την αναντιστοιχία των εγγράφων ταυτοποίησης με την πραγματική ταυτότητα των ανθρώπων αυτών.
- Ο πρόεδρος της Κοινότητας LGBTQI Νέων Αθήνας, Φίλιππος Παγάνης, ο οποίος δήλωσε, πως η νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου αποτελεί, την πιο σημαντική διεκδίκηση της φυλομεταβατικής κοινότητας. Το γεγονός, ότι έχουμε φτάσει να συζητάμε αυτό το νομοσχέδιο μέσα στη Βουλή αποτελεί ιστορική στιγμή.
- Το μέλος της ομάδας «Πολύχρωμο Σχολείο», Ειρήνη Συμεωνίδου.
Συζητάμε για ανθρώπινα δικαιώματα, για τους αποδέκτες των δικαιωμάτων αυτών, πρέπει να αναγνωρίζεται νομικά η ύπαρξή τους και να είναι ορατή.
Ειδικότερα, για τα μεσοφυλικά (intersex) βρέφη, όταν η εικόνα του φύλου τους δεν εμπίπτει στην τυπική εικόνα άρρεν – θήλυ, στην τυπική εξωτερική ανατομία, καταχωρείται το φύλο τους αυθαίρετα. Συχνά αυτό συνοδεύεται από αισθητικές και μη αναστρέψιμες χειρουργικές επεμβάσεις όχι με στόχο την υγεία τους, αλλά με στόχο την «κανονικοποίησή» τους ως προς το φύλο καταχώρησης.
Οι γονείς συνήθως συναινούν από άγνοια ή και φόβο για το κοινωνικό στίγμα, αλλά άνθρωποι στην ενηλικίωσή τους καταγγέλλουν τέτοιες επεμβάσεις ως κακοποιητικές στη συντριπτική τους πλειοψηφία.
Σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα, εάν έχει προηγηθεί προγενετικός έλεγχος, προτείνεται στους γονείς ο τερματισμός του υγιούς intersex εμβρύου, γιατί δεν προβλέπεται η ύπαρξη ανθρώπου έξω από αυτό το δίπολο άρρεν – θήλυ, με αποτέλεσμα στα υγιή μεσοφυλικά έμβρυα να μη δίνεται καν’ το δικαίωμα στη ζωή.
Το συγκεκριμένο, έχει συμβεί στο δικό μου παιδί, όπου μου ζήτησαν να διακόψω στον πέμπτο μήνα της κύησης.
- Το μέλος της ομάδας «Υπερήφανοι Γονείς », Ανδρέας Παγώνης,
Είμαστε γονείς φυλομεταβατικών παιδιών και είμαστε εδώ για να υποστηρίξουμε το δικαίωμά τους να ζήσουν μια ζωή χωρίς διακρίσεις και αποκλεισμούς. Είμαστε δίπλα τους, τα αγαπάμε και τα υποστηρίζουμε, αδιαπραγμάτευτα. Τα παιδιά μας καθημερινά αντιμετωπίζουν την trans φοβική και ομοφοβική συμπεριφορά της κοινωνίας, από ειρωνικά σχόλια, bullying στο σχολείο, βρισιές, ξυλοδαρμούς, βασανισμούς, μέχρι και δολοφονικές επιθέσεις. Παρατηρούμε, ότι η κοινωνική αντίληψη σχετικά με τους φυλομεταβατικούς ανθρώπους, είναι ή ανύπαρκτη, ή λαθεμένη.
Το θέμα της ηλικίας είναι και αυτό πολύ βασικό, γιατί τα παιδιά μας βιώνουν τον ρατσισμό και τον αποκλεισμό ήδη από τα σχολικά τους χρόνια, οπότε δεν καταλαβαίνουμε σε τι εξυπηρετεί να φτάσει κάποιος στα 17 του χρόνια, για να μπορέσει να διορθώσει νομικά το καταχωρημένο φύλο του.
Πιστεύουμε, ότι και οι ανήλικοι πρέπει να έχουν το δικαίωμα στη διόρθωση του καταχωρισμένου φύλου τους, με τη σύμφωνη γνώμη των γονιών ή κηδεμόνων τους ή αν αυτοί δεν συμφωνούν, τότε μέσα από φορέα υποστήριξης των δικαιωμάτων του παιδιού ή ακόμη και κάποιων ειδικών, κατ’ εξαίρεση.
Δεν μπορούμε να καταδικάσουμε ένα παιδί να υποστεί όλο τον κοινωνικό αποκλεισμό, με όλες τις γνωστές συνέπειες μέχρι τα 17 του χρόνια. Μην ξεχνάμε τις αυτοκτονίες, που σημειώνονται στους έφηβους, ειδικά σε αυτές περιπτώσεις. Είναι κάτι, που γενικά ως γονείς έχουμε βιώσει μαζί με τα παιδιά μας και δεν πρέπει να επιτρέψουμε να συνεχιστεί.
► Το νομοσχέδιο προϋποθέτει τη σύμφωνη γνώμη γονέων και ειδικών επιστημόνων (παιδοψυχολόγου, ενδοκρινολόγου, κοινωνικού λειτουργού με ειδίκευση, παιδοχειρουργού ψυχολόγου, ψυχιάτρου), για την ηλικία από 15 ετών έως την ενηλικίωση.
- Ο Βοηθός Συνήγορος του Πολίτη για θέματα ίσης μεταχείρισης, Καλλιόπη Λυκοβαρδή,
Πράγματι το συγκεκριμένο νομοσχέδιο αποτελεί ένα εξαιρετικά θετικό βήμα καταρχήν, κυρίως για το λόγο, ότι έρχεται στο νομικό προσκήνιο ένα ζήτημα το οποίο επί μακρόν αποτελούσε ένα περιθώριο, μολονότι είναι ένα κοινωνικό δεδομένο και μια πραγματικότητα στη χώρα μας.
Το σχέδιο νόμου επικυρώνει και νομοθετικά μια νομολογιακή εξέλιξη που έχει επέλθει ήδη τα τελευταία χρόνια στα δικαστήρια μας και που αναγνωρίζει ουσιαστικά ότι πράγματι η αλλαγή, η διόρθωση φύλου μπορεί να επέλθει και χωρίς να απαιτούνται ιατρικές προϋποθέσεις. Έρχεται λοιπόν και επικυρώνει, κάτι το οποίο, ήδη τα δικαστήριά μας έχουν νομολογήσει.
Ο Συνήγορος του Πολίτη έκανε μια πρόχειρη έρευνα, προκειμένου να δει τι προβλέπουν άλλοι ομόλογοι θεσμοί και πώς έχουν αντιμετωπίσει το θέμα. Επειδή μπορεί να ακούγονται αρκετά ζητήματα – αναληθή και ανακριβή κατά την άποψή μας – σε ό,τι αφορά τους αριθμούς των ατόμων που ουσιαστικά θα προσέλθουν για να κάνουν αυτή τη διόρθωση, σας μεταφέρω ότι αυτά τα ποσοστά της Δανίας, της Νορβηγίας και της Μάλτας, που ήδη έχουμε στη διάθεσή μας, όπου εκεί η διαδικασία είναι καθαρά διοικητική – απλή δήλωση – το ποσοστό που αναλογεί στα άτομα που έκαναν σχετική αίτηση, είναι 0,01%.
► Δηλαδή, σε κάθε 10.000 άτομα έκανε χρήση 1 συνάνθρωπος μας.
Δεν υπάρχει λοιπόν κανένας λόγος να ανησυχεί κάποιος ότι θα συρρεύσουν άτομα για να κάνουν αλλαγή φύλου για οποιοδήποτε λόγο, προκειμένου, καταχρηστικά να κάνουν χρήση της συγκεκριμένης διαδικασίας.
Ειδικότερα θα ήθελα να εστιάσω στο ζήτημα της ανηλικότητας, του ηλικιακού ορίου των 17 ετών. Από την εμπειρία μας στο συνήγορο του πολίτη, μπορώ να σας μιλήσω πολύ συγκεκριμένα για τρεις πολύ πρόσφατες υποθέσεις που αφορούν μαθητές 7, 14 και 16 ετών, οι οποίοι, όπως μπορεί να κατανοήσει κάποιος, αντιμετωπίζουν τα προβλήματα, που με πολύ εύληπτο τρόπο τα μετέφερε ο εκπρόσωπος – και ο ίδιος γονέας – της ομάδας των «Περήφανων Γονέων».
- Η Πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής, Ελένη Ρεθυμιωτάκη,
Το νομοσχέδιο αποτελεί σημαντικό βήμα, γιατί ακριβώς συμμορφώνεται με τη σύγχρονη ερμηνεία των σχετικών διατάξεων. Επίσης, είναι ένα μεγάλο βήμα – από τις λίγες φορές που η ελληνική νομολογία φάνηκε τολμηρή – επομένως, ο νομοθέτης είναι καλό που επιβραβεύει αυτή την κίνηση.
► Τις αιτιάσεις περί καταστρατήγησης του νόμου, περί φοροδιαφυγής, στράτευσης κ.λ.π. – τις αγνοώ – διότι, η φοροδιαφυγή και η απαλλαγή στράτευσης για συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες και οικογένειες πολιτικών τζακιών, αποτελεί συνειδητή επιλογή και ωμή πραγματικότητα εδώ και πολλές δεκαετίες στη χώρα – δεν τους σταματά κανένας νόμος – είναι υπεράνω! – Τόση υποκρισία δεν μπορεί να γίνει ανεκτή!
Περαιτέρω, οι προβαλλόμενες αιτιάσεις:
► Είναι άσχετες με την ουσία του νομοσχεδίου, το οποίο είναι εξόχως ανθρωποκεντρικό.
► Η πολιτεία οφείλει να περιορίζει την πιθανότητα καταστρατήγησης σε κάθε νομοσχέδιο, δεν ακυρώνει όμως ένα νομοθέτημα για τον λόγο αυτό!
► Θεωρώ ότι όσοι επικαλούνται «καταστρατήγηση», ως λόγο απόρριψής του υπόψη νομοσχεδίου, είναι ανειλικρινείς και ιδιοτελείς.
Στη συνείδηση κάθε δημοκρατικού πολίτη υπάρχει η ενοχή, για την ανοχή στη χρόνια αβελτηρία της πολιτείας απέναντι σε κάθε ευάλωτο πολίτη.
Ο αφορισμός από πλευράς των σεβαστών Αγίων Πατέρων της εκκλησίας και η απολυτότητα τους, νομίζω τους εκθέτει, όχι μόνο στους ευάλωτους συνανθρώπους μας, αλλά σε ολόκληρη την κοινωνία των ενημερωμένων πολιτών. Αλήθεια, είναι ποτέ δυνατόν ένας τόσο διχαστικός λόγος, όπως της Χ.Α. και του Αντιπροέδρου της Ν.Δ…. να σας εκφράζει; Δεν το πιστεύω !
Οι αποκρουστικές θεωρίες που έλκουν την προέλευσή τους, από φυλετικές και ρατσιστικές θεωρίες, δεν έχουν σχέση με καλλιεργημένους ανθρώπους.
Με το υπόψη νομοσχέδιο, ερχόμαστε να θεραπεύσουμε χρόνια προβλήματα παραβίασης θεμελιωδών δικαιωμάτων συνανθρώπων μας, που υπέφεραν δεκαετίες φρικτών διακρίσεων.
Με πρώτο το Ηνωμένο Βασίλειο το 2004, 19 χώρες του Συμβουλίου της Ευρώπης έχουν θεσπίσει διαδικασίες αλλαγής της καταχώρησης φύλου χωρίς προαπαιτούμενες χειρουργικές επεμβάσεις στείρωσης, καθώς κρίθηκε ότι αποτελούν είδος βασανιστηρίου, απάνθρωπης και εξευτελιστικής μεταχείρισης. Τούτο επιβεβαιώθηκε από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου πριν λίγους μήνες, αλλά τον Απρίλη του 2016 και από τα Ελληνικά Δικαστήρια.
Σ΄ αυτό, αγαπητοί συνάδελφοι, δεν χωρούν τερτίπια και πολιτικά παιχνίδια, πολλοί άντεξαν στην βαρβαρότητα, αλλά δεν είναι λίγοι εκείνοι που εγκατέλειψαν.
Για να αλλάξει βέβαια η κοινωνία, απ΄τη μια μέρα στην άλλη – ούτε λόγος!
Δεν αλλάζουν με την ψήφιση ενός νόμου παγιωμένες πεποιθήσεις δεκαετιών – δεν τρέφω καμιά τέτοια ελπίδα – όταν μάλιστα η εκκλησία είναι απέναντι με τόσο κατηγορηματικό τρόπο, ενώ θα έπρεπε να είναι δίπλα σε αυτούς τους ανθρώπους – το έχουν ανάγκη!
Τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν είναι θέμα γνώμης ή ζυγαριάς, στάθμισης συμφερόντων, αλλά είναι θέμα καταστάσεων που επηρεάζουν καθοριστικά τις ανθρώπινες ζωές.
Οφείλουμε να είμαστε πάρα πολύ προσεκτικοί, κυρίως, όταν οι αποφάσεις μας αφορούν,… στη «ζωή των άλλων»!
Αθήνα 9/10/2017 Ουρσουζίδης Ν. Γιώργος
Βουλευτής Ημαθίας του ΣΥΡΙΖΑ
