Με «λάτιν» και «κλάριν΄» η τσικνοπέμπτη (αρχή της Αποκριάς) στο ΓΕ.Λ. Πλατέος τιμώντας τις παραδόσεις μας.
Η λέξη Αποκριά σημαίνει αποχή από το κρέας και σηματοδοτεί την έναρξη της τυρινής εβδομάδας στην οποία επιτρέπονται, κατά τη θρησκεία μας, μόνο τα γαλακτοκομικά προϊόντα.
‘Ετσι οι Χριστιανοί προετοιμάζονται για τη μεγάλη νηστεία της Σαρακοστής. Συνώνυμη της λέξης Αποκριά είναι και η λέξη Καρναβάλι (Carnival) που προέρχεται από το λατινικό carnem levo (απέχω από το κρέας).
Οι ρίζες των εκδηλώσεων αυτών βρίσκονται στην αρχαία Ελλάδα, στη Διονυσιακή λατρεία. Ο Διόνυσος, κατά το δωδεκάθεο, ήταν ο θεός της γονιμότητας και οι αρχαίοι ‘Ελληνες τον τιμούσαν με μεγάλους εορτασμούς, τα Διονύσια. Κατά τους εορτασμούς αυτούς, στην αρχαία Αθήνα, γινόταν παρέλαση άρματος .
Οι τρεις εβδομάδες πριν την αρχή της Σαρακοστής ονομάζονται σύμφωνα με την Ορθόδοξη λατρευτική παράδοση «Προφωνή», «Κρεατινή» και της «Τυροφάγου».
Στο μέσο της Κρεατινής (της 2ης) εβδομάδας βρίσκεται η Τσικνοπέμπτη, κατά την οποία παραδοσιακά καταναλώνεται μεγάλη ποσότητα κρέατος, «εν είδει» προετοιμασίας για τη νηστεία της Σαρακοστής. Για την ορθόδοξη παράδοση, οι νηστείες της Τετάρτης και της Παρασκευής είναι σημαντικές, οπότε η Πέμπτη θεωρούνταν η καταλληλότερη μέρα για κραιπάλες.
Γιορτάζεται την Πέμπτη που είναι 11 ημέρες πριν την Καθαρά ∆ευτέρα. Είναι ημέρα χαράς αλλά και προετοιμασίας για τους Ελληνορθόδοξους χριστιανούς, καθώς η σαρανταήμερη περίοδος της Σαρακοστής πριν το Πάσχα πλησιάζει. Την μέρα αυτή επιβάλλεται από το έθιμο το ψήσιμο κρέατος στα κάρβουνα.
Το όνομα “Τσικνοπέμπτη” προέκυψε γιατί την ημέρα αυτή (Πέμπτη δηλαδή) το δείπνο αποτελείται από κρέας ψημένο στα κάρβουνα, το οποίο πρέπει να έχει πάντα λίγο λίπος ώστε κατά το ψήσιμο να βγάλει την απαραίτητη “τσίκνα”.
Μαζί με την Τσικνοπέμπτη έχει καθιερωθεί πλέον και η ειδωλολατρική παράδοση του μασκαρέματος που υποτίθεται ότι διώχνει τα κακά πνεύματα του χειμώνα και βοηθάει έτσι στην εξασφάλιση μιας επιτυχημένης σοδειάς.
Αυτή τη μέρα λοιπόν η εκπαιδευτική κοινότητα του Γενικού Λυκείου Πλατέος, διεξάγοντας έναν από τους προγραμματισμένους περιπάτους που γίνονται μέσα στη σχολική χρονιά – και προς αποφυγή «καινών δαιμονίων» και σχολιασμών – την αξιοποίησε κατάλληλα δίνοντας την ευκαιρία στα μέλη της (μαθητές, εκπαιδευτικούς και γονείς) να τη γιορτάσουν σύμφωνα με τις παραδόσεις μας αλλά και σύγχρονες εθιμοτυπικές πλέον συνήθειες – κάνοντας μία ευχάριστη παρένθεση από την καθημερινότητα της διδασκαλίας.
Έτσι συνδυάζοντας το παραδοσιακό ψήσιμο στις ψησταριές που έφεραν οι μαθητές, τη μουσική με τους ήχους του κλαρίνου από το Δημήτρη Μαλογιάννη, τους λάτιν αλλά και ελληνικούς ρυθμούς (παραδοσιακούς και σύγχρονους) ανεβάζοντας το κέφι στα ύψη όλοι πέρασαν μία πολύ όμορφη ημέρα «τιμώντας» κατάλληλα αυτή τη μέρα.
