Να μιλήσουμε σήμερα για το πολύπαθο ΠαΣοΚ, ή ΚιΝαλ, όπως λέγεται πια. Ένα κόμμα που καθόρισε τα μέγιστα την ελληνική πολιτική σκηνή στο τελευταίο τέταρτο του 20ου αιώνα, που δημιούργησε τεχνητή οικονομική ευφορία και καίριες τομές (ισότητα φύλλων, αυτόματο διαζύγιο, ΕΣΥ, ΑΣΕΠ κλπ) μα ταυτοχρόνως λαΐκισε ασυστόλως και υποθήκευσε βάρβαρα την οικονομία της Ελλάδας και σε μεγάλο βαθμό και την κοινωνική κουλτούρα της ήσσονος προσπάθειας.
Το ΠαΣοΚ εδώ και πολλά χρόνια δεν υπάρχει. Η λαϊκίστικη πτέρυγά του βρήκε καταφύγιο στον ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να εξασφαλίσει το παρόν και το μέλλον της, η εκσυγχρονιστική πτέρυγα αφομοιώθηκε αρχικά από το Ποτάμι κι εν συνεχεία –λόγω Μητσοτάκη- από τη Νέα Δημοκρατία κι όσοι έμειναν σχημάτισαν την «Ελιά» κι αργότερα το ΚιΝαλ. Στο οποίο αρχηγός έγινε η Φώφη Γεννηματά! Πολιτικός που έφερε βαρύ όνομα για την παράταξή της μα η ίδια διέθετε ελάχιστο πολιτικό ειδικό βάρος. Σκωπτικά, ουκ ολίγοι την αποκαλούν «κόρη σοσιαλίστρια», από την παλιά ελληνική ταινία του Αλέκου Σακελλάριου…
Στο ΚιΝαλ, μετά τις συνεχείς διασπάσεις του ΠαΣοΚ έμειναν, κατά πλειοψηφία, σοβαρά στελέχη που έχουν εξαιρετική σχέση με τον πολιτικό ρεαλισμό. Που, απλώς, είχαν αρχηγό την Φώφη Γεννηματά. Που συν τοις άλλοις (αποπομπή Βενιζέλου, συμπόρευση με ΣΥΡΙΖΑ κλπ) δέχθηκε πίσω τον Γιώργο Παπανδρέου που απέτυχε να εκλεγεί αφού πρώτα διέσπασε το κόμμα που ίδρυσε ο πατέρας του και μέσω του οποίου έγινε πρωθυπουργός! Κι όχι μόνο τον δέχθηκε πίσω, αλλά τον δέχθηκε ως αρχηγό του κόμματος που είχε ιδρύσει (ΚΙΔΗΣΟ), δηλαδή ως οργανωμένη συνιστώσα.
Γιατί τα θυμήθηκα όλα αυτά; Επειδή ο Γιώργος Παπανδρέου δήλωσε «παρών» στην κούρσα ηγεσίας του ΚιΝαλ! Όχι εκτιθέμενος ο ίδιος (παρά το ότι κάποιοι του το εισηγούνται) αλλά με αντιπρόσωπο και φωνή του, τον Χάρη Καστανίδη, εκ του βαθέως ΠαΣοΚ!
Να πούμε κι αυτό: Μπορεί ο Γιώργος Παπανδρέου ν’ αποτελεί μικρό μέγεθος για την πολιτική σκηνή του τόπου (το απέδειξε καταστροφικά άλλωστε), αποτελεί όμως μεγάλο μέγεθος για το ΚιΝαλ! Κι όντως μπορεί να επηρεάσει πολλά πράγματα.
Ο Καστανίδης, λοιπόν, που δηλώνει ότι πρέπει να τερματιστεί η πολιτική ηγεμονία της Δεξιάς το συντομότερο δυνατό, είναι υπέρμαχος της συμπόρευσης με τον ΣΥΡΙΖΑ. Προφανώς εννοεί και θεωρεί …προοδευτική δύναμη τον ΣΥΡΙΖΑ και πρωτίστως τον ίδιο… Μα έτσι συμβαίνει με όσους αδυνατούν να κατανοήσουν ότι έχουν ξεπεραστεί από την εποχή αλλά και την ίδια τη ζωή!
Προσέξτε κι αυτό: Με την υποψηφιότητα Σκανδαλίδη, αυξάνονται και πληθύνονται οι υποψήφιοι αρχηγοί. Είναι η Γεννηματά, είναι ο Λοβέρδος, είναι (σχεδόν σίγουρο) ο Ανδρουλάκης, είναι ο Καστανίδης, θα είναι (σχεδόν βέβαιο) ο Γερουλάνος και ότι προκύψει, αφού γίνονται πολλές ζυμώσεις και … στον Πειραιά! Κι όπως έλεγε παλιός βουλευτής στο περιστύλιο της Βουλής, ίσως να μην αργήσει η στιγμή που οι υποψήφιοι αρχηγοί θα είναι πιο περισσότεροι από τους ψηφοφόρους…
Ακούστε κι αυτό: Ο «μοιραίος» Γιώργος Παπανδρέου, δίνει στίγμα μέσω Καστανίδη. Μα επ’ ουδενί μπορεί κάποιος να του χρεώσει και τον Γερουλάνο, με τον οποίο οι σχέσεις τους διαταράχθηκαν όταν δεν τον ακολούθησε στο ΚΙΔΗΣΟ κι αντιθέτως του έλεγε να μη διασπάσει το ΠαΣοΚ.
Τι δημιουργεί η υποψηφιότητα Καστανίδη, που ουσιαστικά ανακοινώθηκε σιβυλλικά με τον στίχο του Μαγιακόφσκι «δεν θα περάσω από τη χώρα μου σαν τη βροχή που προσπερνά λοξή και σβήνει»; Ουσιαστικά και ρεαλιστικά πλήττει τη Φώφη Γεννηματά και μάλλον ευνοεί τον Ανδρέα Λοβέρδο. Άλλωστε όλοι οι υποψήφιοι απευθύνονται στην λεγόμενη Κεντροαριστερή βάση ενώ ο Λοβέρδος διεισδύει και σε άλλους πολιτικούς χώρους.
Στο ΚιΝαλ είναι χαρακτηριστική η λαϊκή ρήση «κακό χωριό τα λίγα σπίτια». Κι η κοινή γνώμη έχει πολλά να δει και ν’ ακούσει μέχρι τον Σεπτέμβριο που θα ξεκινήσει η διαδικασία εκλογής νέου προέδρου, με το μητρώο μελών ανοικτό… Πολύ περισσότερο αφού έχουν ήδη βγει μαχαίρια από θηκάρια κι ακονίζονται… Ενώ κάποιοι δουλεύουν πολύ στο παρασκήνιο, αν όχι στα σκοτεινά που πάντα τους άρεσαν…
