Η ιστορία αφορά αυτόν τον περίεργο τύπο που εργάζεται στο ΕΚΠΑ κι ο οποίος με την κλασσική κουλτούρα του κομμουνιστή –φασίστα, πάτησε ένα κουμπί και μπλοκάρισε το σύστημα των διαδικτυακών εξετάσεων των φοιτητών. Δεν ήταν μόνος του, είχε τη συνέργεια συναδέλφων του υπαλλήλων, κομμάτων και καταληψιών.
Τρεις ημέρες μετά, ο συγκεκριμένος υπάλληλος απλώς τέθηκε σε αναστολή εργασίας κι οι λοιποί σύντροφοί του που μαζί έκαναν την δολιοφθορά, έχουν γυρίσει στα γραφεία τους, αναζητώντας προφανώς τις επόμενες επαναστατικές κινήσεις τους.
Ούτε απολύθηκε πάραυτα κανένας, ούτε συνελήφθη με ένα σωρό κατηγορίες που προκύπτουν, ούτε προφυλακίστηκε. Οι δε ριπές σιωπής δεν αφορούν μόνο την κυβέρνηση, αλλά κυρίως τη Δικαιοσύνη. Όλα καλά κύριοι Εισαγγελείς; Η υγεία, ο μισθός;
Ζούμε λοιπόν για άλλη μια φορά τον φόβο που διέπει όλους τους χώρους της Παιδείας. Φόβος ακόμη κι αν μπορείς να κάνεις ή να παρακολουθήσεις μάθημα. Φόβος μη τυχόν και φας ξύλο αν προτιμάς τα μαθήματα από την κατάληψη. Φόβος μη τυχόν και σε κτίσουν στο γραφείο σου (αν είσαι πρύτανης), αν σου κρεμάσουν κουδούνια ή σε περιφέρουν σαν κατάδικο. Φόβος, μέγας φόβο από τον σταλινοφασισμό.
Το έχουμε πει και γράψει χιλιάδες φορές. Όλα στην τριτοβάθμια εκπαίδευση θα ήταν διαφορετικά αν από τις αρχές της μεταπολίτευσης οι κρατούντες (συμπεριλαμβανομένου του Κωνσταντίνου Καραμανλή) δεν την παρέδιδαν ολοκληρωτικά στην Αριστερά και στις εκφάνσεις της, που ήθελε να την καταστήσει χώρο στρατολόγησης οπαδών και στελεχών. Με αντίδραση, άρνηση στα πάντα, βολεμένα στελέχη, καθηγητές χωρίς αξιοκρατικά κριτήρια και τόσα άλλα που έφτασαν τα πράγματα εδώ,
Μια αλήθεια είναι, ότι πολλά θα είχαν αλλάξει, αν το βαθύ ΠαΣοΚ –πρωτοστατούντων των Ευ. Βενιζέλου και Ανδρέα Λοβέρδου- δεν τορπίλιζαν τη συμφωνία του Γιώργου Παπανδρέου με τον Κώστα Καραμανλή στην συνταγματική αναθεώρηση για το άρθρο 16.
Μια άλλη αλήθεια είναι ότι δεν μπορεί να υπάρχει δημόσιος υπάλληλος που να τραβά τα καλώδια ζωής της κοινωνίας. Τα έκαναν παλαιότερα οι περίεργοι τύποι στη ΔΕΗ, που ταλαιπώρησαν χρόνια και χρόνια την κοινωνία, με την δύναμη των διακοπτών. Ακόμη εκεί κατοικοεδρεύουν και κάποιοι σαμποτάρουν συστηματικά το έργο της νέας διοίκησης, με την φορεσιά του συνδικαλιστή και την ανοχή ή συμπαράσταση των παλιών υπαλλήλων της ΔΕΗ.
Μια αλήθεια ακόμη είναι ότι το δημόσιο πανεπιστήμιο διαθέτει υψηλού επιπέδου εκπαιδευτικό προσωπικό και θα μπορούσε να απογειωθεί και καταστεί η επιτομή της μόρφωσης και των ίσων ευκαιριών, αν οι κομματικοί νταβατζήδες δεν το κρατούσαν σε τέλμα.
Να πούμε κι αυτό; Τι να λένε άραγε οι γονείς των φοιτητών που «ματώνουν» για να σπουδάζουν τα παιδιά τους, τώρα που ο συνδικαλιστής κι η φασίσουζα Αριστερά τους στέρησαν έξι μήνες σπουδών; Τι λένε οι φοιτητές που εργάζονται ταυτοχρόνως για να τα φέρουν βόλτα κι ο κάθε τυχάρπαστος αποφασίζει να τραβήξει το καλώδιο και τελικά να χαθεί η εξεταστική;
Αναρωτιέμαι τι θα είχε συμβεί αν ο υπάλληλος κι οι συνεργοί του έκαναν κάτι αντίστοιχο σ’ ένα ιδιωτικό κολέγιο; Τι θα συνέβαινε αν είχαμε να κάνουμε με μια θρασύτατη ομολογία δολιοφθοράς; Δεν θα είχαν πάει ήδη όλοι σπίτια τους; Δεν θα τους είχε φορέσει ήδη δυο πανέμορφα βραχιόλια η Δικαιοσύνη;
Ξαναλέω: Σεβαστοί κύριοι εισαγγελείς, όλα καλά; Μιλάμε για ομολογημένη δημοσίως δολιοφθορά.
Κάτι τελευταίο: Είναι αυτονόητο να τονίσουμε ότι σωστά ιδρύονται τα μη κρατικά πανεπιστήμια. Αυτό όμως δεν απαλλάσσει την κυβέρνηση από την αναγκαιότητα να αλλάξει τα δημόσια. Με πρώτιστη ενέργεια την τήρηση του νόμου σ’ αυτά….
