Είναι απίστευτη η φαιδρότητα από την οποία περικλείεται η κριτική του ΣΥΡΙΖΑ στο ταξίδι του Μητσοτάκη στις ΗΠΑ. Φαιδρότητα και μικροψυχία. Πέραν κάθε ορίου. Πέραν κάθε λογικής και εθνικού συμφέροντος. Ακόμη κι οι Τούρκοι που δεν μπορούν να χωνέψουν την αποδοχή και χειροκρότημα του Έλληνα πρωθυπουργού στο Κογκρέσο, δεν τόλμησαν να γράψουν για … «βατερλό ενός γελοίου», όπως έκανε ο γνωστός κυρ Θανάσης του Τσέρνομπιλ. Προφανώς εκεί έχουν όρια στην μπούρδα.
Σκέφτομαι ότι στην Κουμουνδούρου παρά τις διακηρύξεις για ένα «άλλο κόμμα» που θα ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ μετά την εσωκομματική διαδικασία, αυτός παραμένει πιο λαϊκίστικος, πιο μίζερος, πιο τοξικός. Με την επίσκεψη Μητσοτάκη στις ΗΠΑ μιλά θετικά όλη η υφήλιος, αλλά στην Κουμουνδούρου είδαν κι άκουσαν άλλα, ακολούθησαν την πεπατημένη. Έχασαν την ευκαιρία να δείξουν ότι έγιναν κάτι άλλο… Έστω κι αν αυτό δεν γίνεται, αφού το μόνο που μπορούν να παράγουν είναι πολιτικό καυσαέριο.
Ο πασοκογενής ΣΥΡΙΖΑ του Ραγκούση, της Τζάκρη , της Μαριλίζας, του Μωραΐτη, εξακολουθεί να λέει «όχι σε όλα», εξακολουθεί να πάσχει από πολιτικό στραβισμό κι ουσιαστικά να εκφράζει την ίδια ενόχληση που εκφράζουν οι Τούρκοι για την αναγνώριση του Έλληνα πρωθυπουργού στον Λευκό Οίκο και στο Κογκρέσο. Ο δε ΣΥΡΙΖΑ του 3%, των Σκουρλέτη, Φίλη και των ημιπιτσιρικάδων του Βούτση, εκτίμησε ότι το κογκρέσο χειροκρότησε τον Μητσοτάκη επειδή τους… διασκέδασε. Πόσο πολιτικό στραβισμό πρέπει να διαθέτεις για να πιστεύεις κάτι τέτοιο; Πόσο λαϊκιστής μπορεί να είσαι; Πόσο εμφυλιοπολεμικό λόγο μπορείς να εκφράζεις και να διχάζεις; Και πόσο μπορεί η Αριστερά να εντάσσει τα εθνικά ζητήματα στην απέλπιδα προσπάθειά της να δημιουργήσει παντοιοτρόπως … νεοοργισμένους και …νεοαγανακτισμένους για να ρίξει την κυβέρνηση; Πόσο πια η Αριστερά θα επιτίθεται χυδαία στην πολιτική σταθερότητα και θα υπονομεύει τη χώρα;
Τα πράγματα είναι απλά και ξεκάθαρα. Η χώρα όντως χρειάζεται την επανάσταση της. Μόνο που αυτή οφείλει να την κάνει πράξη η αστική –φιλελεύθερη κοινωνία και θα αφορά το σύστημα των επιλογών της. Η μωρία των μορίων οδηγεί στο παρελθόν. Δηλαδή στη στασιμότητα, στο τέλμα, στη μιζέρια, στην εσωστρέφεια Αυτά τρέφουν την Αριστερά της βαθιάς συντήρησης και των ιδεοληψιών του προπερασμένου αιώνα. Με μεταχειρισμένα πρόσωπα που ενίοτε αλλάζουν στέγη για να φρεσκάρονται.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι φοβικός μπροστά στην αληθειοφοβία, κατά πώς χαρακτήριζε ο Παλαμάς τον φόβο της αλήθειας. Όχι μόνο επειδή συστηματικά επιδίδεται σε ψέματα και διαστρέβλωση της αλήθειας, αλλά επειδή κυρίως «τρέμει» το απόλυτο ξεγύμνωμα της πολιτικής ανεπάρκειάς του. Ξέρουν οι σύντροφοι ότι η αλήθεια κυκλοφορεί και λάμπει, η ανακρίβεια και το ψέμα ιππεύει το τίποτα, με αναλύσεις τσιπουράδικων…
