Το ποσοστό ανεργίας, ήτοι ο λόγος του αριθμού των ανέργων ως προς το εργατικό δυναμικό, είναι μια αντικυκλική μεταβλητή. Κατά τη διάρκεια περιόδων συρρίκνωσης της οικονομικής δραστηριότητας αυξάνεται, ενώ κατά τη διάρκεια περιόδων οικονομικής επέκτασης συρρικνώνεται.
Ως γνωστόν, το 1ο κύμα της πανδημίας του κορωνοϊού COVID-19 συνοδεύτηκε από ισχυρή μείωση του πραγματικού ΑΕΠ στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης των 27 κρατών μελών (EE-27). Ο μέσος όρος, του καταγεγραμμένου, μέχρι τον Αύγουστο 2020, ποσοστού ανεργίας στις οικονομίες της ΕΕ-27, παρουσίασε άνοδο κατά 1,2 ποσοστιαίες μονάδες (βλέπε Σχήμα 1) σε σύγκριση με τα προ πανδημίας επίπεδα (Μάρτιος 2020).
Η εν λόγω αύξηση θα ήταν μεγαλύτερη, πρώτον και κύριο αν δεν υπήρχε το μέτρο αναστολής συμβάσεων εργασίας, μέτρο το οποίο συγκράτησε τη μείωση της απασχόλησης, και δεύτερον αν ένα μέρος των ανέργων δεν μεταπηδούσε από το εργατικό δυναμικό στον μη ενεργό πληθυσμό (λόγω των φυσικών και των οικονομικών περιορισμών που προκάλεσε η πανδημία, ένα ποσοστό των ανέργων έπαψε να αναζητά εργασία με συνέπεια να ταξινομείται πλέον στον μη ενεργό πληθυσμό, βλέπε Σχήμα 2).
Διαβάστε τη συνέχεια εδώ
