Εκλογές για την ανάδειξη προέδρου στο ΠαΣοΚ σήμερα κι η κουβέντα περί τούτων έχει ανάψει, παρ’ ότι ο λευκός καπνός θα βγει στον δεύτερο γύρο.
Αν επιχειρήσουμε να κάνουμε μια καταγραφή των προσώπων που ξεχώρισαν όλη αυτή την προεκλογική περίοδο, θα καταλήξουμε σε πολλά συμπεράσματα. Η βασική ουσία είναι ότι κάθε υποψήφιος έχει χαρακτηριστικά που αφορούν διαφορετικές κοινωνικές ομάδες, αν και κάποιοι απευθύνονται σε κοινά… κοινά!
Η Διαμαντοπούλου, επί παραδείγματι, απευθύνεται σε κεντρογενείς κοινωνικές ομάδες που σχημάτισαν το «αντισύριζα» μέτωπο και συντάχθηκαν εν συνεχεία με τον Μητσοτάκη. Αν εκλεγεί πρόεδρος του ΠαΣοΚ, θα δημιουργήσει ρήγμα στον Μητσοτάκη, αλλά δύσκολα θα προσελκύσει μάζες που είναι μετέωρες ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ, στο ΠαΣοΚ ή και στα …Εξάρχεια!
Ο Δούκας, από την πλευρά του, αποτελεί τον νέο ηγέτη του λαϊκισμού στη χώρα μας. Όσο μιλά καταδεικνύει το μικρό πολιτικό του μέγεθος, τον πολιτικό του αριβισμό και την άγνοια σε μεγάλα ζητήματα. Ίσως αποτελεί τον «κρυφό πόθο» του Μητσοτάκη για αντίπαλό του, ειδικά αν συμπλεύσει με τον ΣΥΡΙΖΑ και τις γνωστές ομάδες αναρχοαυτόνομων της Αθήνας. Χώρια ότι τον στηρίζουν πρόσωπα με οσμές «πολιτικής φορμόλης», όπως ο Γιώργος Παπανδρέου για να … ενώσουν την… Κεντροαριστερά… Η φράση του ότι «το ΠΑΣΟΚ δεν θα ξαναγίνει δεκανίκι της Νέας Δημοκρατίας», που ανέφερε στην ομιλία του στον Πανελλήνιο, αποτελεί σημείο αναφοράς που διώχνει εκείνους που «δίνουν» εξουσία. Πολύ περισσότερο αν αναλογιστεί κάποιος ότι η συνεργασία ΝΔ- ΠαΣοΚ (Σαμαράς – Βενιζέλος), έσωσε τη χώρα, την ώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ «πετούσε πέτρες»…
Ο Ανδρουλάκης, έδειξε για μια ακόμη φορά ότι δεν μπορεί να φτάσει το ΠαΣοΚ πιο ψηλά. Δεν είχε πολιτικό ειδικό βάρος, δεν έχει κι όσο ελάχιστο διέθετε, το ξόδεψε για να παριστάνει το θύμα. Με εκείνον ηγέτη, δεν μπορεί το ΠαΣοΚ να αποτελεί κάτι περισσότερο από το … ΚΚΕ της Σοσιαλδημοκρατίας και του Κέντρου.
Ο Γερουλάνος παρουσίασε ένα σχετικό πρόγραμμα, μπορεί και διεισδύει σε Μεσαία στρώματα, διαθέτει σοβαρότητα και διαθέτει (μαζί με τη Διαμαντοπούλου) την κυβερνησιμότητα και τις δυνατότητες παραγωγής πολιτικής.
Γιαννακοπούλου και Κατρίνης, δεν μπορούν να σχολιαστούν, περισσότερο ασχολήθηκαν για να φθείρουν τον Ανδρουλάκη, σε μια «άτυπη συμμαχία» με τον Δούκα, όπως φάνηκε και στο debate.
Ένα άλλο συμπέρασμα που μπορούμε να εξάγουμε, είναι ότι όλοι πλην της Διαμαντοπούλου, ομνύουν στον Ανδρέα Παπανδρέου αλλά ξεχνούν όλους τους άλλους προέδρους του ΠαΣοΚ. Μόνο η Διαμαντοπούλου έκανε αναφορές στους Σημίτη, Βενιζέλο, Γεννηματά, ακόμη και στον Γιώργο Παπανδρέου. Όλοι οι άλλοι, σχεδόν σιωπή. Ως να τους έχουν καταδικάσει σε βαθιά λήθη…
