Όταν έγινε ο καταστροφικός σεισμός του 1999 στην Τουρκία, ο Ερντογάν ήταν δήμαρχος στην Κωνσταντινούπολη κι ουσιαστικά τότε αναδείχθηκε σε πολιτικό ηγέτη. Τότε ήταν που κατέδειξε ότι στη χώρα του κυριαρχούσε η διαφθορά κι ότι οι φίλοι της εξουσίας ήταν εκείνοι που είχαν κατασκευάσει τα «χάρτινα» κτίρια, που έγιναν τάφοι για 17 χιλιάδες ανθρώπους. Σε τέτοιο περιβάλλον ο Ερντογάν έγινε αρχικά πρωθυπουργός και μετά Πρόεδρος της Τουρκίας, έκανε συμμαχίες με τη Δύση, εξασφάλισε οικονομική στήριξη, έδωσε κίνητρα σε βιομηχανίες να εγκατασταθούν εκεί, δημιούργησε ανάπτυξη αλλά και μέγιστη διαφθορά που αγγίζει τον στενό οικογενειακό του περίγυρο.
Σήμερα, κατηγορείται για τα ίδια που ο ίδιος καταλόγιζε στους αντιπάλους του το 1999. Με συνεχείς παραστάσεις μεγαλοϊδεατισμού και αναθεωρητισμού έφτασε στο σημείο να θεωρεί ότι η Τουρκία είναι η μεγαλύτερη χώρα του κόσμου σε ισχύ, σε οικονομία, σε πολιτική σταθερότητα, φυλάκιζε πολιτικούς του αντιπάλους, τους επικήρυττε, απειλούσε τους πάντες και τα πάντα κι ειδικά την Ελλάδα. Η κραυγή του ότι «θα έρθουμε μια νύχτα ξαφνικά» αποτελεί κορωνίδα πολιτικής αλητείας και απαράδεκτη απειλή ενός κράτους προς άλλο, ειδικά στον 21ο αιώνα….
Στις μέρες μας, πότε του φταίνε οι Ευρωπαίοι, πότε οι ΗΠΑ, πότε ο Μακρόν, ο Μητσοτάκης, ο Γκιουλέν, ο μπασκετμπολίστας Ενέρ Καντέρ… Όλοι συνωμοτούν για να πλήξουν και να καταστρέψουν την Τουρκία…
Τώρα τι; Τι στα κομμάτια θα πει στους Τούρκους; Ότι φταίει ο εγκέλαδος;
Η αλήθεια είναι ότι προς το παρόν δεν πρόκειται να κλονιστεί εσωτερικά ο Ερντογάν. Αυτό θα συμβεί συν τω χρόνω, όσο αποκαλύπτεται το μέγεθος της τραγωδίας κι οι ανεπάρκειες του τουρκικού κρατικού μηχανισμού. Προς το παρόν για να αποφύγει την αμφισβήτηση, έκλεισε το Facebook και το Twitter και ελέγχοντας πλήρως την ενημέρωση, προσδοκά να περιορίσει τις απώλειές του.
Ο Ερντογάν τώρα πρέπει να επιλέξει. Έχει ανάγκη τη Δύση, μα η Δύση δεν μπορεί να ανεχθεί πολιτικές αλητείες και αναθεωρητισμούς. Η στάση της στην Ουκρανία είναι χαρακτηριστική. Επιπλέον, ο τουρκικός λαός γνωρίζει ποιοι στάθηκαν δίπλα του από την πρώτη στιγμή και τι έκαναν εκείνοι που ο Ερντογάν παρουσίαζε ως φίλους του.
Ναι, εμείς οι Έλληνες τρέξαμε και φτάσαμε πρώτοι δίπλα στον όλεθρο. «Θα έρθουμε μια νύχτα ξαφνικά» μας απειλούσε ο πρόεδρος της Τουρκίας και κάποιοι αλάλαζαν, μα τελικά οι Έλληνες φτάσαμε εκεί και μάλιστα υπό το φως της ημέρας! Ακούγεται ως νέμεση αυτό, που τιθασεύει την ύβρη και τις ανόητες μεγαλομανίες του σουλτάνου.
Ναι, εμείς οι Έλληνες φτάσαμε πρώτοι δίπλα στις πολυκατοικίες που έπεσαν σαν τραπουλόχαρτα κι έθαψαν χιλιάδες ψυχές. Ναι, εμείς οι Έλληνες αρχίσαμε να ψάχνουμε μαζί με τους Τούρκους τις νεκροζώντανες ανάσες μέσα στα χαλάσματα. Ναι, η δική μας ΕΜΑΚ. Ούτε του Πούτιν, ούτε του Κατάρ ή της Λιβύης, ούτε κανενός από εκείνους που ο Ερντογάν θεωρεί φίλους των Τούρκων και της χώρας του…
Ναι ο Ερντογάν είναι ένας δικτάτορας σε πήλινα πόδια, σαν τα κτίρια που έφτιαξαν οι φίλοι του και σκότωσαν κόσμο. Μα στα ερείπια Τούρκοι και Έλληνες είναι παρέα κι αναζητούν ζωντανούς ανθρώπους. Με τον Αλλάχ τους και τον Χριστό μας…
Άνθρωποι (με κεφαλαίο) πέραν από τον Ερντογάν και κάθε εθνικιστικό σκουπίδι…
