‘δεν πρέπει να πεθάνετε χωρίς να έχετε κάνει αληθινό ερώτα ‘.
Είναι μερικά βιβλία που όσο και να τα διαβάσεις, θέλεις συνέχεια να τα ξαναμελετάς, γιατί σχεδόν πάντα ανακαλύπτεις κάτι καινούργιο. Έτσι είναι και με αυτό το βιβλίο του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, που εκδόθηκε το 1985.
Η συγκεκριμένη ιστορία αγάπης έχει κάτι το ξεχωριστό, το ιδιαίτερο. Πενήντα δύο (!) χρόνια σχεδόν, ένας άντρας περιμένει καρτερικά τον πρώτο του έρωτα. Στο βιβλίο, τα πράγματα ξεκινάν λίγο ανάποδα, μιας και η ιστορία δεν είναι συνηθισμένη. Η αιτία αυτού του μεγάλου ερώτα είναι ένα τηλεγράφημα, που τυχαία μετέφερε ένας νεαρός. Η κοπέλα απομακρύνεται από το νεαρό, αλλά η σχέση κράτησε για ενάμιση χρόνο με γράμματα. Με τον καιρό η σχέση φθείρεται, η κοπέλα παντρεύεται, αλλά ο νεαρός την περιμένει.. Ένα πραγματικά ωραίο βιβλίο που αξίζει να διαβαστεί. Σε καμία περίπτωση δεν θέλω να παραλληλίσω το βιβλίο αυτό με αυτό που βιώνουμε σήμερα. Θα μου πείτε εδώ ο κόσμος καίγεται και εσύ ψάχνεις έρωτες μέσα στα βιβλία; Δυστυχώς για εμάς σήμερα, όλο αυτό πρέπει να αντιμετωπιστεί ψύχραιμα και με σύνεση.
Αναρωτιέμαι λοιπόν πόσο πιο εύκολο θα ήταν για τον νεαρό του βιβλίου αν είχε όλα αυτά τα μέσα που έχουμε εμείς σήμερα: Facebook, Instagram κλπ. Αναρωτιέμαι πόσες σχέσεις θα είχαν καταστραφεί αν δεν υπήρχε αυτή η σημερινή δυνατότητα καθημερινής επικοινωνίας. Είναι δύσκολο το μακριά, αλλά και συγχρόνως μια μεγάλη δοκιμασία. Ρωτήστε έναν ή μία, από τους μεγάλους αυτούς έρωτες σε τι κατάσταση είναι. Ένα από τα πιο ωραία συνθήματα που είδα γραμμένο σε τοίχο: «γ…ώ τον κορονοϊό θέλω να σε δω». Πόση απόγνωση, πόσο πάθος, πόσο «θέλω» να είχε αυτός που το έγραψε!
Ένας τρόπος λοιπόν για όλα αυτά είναι και το Facebook και τα άλλα, που σε μερικούς έχουν καλά αποτελέσματα και σε άλλους όχι . Πόσες σχέσεις θα δοκιμαστούν; Πόσες σχέσεις θα δυναμώσουν; Πόσες σχέσεις θα καταστραφούν; Πόσοι και πόσες θα αντέξουν σαν το νεαρό του βιβλίου, μιας και οι πειρασμοί στα social media είναι μεγάλοι και άπειροι; Ειδικά τώρα που μένουμε σπίτι μακριά από το ταίρι μας; Θα μου πείτε όλα αυτά γινόταν και πριν. Nαι, αλλά τότε μπορούσες να βρεθείς με το ταίρι σου και τα πράγματα να ήταν πιο απλά. Πόσες φορές σε αυτό το χρονικό διάστημα του κακού έχουμε βρεθεί σε αδύναμες στιγμές μόνοι μας;
Άπειρες!
Είναι και οι άλλοι, που με το καθόμαστε σπίτι -και καλώς καθόμαστε- έχοντας το χρόνο περνάνε αμέτρητες στιγμές στo διαδίκτυο. Εκεί είναι το θέμα. Πόσοι μεγάλοι έρωτες θα δημιουργηθούν μέσα από αυτή την επικοινωνία; Πόσοι έρωτες θα αντέξουν και μετά τον κορονοϊό; Πόσα ξενύχτια για να περιμένεις μια απάντηση από την καλή σου ή τον καλό σου; Στα χρόνια του νεαρού του βιβλίου δεν υπήρχε αυτή η αμεσότητα. Πόσες φορές αυτοί οι μεγάλοι εραστές δεν έχουν βρίσει την κατάσταση!
Ας είμαστε λοιπόν προσεκτικοί, ας κάτσουμε σπίτι μας με μεγάλη προσοχή και ας τα βιώσουμε όλα..
Αυτή είναι η ζωή. Πόνος, δάκρυα, χαρά, απελπισία, ελπίδα, δημιουργία..
Αυτός είναι ο έρωτας. Πάθος, έλξη και ζωή.
Όλα είναι μέρος της καθημερινότητάς μας και παρόλα τα προβλήματα που έχουμε πρέπει να μάθουμε να ζούμε με αυτά, μιας και αυτό είναι μέρος της ζωής μας.
Κλείνοντας, θα σας χαρίσω ένα ωραίο τραγούδι: https://www.youtube.com/watch?v=ybBE3Z1HNyc&feature=emb_title&fbclid=IwAR0njHn6BOF9zouKdISJLmoIUCWNWh0AL3qtG0qPqU5a3UTZRAjA1ihWoEE
Στους μεγάλους έρωτες λοιπόν, σε αυτούς που θα αντέξουν σ’ αυτούς που θα καταστραφούν και σ’ αυτούς που θα δημιουργηθούν τώρα!
