Θα μπορούσα να βάλω μόνο τις φωτογραφίες του, να αφήσω λευκές σελίδες και να μην γράψω τίποτα. Θα μπορούσα απλά να μην ασχοληθώ καν για τον μεγάλο αυτό ηγέτη, γιατί πραγματικά αισθάνομαι λίγος.
Το όνομα και η μορφή του ακόμη και σήμερα κάνουν πολλούς να ανατριχιάζουν.. Είτε από φόβο, είτε από θαυμασμό. Φόβο από τους νεοφασίστες φιλελέδες γιατί, ακόμα και σήμερα, ο Τσε Γκεβάρα είναι επίκαιρος όσο ποτέ και δυστυχώς οι φιλελέδες δεν έχουν ΤΣΕ ΓΚΕΒΑΡΑ, θαυμασμό και δέος από αριστερίσκους που στα όνειρά τους κάνουν επαναστάσεις κτλ κτλ. Αν ζούσε ο ΤΣΕ σήμερα, ούτε θαυμασμό θα απαιτούσε ούτε φόβο. Ο Τσε έκανε τα αυτονόητα. Αγαπούσε την πατρίδα του, όπως όλοι οι πραγματικοί αγωνιστές που καθημερινά δίνουν μάχες και δεν κοιτούν να πλουτίσουν εις βάρος του συνανθρώπου τους. Αλήθεια, σας θυμίζει κάτι αυτό;
Γεννημένος στις 14 Ιουνίου 1928 στο Ροσάριο της Αργεντινής, ο κομουνιστής επαναστάτης πέρασε εκεί τα πρώτα του παιδικά χρόνια. Αρχικά προσέφερε τις υπηρεσίες του ως γιατρός στο αντάρτικο κίνημα της Κούβας και αργότερα ως διοικητής των ανταρτών κατά του φασίστα Μπατίστα στην Κούβα. Από μικρός είχε μια ιδιαίτερη αγάπη προς τους φτωχούς και τους αδύναμους και αφού γύρισε όλη τη Λατινική Αμερική, καταγράφοντας τη φτώχεια και τις ανάγκες του λαού του, αποφάσισε να γίνει γιατρός και να υιοθετήσει σαν ιδεολογία την παγκόσμια επανάσταση για τον Μαρξισμό. Το 1954 γίνεται ένα πραξικόπημα με τις ευλογίες της CIA κατά του προοδευτικού Άρμπενς. Αυτό σημάδεψε τον Τσε για να αρχίζει να πιστεύει ότι μόνο ο ένοπλος αγώνας θα δώσει λύση και έτσι αποφάσισε να ανέβη στο βουνό.
Το 1955 ήρθε σε επαφή με τον Ραούλ Κάστρο και τον Ιούλιο του 1955 ήρθε σε επαφή με τον Φιντέλ Κάστρο, που ήταν ηγέτης μιας αποτυχημένης προσπάθειας κατά του καθεστώς στην Κούβα.
Έτσι το Νοέμβριο του 1956 ο Φιντέλ μαζί με τον Τσε και 82 αντάρτες, ξεκινούν από το Μεξικό για να φτάσουν στην Κούβα, αλλά δυστυχώς αποδεκατίζονται από τον κυβερνητικό στρατό. Ζουν μόνο 22 άτομα, μέσα σ’ αυτά ο Τσε και ο Φιντέλ. Καταφεύγουν στην οροσειρά Σιέρα Μαέστρα και ανασυγκροτούνται. Ο Φιντέλ του αναθέτει την ηγεσία της δεύτερης φάλαγγας. Έτσι, από ένας ρομαντικός ηγέτης, ο Τσε μεταμορφώνεται σε ένα χαρισματικό αρχηγό με μεγαλύτερη επιτυχία του την κατάκτηση της Σάντα Κλάρα το 1958. Αυτό ήταν και το τελειωτικό χτύπημα στον φασίστα αμερικανόφιλο συνεργάτη της CIA, Μπατίστα. Το 1959 μαζί με τον Φιντέλ, στήνουν ένα νέο πολιτικό καθεστώς με αξία τον άνθρωπο και μαρξιστικό προσανατολισμό. Μέχρι και το 1965 αντιπροσώπευσε την Κούβα σε πολλά ταξίδια του και αποστολές. Έψαχνε να βρει συμμάχους για τη νέα Κούβα, ενώ δεν σταμάτησε να κρατά σημειώσεις από αντάρτες στις χώρες που πήγαινε για τακτικές πολέμου. Το 1965 αποσύρεται από τα αξιώματα του κράτους της Κούβας, μιας και ήρθε σε σύγκρουση με τον Φιντέλ για οικονομικά θέματα της χώρας. Το 1966 βρίσκεται στη Βολιβία, με εξουσία στην χώρα τον συνεργάτη της CIA Μπαριέντος. Εδώ ο Τσε, εκτός από τους Αμερικανούς και τον στρατό, είχε και το τοπικό Κομουνιστικό Κόμμα που έρρεπε προς τη Μόσχα, παρά προς την Αβάνα. Έτσι το 1967 συλλαμβάνεται και την επομένη ημέρα εκτελείται από ένα λοχία τον Μάριο Τεράν, σε ένα μικρό χωριό ονόματι Λα Χιγκέρα.
Ήταν μόλις 39 χρόνων. Όσο και ο δικός μας Άρης Βελουχιώτης..
