Επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή Σερρών της Ελληνικής Λύσης κ. Κωνσταντίνου Μπούμπα προς τον Υπουργό Εσωτερικών, με θέμα: «Προβλήματα στην κινητικότητα των δημοσίων υπαλλήλων που υπηρετούν στους δήμους της χώρας από το άρθρο 490 του ν. 4781/2021» (12/05/2021)
Είναι ένα ζήτημα που αφορά σίγουρα τη διοικητική δομή του κράτους με απώτερο σκοπό την καλύτερη αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού. Η αξιοποίηση των ανθρώπινων πόρων είναι πρωταρχικός στόχος για να έχουμε ένα ορθό μοντέλο διοίκησης και να υπάρχει μια ευρωστία, αν θέλετε, και μια εύρυθμη λειτουργία. Πλην, όμως, εδώ επειδή είστε και νομικός πέρα από πολιτικός, διαταράσσεται αυτή η σχέση κράτους και πολιτών. Και όταν διαταράσσεται αυτή η σχέση αντιλαμβάνεστε ότι τα προβλήματα που σημειώνονται και διοχετεύονται σε αυτούς τους ανθρώπους, δημιουργούν πολίτες οι οποίοι, αν δεν υπάρχει εμπιστοσύνη απέναντι στο κράτος, είναι –εντός εισαγωγικών- «άρρωστοι, προβληματισμένοι και στεναχωρημένοι».
Διαδικαστικά αν δούμε το θέμα υπάρχει μια αδικία για αυτούς τους ανθρώπους οι οποίοι ξεκίνησαν, θα λέγαμε, από τον Οκτώβριο ακόμη να προετοιμάζονται, αφού τους δίνονταν αυτή η δυνατότητα, για να αξιοποιηθούν σε άλλες θέσεις και να μπορεί να γίνει η μετακίνηση στον ευρύτερο δημόσιο τομέα.
Να θυμίσω χρονικά τη συζήτηση με τους φορείς, όπου οι φορείς θα έπρεπε –τα γνωρίζετε αυτά- να δώσουν τις κενές θέσεις από τον Οκτώβριο του 2020. Η πλατφόρμα άνοιξε στις 4 Δεκεμβρίου, έκλεισε μετά από δέκα ημέρες και έγινε η όλη διαδικασία μέσα στο Δεκέμβριο, αλλά ολοκληρώθηκε την ημέρα των Τριών Ιεραρχών, στις 31 Γενάρη όπου αρκετά ΦΕΚ –εντός εισαγωγικών- ενδεχομένως «να μην το περιμένατε» δημοσιεύτηκαν ήδη λένε οι πληροφορίες και η ενημέρωση που υπήρχε είναι είκοσι τέσσερα ΦΕΚ αυτών των ανθρώπων που πήραν ήδη μετάταξη στον ευρύτερο δημόσιο τομέα.
Η τροπολογία αυτή δημιούργησε πολλά προβλήματα στις 26 Φεβρουαρίου στις έντεκα το βράδυ, όπως και η δημοσίευσή της ημέρα Κυριακή, την τελευταία μέρα του Φεβρουαρίου και μάλιστα έρχεται μια εγκύκλιος μετά από ένα εικοσιτετράωρο για να εξαιρέσει και αυτούς για τους οποίους ήδη είχε προκηρυχθεί το ΦΕΚ.
Εγώ θέλω να πιστεύω στην ευαισθησία σας απέναντι σε αυτούς τους ανθρώπους, οι οποίοι υπηρετούν στους ΟΤΑ αρκετά χρόνια με μισθούς οι οποίοι δεν είναι και υψηλοί, με εμπειρία, αφού υπάρχει αυτή η κινητικότητα για να μπορέσουν οι άνθρωποι να εκπληρώσουν τα όνειρά τους, να προγραμματίσουν την οικογενειακή τους ζωή, να αγαπήσουν αυτό που λέμε «κράτος», να υπάρχει αυτή η αγαστή συνεργασία, αυτό το δέσιμο, αυτός ο συνδετικός κρίκος για να αισθάνονται καλύτερα και να είναι πιο αποδοτικοί. Αν θέλετε να το δείτε διότι είναι λίγοι υπάλληλοι και έχουν υποστεί αυτή την ψυχοφθόρα διαδικασία. Αν τους σταματούσαμε και εν όψει του covid δεν ξέρω αν μέσα στο φθινόπωρο άλλαζαν τα πράγματα.
Το θέμα είναι ότι η διαδικασία ολοκληρώθηκε και από τη στιγμή που δικαιώθηκαν οι άνθρωποι αυτοί με τη μετακίνηση αυτή έρχεται η τροπολογία αυτή με το κυβερνητικό έργο, το οποίο πρέπει να είναι αποτελεσματικό και εσείς να το δείτε, αλλά μόλις πήγαν να πιούν νερό τους κλείσαμε την κάνουλα.
Νομίζω ότι είναι μια αδικία απέναντι στον εργαζόμενο φορολογούμενο Έλληνα πολίτη και πρέπει να αποκατασταθεί για αυτούς τους ανθρώπους. Η εκ νέου συμμετοχή τους στον κύκλο δεν λύνει το πρόβλημα. Κύριε Υπουργέ, η υπόθεση μπορεί να είναι εξατομικευμένη. Εγώ μπορώ να σας φέρω άλλες περιπτώσεις -μπορώ να σας τις φέρω- που πήγε η γυναίκα στην Κρήτη και έγινε ανάκληση. Εδώ πρέπει να παίζουμε με τίμιους όρους. Ξεκάθαρα πράγματα.
Μπήκαν στη διαδικασία από τον Οκτώβριο του 2020, ξεκινούν συνεντεύξεις τον Δεκέμβριο και όλη τη διαδικασία τον Ιανουάριο και προετοιμάζονται ψυχολογικά. Και εγώ ρωτώ το επιτελικό κράτος, το οποίο ευαγγελίζεστε και οραματίζεστε, για να κάνετε το οργανόγραμμα –και ορθά το οραματίζεστε-, για να μην έχουμε επιτέλους ετεροδιοίκηση και να έχουμε αυτοδιοίκηση. Σε αυτό μαζί σας. Οι υπάλληλοι αυτοί που ξέρουν ότι το ποσοστό είναι 65% και εν μια νυκτί γίνεται 80% για τους δήμους με τα πληθυσμιακά κριτήρια που λέτε, με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, κάτω των 25.000 κατοίκων, το γνώριζαν; Δεν το γνώριζαν. Μπήκαν, λοιπόν, σε μια διαδικασία περίπου πέντε μηνών και έρχεται το κράτος και τους λέει: «Δεν ισχύει ούτε το ποσοστό ούτε η κινητικότητα, για την οποία θα πηγαίνατε για να καλύψετε και πληρώσετε αυτές τις θέσεις».
Αυτό είναι δίκαιη αντιμετώπιση του κράτους απέναντι στο κύτταρό του, τον πολίτη, για να έχουμε μία δομημένη, εύρυθμη πολιτειακή κοινωνία, αν θέλετε, απέναντι στους ανθρώπους που προγραμμάτισαν τη ζωή τους; Μην το βάζετε συγκινησιακά, εξατομικευμένα. Ενδεχομένως, θα υπάρχουν και αυτά, τα «τραβηγμένα» και το βάζω εντός εισαγωγικών.
Το θέμα είναι, για μία ακόμη φορά, ότι οι πολίτες ταλαιπωρούνται και είναι πλασματικό, είναι φαινομενικό. Δηλαδή, τους δίνεις τα εχέγγυα, τους δίνεις τα κίνητρα, τους δίνεις την ελπίδα, κάνουν και έναν μίνι, εάν θέλετε, προγραμματισμό, που την περιμένουν αυτή τη θέση, γιατί δεν είναι κακό να υπάρχει μία προσωπική φιλοδοξία, να αναδείξουν τα προσόντα τους, να μπορέσουν να πάνε σε μία άλλη υπηρεσία, να είναι όλη η οικογένεια μαζί. Γιατί πρέπει να βρούμε τον τρόπο σε ένα κράτος, που το δημογραφικό θέμα είναι τεράστιο και το γνωρίζετε, να ενώνουμε οικογένειες.
Άρα, λοιπόν, σε αυτούς τους ανθρώπους, που δεν είναι πολλοί στον αριθμό, τι τους λέτε τώρα; Να συμμετέχουν εκ νέου στον νέο κύκλο κινητικότητας;
Μα, ποια ήταν τελικά η απόφασή σας; Γιατί επί δικής σας Κυβέρνησης ήταν το ποσοστό του 65%. Άλλαξε η ηγεσία του Υπουργείου σας, μπορεί να είναι δικό σας οργανόγραμμα, δικό σας σκεπτικό, με τους δικούς σας μέντορες που το επεξεργαστήκατε. Όμως, με συγχωρείτε πολύ, αυτούς δηλαδή τους ανθρώπους τους «δουλέψαμε»; Και αν δεν τους «δουλέψαμε», γιατί αυτή τη στιγμή δεν κρίνουμε ότι ταλαιπωρήθηκαν, είχαν το ψυχικό σθένος, προετοιμάστηκαν και ξαφνικά τους λέτε «δεν ισχύει, θα συμμετάσχετε εκ νέου στον νέο κύκλο»; Και ποιος θα είναι ο απώτερος σκοπός του νέου κύκλου; Θα είναι πάλι η εύρυθμη λειτουργία που λέτε.
Τώρα, έρχομαι στους δήμους με κάτω από είκοσι πέντε χιλιάδες, που εγώ είμαι μαζί σας, ότι είναι σε ευαίσθητες περιοχές, σε δυσπρόσιτες περιοχές, σε ιδιαίτερες περιοχές, αλλά, με συγχωρείτε πολύ, τι αλλάζει από τους μεγάλους δήμους; Το ποσοστό αυτό πώς καθορίζεται για τους μικρούς δήμους; Δηλαδή, για τον δημότη σε έναν απομακρυσμένο δήμο πρέπει το ποσοστό της κάλυψης να είναι της τάξεως του 80% και σε έναν μεγάλο δήμο, που ξέρετε οι μεγάλοι δήμοι τι λιμνοδεξαμενή είναι και για τα κόμματα, εκεί μπορεί να ισχύει το 65%;
Γιατί δύο μέτρα και δύο σταθμά; Σίγουρα πρέπει να έχουμε ουσιαστική αυτοδιοίκηση και όχι ετεροδιοίκηση.
Έχουμε και την ΚΕΔΕ, που μπορεί να δέχθηκαν και κάποιες πιέσεις οι δήμαρχοι -να μην κρυβόμαστε-, η οποία συναινεί και συμφωνεί για τη μετακίνηση αυτών των υπαλλήλων. Το σκεπτικό ποιο ήταν; Εγώ αυτό θέλω να καταλάβω. Ήταν, για να μπορέσουν να λειτουργήσουν οι μικροί δήμοι σε απομακρυσμένες περιοχές, δυσπρόσιτες, να ανέβει στο 80% ή ήταν κάτι άλλο και θα προχωρήσουν σε εκ νέου διαδικασία, αλλά θα τους «γκρεμίσουμε» έστω αυτά τα μικρά όνειρα, τα οποία όμως για αυτούς ήταν σημαντικά;
Είναι μία αδικία όπως και να το κάνουμε. Είναι μια αδικία, είναι ένας «εμπαιγμός», κύριε Υπουργέ, και με συγχωρείτε πολύ. Πρέπει να δείτε ανθρώπινα το θέμα.
