Τέλη Αύγουστου του 2019, λίγο μετά την άδειά μου, χτυπά τηλέφωνο.
“Έλα Ακεψιμά φεύγεις για Λήμνο, για ένα δύσκολο έργο”. Λίγο πιο πριν είχα πανομοιότυπη πρόταση για τη Ρόδο. Είχα να επιλέξω ανάμεσα σε Ρόδο και Λήμνο.
Συμβουλές από φίλους : “Έλα μωρέ, χειμώνα τί θα κάνεις στη Λήμνο; Πάνε στη Ρόδο..”
Και όμως μέσα μου, κάτι μου έλεγε να πάω στη Λήμνο. Τελικά το αποφάσισα θα πάω στη Λήμνο! Την άλλη μέρα ετοιμάζω πράγματα και μεθεπόμενη βρίσκομαι Καβάλα, έτοιμος να πάρω το καράβι και να φύγω για το νησί του βόρειου Αιγαίου. Εκεί θα με περίμενε ο Βασίλης ο Σιμόπουλος, φίλος και συνεργάτης του Έμβολος.
Μπαίνω στο καράβι και ξεκινάμε, κοντά τέσσερις ώρες από Καβάλα μου είπαν. Μέχρι τη Θάσο όλα καλά, μετά όμως άρχισε να φυσάει και το καράβι να κουνά δραματικά. Εγώ ως “στεριανός ψαράς”, άρχισα να βρίζω την τύχη μου που διάλεξα να πάω στη Λήμνο. Ο φίλος μου ο Βασίλης πήρε ίσα με δέκα φορές τηλέφωνο, αφού ήξερε για τους άνεμους αλλά ο μπαγάσας δεν μου είχε πει τίποτα. Τελικά, δόξα τω Θεό, καταφέραμε να φτάσουμε. Η ώρα της λύτρωσης! Έστω και αυτή η νησιωτική στεριά ήταν για μένα λύτρωση.
Βασίλης: “Καλώς ήρθες γκαρντάση. Αλλά κάπως χλωμός μου φαίνεσαι”.
Εγώ: “Ζαλίζομαι, την τύχη μου μέσα που ήρθα σ’ αυτό το νησί..” απάντησα, αναθεματίζοντας την τύχη μου.
Βασίλης: “Πάμε να πιούμε κάτι να ξεζαλιστείς”.
Η αλήθεια είναι ότι ο Βασίλης αντιμετώπιζε τη Λήμνο σαν πατρίδα του, πολλά χρόνια γαμπρός γαρ. Φάγαμε και πήγα στο έργο με τις ευλογίες του φίλου Σιμόπουλου.
Την άλλη μέρα πήγα στη Μύρινα, την πρωτεύουσα του νησιού. Πόλη βγαλμένη από παραμύθι, με όμορφα στενά γεμάτα από λουλούδια και παράξενες μυρωδιές. Ένας κόσμος ολόκληρος! . Όμως όχι, η Μύρινα δεν είναι ακόμα μια κυκλαδίτικη πρωτεύουσα. Είναι ένα μέρος που το μυαλό σου σε πάει κάπου αλλού. Σε πλούσιους ανθρώπους ξενιτεμένους, που έκτισαν εδώ τα σπίτια τους για να έρθουν κάποια στιγμή να ζήσουν στον τόπο τους. Και αυτή η μυρωδιά είναι που κουβάλησαν μαζί τους, μια οπτικοποιημένη αρχιτεκτονική, όπου κανένα σπίτι δεν ταιριάζει με οποιοδήποτε άλλο. Το κάθε σπίτι είναι κτισμένο ανάλογα με τον τόπο ξενιτειάς του κάθε νοικοκύρη.
Η Μύρινα είναι κτισμένη ανάμεσα σε δύο όρμους. Το Ρωμαίικο και τον Τούρκικο Γιαλό. Στο κάστρο ψηλά θα δεις και όμορφα ελάφια, ελευθέρα να έρχονται δίπλα σου, ακόμα και για να τα χαϊδέψεις. Γεμάτη η Μύρινα με όμορφα ταβερνάκια, πραγματικά σαν παραμύθι. Κάθισα και έφαγα σε μια ταβέρνα, μεγάλες μερίδες και οικονομικές. Το σπίτι που θα έμενα ήταν στα Ρηχά Νερά, μια από τις ονομαστές παραλίες της Χώρας.
Με ξύπνησε η φωνή του νοικοκύρη: “Βρε το παιδί είναι μόνο του, ποιος θα τον μαγειρεύει ποιος θα τον πλένει;”, και η απάντηση της γυναίκας του: “Εμ βέβαια, νεολαία σου λένε, μόνο να περνά καλά τη νοιάζει”. Άκουσα το νοικοκύρη να λέει μετά: “Το παιδί είναι μηχανικός και ήρθε εδώ για δουλειά, όχι για διακοπές. Εφτά μήνες θα κάτσει, να του βρούμε καμιά γυναίκα να του καθαρίζει και να του μαγειρεύει”. Να είναι καλά ο άνθρωπος..
Μέσα μου πλέον άρχισα να ξεχνώ τη θαλασσοταραχή και σιγά σιγά να απολαμβάνω το νησί, ανεξάρτητα από τις όποιες δυσκολίες της δουλειάς μου.
Όσο για το βράδυ; Ψάρεμα στο λιμάνι της Μύρινας, το καλύτερό μου. Εκεί γνώρισα τη Νούλα. Μία καλόκαρδη κυρία, που εντέλει βρέθηκε να ‘χουμε κοινούς γνωστούς, πράγμα που διαπιστώσαμε εντελώς τυχαία.
Ψιτ, ψαράδες της Ημαθίας.. σας προτρέπω να πάτε στη Λήμνο για ψάρεμα. Σίγουρα θα πάθετε σοκ! Εκεί θα βρείτε σίγουρα και τη Νούλα, έτοιμη να σας δώσει πληροφορίες για το ψάρεμα της περιοχής και να σας χαρίσει -ναι, να σας χαρίσει- τα ψάρια που θα πιάσει! Γιατί αυτή είναι η Νούλα, ένας άνθρωπος γεμάτος χαρά και ευγνωμοσύνη για αυτά που του δίνει η ζωή. Ναι, η Λήμνος έχει ψάρια και τη συνιστώ ως ψαράς ερασιτέχνης για ψάρεμα και διακοπές.
Τί να πει κανείς για αυτό το νησί. Για το Διαπόρι, που έχει ένα μικρό ισθμό “συνδετικό κρίκο” του νησού με την χερσόνησο του Φακού; Έχει ένα ωραίο ουζερί εκεί αν πάτε να κάτσετε για φαΐ. Σίγουρα δεν θα φάτε γκουρμεδιές, αλλά θα γευτείτε ό,τι ολόφρεσκο βγάζει η βάρκα!
Τί να πω για το Κέρος; Ίσως το καλύτερο μέρος στην Ελλάδα για windsurfing, μιας και τραβάει σαν μαγνήτης κάθε καλοκαίρι εκατοντάδες λάτρεις του σπορ. Η παραλία τους Κέρους έχει κάτι το ασυνήθιστο που δεν ξανάδα ποτέ. Είναι κάτι κρινάκια πάνω στην αμμουδιά. Νερό, αλάτι, θαλασσινός αέρας και άγρια ρίγανη που τη μαζεύουν
από δω.
Ο Ρίτσος ήταν εξόριστος στη Λήμνο και είχε γράψει: “Λιγνά κορίτσια στο γιαλό μαζεύουν το αλάτι..” Αξίζει να πας και στο Μούδρο για μπάνιο και καλό μεζέ, εκεί θα βρεις ντόπιο γλυκόπιοτο κρασί. Αν πας στη Λήμνο μην ξεχάσεις στο γυρισμό να πάρεις εντόπιο κρασί. Στο Κοντοπούλι τα κρασιά φημίζονται, μιας κι έχουν δικό τους αποστακτήρα. Ποικιλία αμπέλου Μοσχάτο Αλεξάνδρειας. Τι να πεις για τις Αμμοθίνες; Ένα μέρος σωστή “Σαχάρα της Ευρώπης!” Εκεί, για όσους δεν ξέρουν, γυρίστηκε η ταινία “Μια ελληνίδα στο χαρέμι”, με τη Ρένα Βλαχοπούλου. Μια έκταση περίπου 70 στρέμματα, καλυμμένη με κίτρινη ψιλή άμμο της ερήμου. Και όμως στην έρημο αυτή έχει ζώα και βλάστηση.
Λίγο πιο κάτω, στις Σαρδές, Μην ξεχάσετε να πάτε στην ξακουστή ταβέρνα του Μαντέλα για φαΐ. Και όταν λέμε φαΐ, μιλάμε για τον αλανιάρη κόκορα στο φλομάρι. Μοναδική και εμβληματική συνταγή του νησιού. Πάτε και θα με θυμηθείτε.
Το απέναντι νησάκι του Αη Στράτη, ήταν τόπος εξορίας όπου έστελναν οι γερμανοτσολιάδες τους έλληνες αγωνιστές δημοκράτες. Κι αυτό γιατί πίστευαν σε ιδανικά όπως η δημοκρατία και η λαϊκή κυριαρχία. Εκεί ο παππούς μου στάθηκε βράχος 17 ολόκληρα χρόνια.
Σίγουρα τη Λήμνο δεν μπόρεσα να τη γυρίσω ολόκληρη όπως μου άρεσε και θα ήθελα.
Για να γνωρίσεις καλά τον τόπο, πρέπει να μπεις σε μια κρυφή – φανερή μυσταγωγία που ξεκινά από τα μυθικά χρόνια, ακολουθώντας πιστά αρχέγονες τελετές. Ο Ηρόδοτος αναφέρει τη Λημνία Γη τονίζοντας τις ιαματικές της ιδιότητες. Το πρώτο επίσημο φάρμακο που εξορυσσόταν με τελετουργικό τρόπο μια φορά το χρόνο. Το σημείο αυτό είναι η σπηλιά του Φιλοκτήτη, κοντά στην Αρχαία Ηφαιστία. Εκπληκτικό μέρος για μπάνιο. Εδώ, σύμφωνα με τον μύθο, ο Δίας εκφσενδόνισε τον κακόμοιρο Ήφαιστο που υπερασπίστηκε τη μητέρα του Ήρα. Καθώς έπεσε στο νησί έμεινε ανάπηρος. Ο Ήφαιστος μετέδωσε την τέχνη του στα παιδιά του, τους Κάβειρους, παιδιά που απόκτησε με την γυναίκα του Κάβειρα. Γνωστά τα Καβείρια Μυστήρια που γινόταν στη Λήμνο και στο χωριό Κάβειρος. Το σημαντικό που πρέπει να επισημάνουμε είναι, ότι στα Καβείρια Μυστήρια της Λήμνου που γινόταν μια φορά το χρόνο, έπαιρναν μέρος και οι δούλοι ενώ στη Σαμοθράκη ποτέ.
Να μην ξεχάσετε στο γυρισμό να πάρετε μαζί σας φλομάρι, τραχανά, βενιζελικά γλυκά, κρασί, σαμσάδες, μελίχλωρο τυρί.
Επτά μήνες έμεινα σχεδόν στο νησί. Όταν έφυγα μια σκέψη μου μεινε. Τελικά θα μπορούσα να μείνω εδώ.. μόνιμα.
Τελικά ΕΠΑΘΑ ΛΗΜΝΟ!
Υ.Γ.1: Τα φιλιά μου και την αγάπη μου σε όλους αυτούς που γνώρισα στο νησί. Αυτοί ξέρουν, μιας και ακόμα έχω επαφή μαζί τους. Ευχαριστώ τον Βασίλη Σιμόπουλο που μου είπε ότι στο νησί θα ηρεμήσω και θα βρω τον εαυτό μου. Δικαιώθηκες Βασίλη!
Υ.Γ2: Επίσης στον φίλο μου το Νίκο με τον υπέροχο καφέ στον φίλο μου το Θωμά με τα υπέροχα δωμάτιά του.
