Βρε τι γίνεται με τους εγχώριους επαναστάτες! Εκ του ασφαλούς φυσικά και με πληρωμένες ακόμη και τις απεργίες!
Τα μάθατε; Καθηγητές της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών απήργησαν σε μια από τις κινητοποιήσεις συναδέλφων τους ή σε κάποια απεργία για τα… Τέμπη ή οτιδήποτε άλλο. Άλλωστε η απεργία είναι τρόπος ζωής-αν όχι και ύπαρξης- της Αριστεράς. Κι αφού απήργησαν κι επιτέλεσαν το επαναστατικό τους καθήκον για την έλευση του κομμουνισμού ή σοσιαλισμού, διαμαρτύρονται επειδή τους περικόπτεται τμήμα του μισθού τους. Με τη συνδρομή εφημερίδων και άλλων ΜΜΕ της Αριστεράς. Βλέπετε, μια ζωή ολόκληρη έβγαιναν οι πάντες στους δρόμους, απεργούσαν και… πληρώνονταν κιόλας. Ταξική συνείδηση ταυτισμένη με την τσέπη… Είναι κι αυτό μέρος του Αριστερού ηθικού πλεονεκτήματος…
Τώρα λοιπόν που επιτέλους εφαρμόζεται ο νόμος (ελπίζουμε παντού κι όχι μόνο στην ΑΣΚΤ), φωνάζουν ότι το να απεργούν και να πληρώνονται αποτελεί … εθιμικό κανόνα! Κι απαιτούν να μην εφαρμόζεται ο νόμος, αλλά το… έθιμο! Χώρια που μπορεί να…προκηρύξουν και καμιά απεργία επί τούτου… Ισχυριζόμενοι μάλιστα, ότι ο …Μητσοτάκης καταστέλλει τους …λαϊκούς αγώνες!
Κι όπως πολύ εύστοχα ανέφερε ο Σάκης Μουμτζής, στο άρθρο του στο Liberal, διόλου απίθανο οι συνδικαλιστές να ζητήσουν τη…θεσμοθέτηση απεργιακού επιδόματος!!
Αυτός ο…εθιμικός κανόνας, αποτελεί άλλη μια ανοησία πέριξ του δημοσίου τομέα, άλλη μια μουτζούρα του συνδικαλιστικού κινήματος που απαξιώνεται παντοιοτρόπως. Μια κουταμάρα που πρέπει να πεταχτεί στα σκουπίδια.
Θέλεις κύριε να απεργήσεις και να διαδηλώσεις; Με γειά σου, με χαρά σου. Το δικαίωμα στην απεργία είναι ιερό, σεβαστό και κατοχυρωμένο στη Δημοκρατία μας. Μα θα πληρώσεις το τίμημα. Κι αυτό πρέπει να επεκταθεί παντού, όπως επιτάσσει ο νόμος.
Κι αν δεν τον εφαρμόζουν οι διοικήσεις των ΔΕΚΟ ή των υπουργείων ή γενικά των φορέων του Δημοσίου, είναι υπόλογες, τόσο στην κοινωνία, όσο και στη Δικαιοσύνη.
Απεργία επί πληρωμή από δημοσίους υπαλλήλους, εξοργίζει! Ας τελειώνουμε λοιπόν.
