Το Σαββατοκύριακο 11-12 Ιουλίου 2020 οι Βεροιώτες παλιοί πρόσκοποι οργάνωσαν ελεύθερο, χαλαρό κατασκηνωτικό διήμερο στην Καλλιπεύκη του Ολύμπου, σε υψόμετρο 1050 μέτρων.
Στο Θεσσαλικό αυτό βουνοχώρι ο Ελληνικός Προσκοπισμός το 1995 οικοδόμησε με την βοήθεια του αείμνηστου Παναγιώτη Δημητρακόπουλου, εκδότη της θεσσαλικής εφημερίδος «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ», έναν τόπο πλασμένο για Προσκοπική ζωή ανάμεσα στα έλατα και τα ρόμπολα. Το ομώνυμο Προσκοπικό κέντρο «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ».
Η παλιά ονομασία του χωριού ήταν «Νεζερός», από σλαβική ρίζα που σημαίνει λίμνη και ίσως έλος. Μέχρι το 1911 υπήρχε στην περιοχή η λίμνη Ασκυρίδα ή Ασκουρίδα, η οποία αποξηράνθηκε και έδωσε 5.500 καλλιεργήσιμα στρέμματα. Το σημερινό όνομα του χωριού οφείλεται στα ωραία πευκοδάση που το περιβάλλουν. Στην πλατεία του χωριού κάτω από τον ίσκιο των πλατάνων υπάρχουν ταβερνάκια για καφέ, τσιπουράκι με μεζέ, ντόπια κρέατα και η πετρόκτιστη εκκλησία του Αγίου Θεοδώρου. Στο χωριό πραγματοποιούνται πεζοπορικές και οδικές διαδρομές, ποδηλασία βουνού, αλεξίπτωτο πλαγιάς & αιωρόπτερο.
Δεκατέσσερις παλαιοί πρόσκοποι και παιδιά τους, αφού διαβήκαν το «βαρυτικό πεδίο» των Λειβήθρων, πέρασαν μέσα από τα βραχώδη στενά του Κάτω Ολύμπου, στην ορεινή Ολύμπια Θεσσαλία όπου τα θερινά ανάκτορα των Θεών του Ολύμπου και έφτασαν στην Καλλιπεύκη. Βαθιά εισπνοή κι ύστερα έκπληξη η μια μετά την άλλη. Απέραντο πευκοδάσος και ήχοι παραδείσου. Σπάνια πουλιά, ρυάκια, πεδιάδες με ηλιοτρόπια και παπαρούνες. Οξιές, βελανιδιές και έλατα. Τοπίο βγαλμένο από ταινία.
Εκεί τους περίμενε ο αρχηγός του κατασκηνωτικού κέντρου «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» Κώστας Λαμπρούλης ο οποίος πρόσφερε στον Βεροιώτικο Προσκοπισμό κατά την διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας πριν από 40 περίπου χρόνια.
Το Προσκοπικό κέντρο «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» παρέχει κοιτώνες, δασικά περίπτερα, εκκλησάκι, πλήρη εξηλεκτρισμό, υποδομή μαγειρικών ανέσεων και άνετη παραμονή.
Στην Καλλιπεύκη οι ορεσίβιοι Θεσσαλοί μόνιμοι κάτοικοι που τον χειμώνα ξεπερνούν τους 100 και το καλοκαίρι γίνονται 400, παράγουν στο οροπέδιο σιτηρά, λαχανικά και ασχολούνται με την κτηνοτροφία.
Οι Βεροιώτες παλαιοί Πρόσκοποι, περπάτησαν ως το ονομαστό ξωκλήσι της Πατωμένης, όπου γίνεται μεγάλο πανηγύρι τον 15 Αύγουστο μέσα στα έλατα. Εκεί το τοπίο είναι αλπικό. Ξένοι και Έλληνες φυσιολάτρες στήνουν τις σκηνές τους δίπλα στις γάργαρες πηγές.
Το μεσημέρι της Κυριακής οργανώθηκε η διάσχιση της υψηλότερης νότιας πλαγιάς και μετά από 10 χλμ κακοτράχαλου δασικού δρόμου, όπου μεθάει κανείς από την μυρωδιά της ρίγανης και του θυμαριού φθάσαμε στη δασική τοποθεσία «Λίμνη του Κατή» σε υψόμετρο 1368 μέτρων, που κρύβεται σαν ανεκτίμητος θησαυρός που πολλοί λίγοι τον γνωρίζουν.
Στο ξέφωτο υπάρχει πηγή με γάργαρο και παγωμένο νερό, γνωστή ως «Βρύση του Κατή» και βέβαια η ομώνυμη ορεινή και όχι φυσική λίμνη που αποτελεί έκπληξη για τους περιηγητές του Κάτω Ολύμπου.
Η περιοχή είναι γνωστή ως «διεθνές» γιατί συναντιούνται τα σύνορα των χωριών Σκοτίνας, Καλλιπεύκης, Κρανιάς, Παντελεήμονα, Πούρλιας, Αιγάνης. Το όνομα «κατής», σημαίνει Τούρκος δικαστής. Σύμφωνα με την παράδοση, κάποιος Τούρκος δικαστής που δίκαζε τις υποθέσεις των κατοίκων των γύρω χωριών κάθισε να ξαποστάσει στην βρύση και πέθανε πίνοντας από το παγωμένο νερό της βρύσης.
Η περιοχή της λίμνης αποτελεί ιδιαίτερο προορισμό για τον επισκέπτη, που θέλγεται από την ομορφιά της φύσης.
Περιλαμβάνει εκτεταμένο κλειστό δάσος με μεγάλη αισθητική και οικολογική αξία. Η λίμνη είναι τεχνητή αβαθής με 4.5 μέτρα βάθος και επιφάνεια που φτάνει τα 9.5 στρέμματα περίπου.
Όπως μας πληροφορεί το βιβλίο του Β. Τσιώλη, την εποχή της τουρκοκρατίας σε αυτήν την περιοχή γινόταν δύο και τρεις φορές κατά την διάρκεια του καλοκαιριού μεγάλες εμποροπανηγύρεις και ζωοπανηγύρεις. Οι κάτοικοι των γύρω χωριών έφερναν αυτά που ήθελαν να πουλήσουν και τα εμπορευόντουσαν ή τα αντάλλασσαν, επίσης γίνονταν αγώνες και συνοικέσια. Το πανηγύρι στου Κατή γέμιζε τις ζωές των κατοίκων του Κάτω Όλυμπου, χάριζε συγκινήσεις και άφηνε έντονα βιώματα. Ήταν κλεφτότοπος, εκεί ζωντάνευε ο πόθος και η ελπίδα για την λευτεριά της σκλαβωμένης πατρίδας.
