Στις αυτοδιοικητικές εκλογές, η διεξαγωγή των οποίων είναι ακόμη σε μερική εξέλιξη, μπαίνουν σε δοκιμασία μια σειρά από παράγοντες και κριτήρια.
Η ελκτικότητα των επικεφαλής προσώπων, η σύνθεση των συνδυασμών, οι πολιτικές δυνάμεις που τυχόν τους στηρίζουν, το πρόγραμμα, η συγκυρία και άλλα.
Αυτά κυρίως καταμετρώνται ως τελικό εκλογικό συμπέρασμα και αυτά αποτελούν τα μη ένοχα στοιχεία παραγωγής πολιτικού αποτελέσματος και στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές.
Υπάρχουν ωστόσο και ανομολόγητοι παράγοντες που επηρεάζουν την έκβαση, την επιρροή και το αποτέλεσμα και στις μεγάλες πόλεις , αλλά και στις μικρότερες και κυρίως στις δεύτερες.
Οι οικογένειες, η οικονομική ή επιχειρηματική επιρροή κάποιων υποψηφίων και η σύνδεση με μικροσυμφέροντα ή άλλα ειδικά συμφέροντα μέσα από τοπικές μικρές ή μεγάλες διαπλοκές.
Αυτό ομολογουμένως είναι και ήταν πάντα υπαρκτό και είναι δύσκολο να σταματήσει να υφίσταται.
Εκείνο όμως που συνιστά απόλυτη στρέβλωση, μήτρα μικροδιαπλοκής, εστία εκβιασμών και τελικά νόθευση των πραγματικών συσχετισμών και κριτηρίων, είναι η συμμετοχή στις εκλογές, στελεχών της δημόσιας διοίκησης και μάλιστα σε υπηρεσίες με στενή και αποφασιστική σχέση με τις τοπικές κοινωνίες και επιχειρήσεις.
Βάση αυτού του φαινομένου αποτελεί, η πλήρης κατάργηση του στοιχείου τοου κωλύματος της εντοπιότητας για καίριας σημασίας υπαλλήλους του δημοσίου.
Ετσι βλέπουμε το φαινόμενο, σε πάρα πολλές περιπτώσεις δημιουργίας νοσηρών καταστάσεων, όπου δημόσιοι λειτουργοί, να συμμετέχουν στις εκλογές και να εργαλειοποιούν την ιδιότητά τους, ως επιρροή στους συνδημότες τους.
Εκτός από το αθέμιτο ανταγωνισμό έναντι των συνυποψηφίων τους, όλο αυτό αποτελεί στρέβλωση και έκφανση μιας παρακμής, μιας εστίας τοπικών μικροδιαφθορών, με το οποίο κάποια στιγμή οι αρμόδιοι πρέπει να κάνουν κάτι…
Εκτός και αν όλο αυτό δεν είναι τίποτε άλλο, παρά το μακρύ χέρι του πελατειακού κράτους στις τοπικές κοινωνίες.
