ΟΜΙΛΙΑ ΒΟΥΛΕΥΤΗ ΣΕΡΡΩΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΜΠΟΥΜΠΑ με θέμα ημερήσιας διάταξης την επεξεργασία και εξέταση του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Ανάπτυξης και Επενδύσεων «Αναμόρφωση και εκσυγχρονισμός του ρυθμιστικού πλαισίου οργάνωσης και λειτουργίας του υπαίθριου εμπορίου, ρυθμίσεις για την άσκηση ψυχαγωγικών δραστηριοτήτων και την απλούστευση πλαισίου δραστηριοτήτων στην εκπαίδευση, βελτιώσεις στην επιμελητηριακή νομοθεσία και άλλες διατάξεις του Υπουργείου Ανάπτυξης και Επενδύσεων». ( 1η Συνεδρίαση)
Όταν εδώ ήμασταν, κύριε Γεωργιάδη, μαζί το Φεβρουάριο, που καταθέσαμε ως Ελληνική Λύση την επίκαιρη ερώτηση για τις λαϊκές αγορές και μας είπατε τότε ότι δεν είναι καν σχέδιο νόμου και δεν είναι νομοσχέδιο και ότι «Δεν θα σας απαγορεύσουμε να συσκέπτεστε», βεβαίως, να όμως τελικά, που επαληθευόμαστε και είναι σχέδιο και είναι νομοσχέδιο το οποίο έρχεται προς ψήφιση.
. Τότε είχατε πει ότι για τον τίτλο,«Ταφόπλακα στους παραγωγούς λαϊκών αγορών». Εν ψυχρώ διαμαρτυρηθήκατε, που, «Δεν είναι δικός μας ο τίτλος. Είναι ο τίτλος από τις ομοσπονδίες» και σας είχα πει, «Αν θέλετε, βάλτε το και εν θερμώ, γιατί είναι παντός καιρού». Δεν έχει σχέση η μοριοδότηση, δεν έχει σχέση το «e-Kαταναλωτής» και όλα αυτά που μου είπατε ότι, ανερυθρίαστα εγώ λέω ότι είναι χαμηλού πνευματικού επιπέδου να τρέχουν με το λάπτοπ για να βάλουν τις τιμές και τη διακίνηση των προϊόντων τους από τις τρεις τα ξημερώματα που στήνουν πάγκο;
Άλλο ήταν εκείνο τότε, που διαμαρτύρονταν οι ομοσπονδίες;Εγώ βλέπω ότι ο άξονας, ο σκελετός είναι ο ίδιος. Γίνανε κάποιες μικρές τροποποιήσεις. Αλλά εδώ τώρα, όλοι αυτοί που διαμαρτύρονται και είναι ομοσπονδίες που εσείς λέτε, δεν διαμαρτύρονται και ήδη έχουν εξαγγείλει κινητοποιήσεις, αυτοί ζουν σε άλλο πλανήτη, σε άλλη χώρα, έχουν άλλες προθέσεις δηλαδή; Γιατί εδώ διαταράσσεται η φιλοσοφία της λαϊκής αγοράς.
Δέκα καλύτερες λαϊκές αγορές στον κόσμο, τις τελευταίες μέρες που βλέπω, που είναι σε διάφορα μέρη, στον Καναδά, στην Αμερική, στην Ιαπωνία, στη Βαρκελώνη της Ισπανίας, στη Γαλλία, όπου ξεκίνησαν από το 1802 και δίνουν και φορολογικά κριτήρια, τα λέγαμε την άλλη φόρα, λέγατε ότι είναι διαφορετικές οι συνθήκες εισοδήματος εκεί, αλλά εδώ πρέπει και εσείς άνθρωπος της αγοράς είστε, να κρατήσουμε τη φιλοσοφία του μικρομεσαίου, τη ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας. Εδώ ανοίγουμε τον Ασκό του Αιόλου, με συγχωρείται πολύ.
Η εκκλησία του δήμου στην αγορά, η αγορά είναι μια εκκλησία του δήμου των πολιτών, είναι μιας φιλοσοφίας εκ του σύνεγγυς, μια προσωπική σχέση, η οποία έχει και έναν ψυχολογικό χαρακτήρα, δεν πρέπει να διαταράξουμε την αύρα της λαϊκής, που προσδίδει μία αύρα στην παραδοσιακή γειτονιά. Δεν μπορούμε να τη μετατρέψουμε σε ένα εμπορικό κέντρο, δεν μπορεί να έχει σχέση με σούπερ μάρκετ. Πρέπει να έχει τα τοπικά προϊόντα, να τα διακινήσει, να είναι υπέρ του μικρομεσαίου, υπέρ του μικρού αγρότη, που πρέπει να το διαφυλάξουμε.
Εδώ και χρόνια φωνάζουν οι εκάστοτε κυβερνήσεις για να υπάρχει ένα μητρώο αγροτών για το κατά κύριο επάγγελμα αγρότης. Αυτό πρέπει να διαφυλάξουμε. Βλέπουμε όμως ότι όλοι αυτοί που καταθέτουν, οι επαΐοντες, δηλαδή αυτοί που βιώνουν το μεροκάματο στις λαϊκές έχουν αντιρρήσεις και έχουν επισημάνει σημαντικά στοιχεία. Βλέπουμε μια γραφειοκρατία που καλά κρατεί από τον Άννα στον Καϊάφα, που δεν απλουστεύει τα πράγματα, τα περιπλέκει. Διότι ρουσφέτια δεν είναι οι άδειες των λαϊκών αγορών όλα αυτά τα χρόνια είτε σε βουλευτάδες είτε σε δημάρχους είτε σε νομάρχες για να βγάλει κάποιες άδειες στις λαϊκές;
Τι κρυβόμαστε τώρα, πίσω από το δάχτυλό μας; Βγάλε και σε μένα μια άδεια λαϊκής αγοράς. Ναι, αλλά μπαίνουν σωστά κοινωνικά κριτήρια; Να ελέγξουμε ποιοι βγάζουν άδεια στις λαϊκές αγορές, αλλά δεν μπορούμε να ανοίξουμε τώρα την κερκόπορτα για να μπουν μέσα η ιδιωτικοποίηση των λαϊκών αγορών στα πρότυπα κέντρα λαϊκών αγορών, τα οποία πρέπει να έχουν μια ευταξία, μια καλαισθησία, μια ομοιομορφία, σε μόνιμο χαρακτήρα, αλλά εδώ πρέπει να αναβαθμίσουμε και να αναπλάσουμε τις ήδη υπάρχουσες λαϊκές αγορές και να τους δώσουμε το κύρος που τους αρμόζει. Σε αυτό θα συμφωνήσουμε, αλλά αυτό το ημερήσιο ανταποδοτικό τέλος, που πάει τελικά;
Πολλοί δήμαρχοι και δήμοι απέτυχαν. Δεν έχουν κάνει τα έργα υποδομής στις περισσότερες πόλεις,τουαλέτες δεν υπάρχουν στις λαϊκές αγορές, αυτό να το δούμε, σε αυτό ναι, αλλά δεν μπορούμε να υπάρχει ο εκμοντερνισμός στη λαϊκή αγορά και να χάσει τη φιλοσοφία της η λαϊκή αγορά, που είναι υπέρ του αδύνατου, υπέρ του μικρού, υπέρ αυτού ο όποιος δεν μπορεί να είναι στο συστεγασμένο εμπόριο, είναι πλανόδιος,το λέει και η λέξη. Στις μεγαλύτερες, λοιπόν, αγορές και της Ευρώπης δίδεται μία βαρύτητα στα παραδοσιακά προϊόντα, στα τοπικά προϊόντα, στα προϊόντα κυρίως που έρχονται μέσα από τη γαστρονομία. Σε δεύτερη μοίρα είναι τα βιομηχανοποιημένα προϊόντα μεταποίησης.
Οι προτάσεις που έχουν κατατεθεί, το ξέρετε πολύ καλά κύριε Υπουργέ, επισημαίνουν κάποιαστοιχεία οι άνθρωποι, για την ίδρυση νομικών προσώπων σε όλες τις περιφέρειες, οι άνθρωποι λένε να συσταθεί μία υπηρεσία, η οποία θα λέγεται διεύθυνση λαϊκών αγορών ή θα λέγεται ταμείο λαϊκών αγορών, γιατί το λένε αυτό οιεπαγγελματίες και μη επαγγελματίες παραγωγοί; Για να μην περιπλέκεται το πράγμα. Ένας αρμόδιος φορέας, δεν μπορούν να λαλούν πολλά κοκόρια, ένας για να υπάρχει μια σβελτάδα, να το πω έτσι, να υπερκεράσει κάθε γραφειοκρατικό εμπόδιο.
Εδώ βλέπουμε μία αναπροσαρμογή παλαιών νόμων που έρχονται και πάλι επιδερμικά στην επιφάνεια χωρίς να επιλύονται τα προβλήματα. Να συστήνονται, λοιπόν, κάποια διοικητικά συμβούλια, αλλά ο απώτερος σκοπός στο αρμόδιο όργανο για τις λαϊκές αγορές ποιος είναι;Κύριοι το ξέρετε. Να συμμετέχουν οι ίδιες οι ομοσπονδίες, τα ίδια τα σωματεία, οι ίδιοι οι σύλλογοι, δηλαδή, σε όλα τα νομοσχέδια που πάμε να νομοθετήσουμε δεν λαμβάνουμε υπόψη και τους φορείς που εμπλέκονται, τους άμεσα εμπλεκόμενους, αλλά ούτε και τους βάζουμε μέσα να έχουν λόγο και άποψη, όπως για παράδειγμα και στο θέμα του χώρου της παιδείας.
Δηλαδή, στα νέα όργανα που μπορούσαν να συσταθούν να είναι ευέλικτα και η αρμοδιότητα κυρίως, να είναι στο δεύτερο βαθμό της αυτοδιοίκησης με έναν ενιαίο φορέα έπρεπε να είναι μέσα ομοσπονδίες παραγωγών λαϊκών αγορών. Αν δεν μιλήσουν αυτοί,δεν πουν τον καημό τους, το πρόβλημά τους για να παταχθούν και οι έκνομες ενέργειες, συμφωνούμε σε αυτό, αν δεν είναι αυτοί, αν δεν συμμετέχουν ενεργά, να είναι ενεργά κύτταρα για να έχουμε μία εποικοδομητική, θα λέγαμε, αρχή αρμοδιοτήτων, τότε τι κάνουμε αν τους έχουμε απέξω;
Επίσης, εκφράζουμε πολλές επιφυλάξεις για το άρθρο 53, για την ανάθεση του καθορισμού των εξαιρουμένων άρθρων από τον ίδιο τον Υπουργό.
Ακόμη, δηλαδή, μία φορά, ο Υπουργός έχει έναν συγκεντρωτισμό εξουσιών, δηλαδή, για μία ακόμη φορά, μιλάμε για έναν Υπουργό Κρέοντα, κρεοντικά θα αποφασίζει αυτός, για να αναθεωρεί κάποια προηγούμενα άρθρα.
Εδώ υπάρχουν επιφυλάξεις. Δε μπορεί σε έναν άνδρα να συγκεντρώνεται, σε ένα πρόσωπο, μία τέτοια απρόσκοπτη μεγάλη κρεοντικήεξουσία για αποφάσεις.
Στο άρθρο 24, εκφράζουν αντιρρήσεις οι ομοσπονδίες, η Πανελλαδική Ομοσπονδία Συλλόγων Παραγωγών Αγροτικών Προϊόντων Λαϊκών Αγορών.
Τι λέει;
Δε μπορεί να γίνεται προκήρυξη μια φορά το χρόνο, σας το είπε και ο Εισηγητής σας, ο ομοϊδεάτης σας από τη Νέα Δημοκρατία. Δε μπορεί να γίνεται μια απρόσκοπτη προσέλευση των αγροτών στις λαϊκές αγορές, πρέπει να υπάρχει ένα δικαίωμα του κάθε αγρότη παραγωγού.
Πώς θα υπάρχει αυτό;
Να καταθέτει ΟΣΔΕ, να καταθέτει Ε-9, να καταθέτει βεβαίωση ασφαλιστικής ικανότητας και να είναι κατά κύριο επάγγελμα αγρότης. Γι’ αυτό λέμε «μητρώο αγροτών» και είμαι από καθαρά αγροτικό νομό, τις Σέρρες, από τους μεγαλύτερους αγροτικούς νομούς εν Ελλάδι.
Δεν πρέπει να δώσουμε πάνω απ’ όλα προτεραιότητα στον αγρότη και στην αγρότισσα;
Αυτούς πρέπει να διαφυλάξουμε, αυτό γίνεται και στην Ευρώπη, στις περισσότερες λαϊκές αγορές. Στη Βαρκελώνη είναι αγρότες, στα περίχωρα του Παρισιού είναι αγρότες, στη Γερμανία υποστηρίζεται η τοπική γαστρονομία, στη Γαλλία δίνουν φορολογικά κίνητρα και εχέγγυα στους παραγωγούς λαϊκών αγορών μέχρι ένα πολύ υψηλό εισόδημα, που φτάνει και τις 40.000 ευρώ ετησίως.
Αυτός είναι ο ρόλος και ο σκοπός των λαϊκών αγορών. Φεύγουμε από τη φιλοσοφία, αλλάζουμε ρότα εδώ. Τον εκσυγχρονίσουμε, τον κάνουμε πιο μοντέρνο, τον κάνουμε πιο σύγχρονο με το knowhow, αλλά τι είναι η λαϊκή αγορά;
Η λαϊκή αγορά είναι μία διαπροσωπική σχέση του καταναλωτή με τον απευθείας παραγωγό, που θα πει τον καημό του, θα πει τον πόνο του, θα κάνει τον διάλογο, τον χαροποιεί. Γι’ αυτό υπάρχει μία ψυχολογία διαφορετική, που έπαιξαν σημαντικό ρόλο και κατά την περίοδο του covidοι λαϊκές αγορές στην ψυχολογία των πολιτών.
Αυτό πρέπει να διαφυλάξουμε. Το να βάζουμε εμείς αυτά τα εξοντωτικά πρόστιμα, που πρέπει να υπάρχει νομιμότητα, αλλά δεν μπορεί άλλα μέτρα και άλλα σταθμά, να λες στον καταναλωτή «τρέξε στο κομπιούτερ».
Αυτή είναι η λαϊκή αγορά που οραματιζόμαστε, αν θέλουμε να κρατήσουμε έναν παραδοσιακό ιστορικό χαρακτήρα;
Δικαίως λένε οι άνθρωποι ότι αυτό το κάνουν μόνο τα σουπερμάρκετ, με ένα κύκλο εργασιών άνω των 90 χιλιάδων ευρώ το χρόνο.
Όχι στη μετατροπή των αγροτών σε εμπόρους, άρθρο 52 παράγραφος 8. Αυτό λένε οι ομοσπονδίες, που τις διαβάζω και πρέπει να δούμε όλοι αυτά τα κελεύσματα, αυτές τις ανησυχίες, αυτή τη στεναχώρια, τις επιφυλάξεις και τα ερωτηματικά που βάζουν.
Χάνεται η φιλοσοφία και ο λόγος ύπαρξης λαϊκών αγορών, εις βάρος των καταναλωτών, γιατί;
Δεν πρέπει να διαταραχθεί μια ισορροπία 50/50 ανάμεσα σε παραγωγούς και επαγγελματίες βιομηχανικών ειδών, ούτε η αναλογία θέσεων παραγωγών προς επαγγελματίες, που είναι 1 προς 1, για να επιβραβεύονται οι ορισμένοι αδειούχοι. Θα υπάρχουν, δηλαδή, κάποιες διατάξεις φωτογραφικού χαρακτήρα, που θα μπαίνουν κάποιες εταιρείες με πλάγιο τρόπο και θα μένουν παραγωγοί αγροτικών προϊόντων απ’ έξω.
Αυτό δεν το λέω εγώ, δεν το λέμε εμείς, το λένε οι άνθρωποι που εκφράζουν τις αντιρρήσεις τους, αυτά είναι τα επιχειρήματά τους, αυτές είναι οι επιφυλάξεις τους.
Τώρα, για τα κοινωνικά κριτήρια. Ωραία, δίνετε μοριοδότηση σε μακροχρόνια ανέργους και πολύτεκνους. Παιδιά πωλητών λαϊκών αγορών βάζουν οι άνθρωποι, πρόσωπα που εργάζονται ως βοηθοί στις λαϊκές αγορές, πρόσωπα που ασκούν αγροτική δραστηριότητα. Βάζετε και αυτό με τους πτυχιούχους, που λέγαμε την άλλη φορά. Που είναι καλό να υπάρχει επίπεδο λιβέλου ή κουλτούρα, αλλά όχι όμως να έχουμε μια τέτοια διαφορά με πτυχιούχους στις λαϊκές αγορές.
Εντάξει, καλό είναι να ανεβάσουμε το επίπεδο και το μορφωτικό χαρακτήρα, αλλά να μην υπάρχει αυτή η μεγάλη απόκλιση σε ότι αφορά τη μοριοδότηση.
Αυτό με τα σούπερ μάρκετ, που λένε οι άνθρωποι, δεν ήταν 90.000, μιλάμε για 90 εκατομμύρια τζίρο και τους βάζετε να πάνε σε μια πλατφόρμα του καταναλωτή.
Εγώ σας ρωτώ, αυτός που πάει στη λαϊκή μια φορά την εβδομάδα, γιατί είναι θεσμοθετημένη στη γειτονιά, δεν ξέρει τον παραγωγό, δεν ξέρει τις τιμές;
Ακόμη ξέρει και αν τα προϊόντα είναι ντόπια, εγχώρια ή όχι.
Και αυτό πρέπει να διαφυλάξουμε, για το οποίο κουβέντα δεν λέγεται, τα ελληνικά προϊόντα. Ότι πάμε στις λαϊκές και βλέπουμε πατάτες από την Τουρκία και φακές από το Περού, αυτό είναι αλήθεια.
Αυτά πρέπει να διαφυλάξουμε, γιατί οι πραγματικοί παραγωγοί, οι πραγματικοί αγρότες οι μικρομεσαίοι, μένουν εκτός. Αν θέλουμε να μιλάμε για μία λαϊκή αγορά όπως πρέπει να είναι δομημένη και όπως πρέπει να κρατήσει το παραδοσιακό της ιστορικό χαρακτήρα των μη προνομιούχων ανθρώπων, του μόχθου και του μεροκάματου.
Εξοντωτικές ποινές δηλαδή, ποινές τιμωρητικού χαρακτήρα. Απώλεια άδειας για την πώληση προϊόντων σε ποσοστό 70%, για τη μη έκδοση τριών αποδείξεων στο διάστημα ενός έτους.
Εγώ δεν λέω να υπάρχουν έκνομες ενέργειες προς Θεού, αλλά αυτά τα εξαντλητικά πρόστιμα, δεν ξέρω αυτή η σπουδή να τους τιμωρούμε με ένα τόσο αυστηρό πλαίσιο, ενώ αγωνίζονται για ένα μεροκάματο, δεν μπορώ να καταλάβω ακριβώς το τι θα γίνει.
«Όχι, στους πλειστηριασμούς θέσεων στους επαγγελματίες πωλητές, ούτε στη σύγκριση εκκαθαριστικών για τους παραγωγούς. Κλήρωση παρουσία των ενδιαφερομένων πολιτών», λέει η Ομοσπονδία.
Ύστερα αυτοί που θέλουν να βελτιώσουν τη θέση από μία γνωμοδοτική επιτροπή να μη χάσουν, αν έχουν απωλέσει, αν δεν μπορούν αυτή τη θέση, που θα είναι σε πιο περίοπτη θέση μέσα στη λαϊκή αγορά για να προσελκύσει πελατεία, να χάσει, όμως και την υπάρχουσα θέση.
Ακούστηκε, κύριε Υπουργέ, το ξέρω, ότι κατά βάθος γνωρίζετε το νόημα, την ουσία, την αξία, τον σκοπό και τον στόχο της λαϊκής αγοράς. Προσέξτε, μη μεταβληθεί η λαϊκή αγορά σε ένα υπαίθριο εμπορικό κέντρο. Από αυτά χορτάσαμε, από αυτά έχει αλλάξει όλο το status, όλο το μοντέλο, όλο το μοτίβο.
Το θέμα είναι να κρατήσουμε αυτή τη λαϊκή αγορά που λειτουργεί ως ένα λαϊκό πανεπιστήμιο. Δεν είναι μόνο να πάει να πάρει ένα κιλό ντομάτες η γυναίκα ή ο άντρας από τη λαϊκή αγορά, το χαίρεται συνθετικά, ψυχολογικά. Αυτό πρέπει να δούμε. Είναι μια διέξοδος, είναι ένα καταφύγιο, έχει ένα σύνθετο χαρακτήρα και επειδή είστε του αρχαίου ελληνικού πνεύματος, ξέρετε ότι η αρχαία αγορά ήταν ο ομφάλιος λώρος, ήταν το επίκεντρο των φιλοσοφημένων συζητήσεων.
Όλα με ανθρώπους γίνονται, κυρίες και κύριοι. Αν βγάλουμε και απωλέσουμε τον άνθρωπο και τον δούμε ως νούμερο, εδώ είναι ο κ. Βιλιάρδος, ο οικονομολόγος μας, καλά κάνουν οι οικονομολόγοι, οι αριθμοί είναι μαγικοί, έχουν ουσία, έχουν δυνατότητα, έχουν οντότητα, αλλά, ουαί και αλίμονο, αν ισοπεδώσουμε όλα στο βωμό του κέρδους, γιατί όπου ευημερούν οι αριθμοί υποφέρουν οι άνθρωποι.
Αυτά δεν τα λέμε εμείς. Εμείς ως Ελληνική Λύση τα φιλτράραμε, τα αποκωδικοποιήσαμε, τα μελετήσαμε, φωνάζαμε από τον Φεβρουάριο για αυτό το νομοσχέδιο και λέτε εσείς ότι εκείνο το νομοσχέδιο δεν είχε καμία σχέση με το παρόν.
Να μας τα εξηγήσετε, γιατί δεν έχει σχέση;
Τι αλλάξετε;
Τι τροποποιήσατε;
Αυτές, όλες οι αντιδράσεις έρχονται έτσι τυχαία, ανεξέλεγκτα;
Και άλλα πολλά που θα έχουμε την ευκαιρία να τοποθετηθούμε κατ’ άρθρο, όλα αυτά, όπως τα έχουμε μελετήσει.
Να πάμε για τα επιμελητήρια;
Τα επιμελητήρια έχουν ένα γνωμοδοτικό και συμβουλευτικό χαρακτήρα, άλλος έπρεπε να είναι ο ρόλος τους. Ναι, αλλά ο μικρομεσαίος επιχειρηματίας πληρώνει το αντίτιμο στα επιμελητήρια, αυτό το 50.
Που πάνε αυτά τα λεφτά, στο ΓΕ.Μ.Η., στο μητρώο των επιμελητηρίων;
Σωστά.
Εδώ βλέπουμε πάλι κάτι διακρίσεις σε κάποιους επιχειρηματίες έναντι των ποινών που είναι καθαρά φωτογραφικού χαρακτήρα. Αν πάμε τώρα στα ιδιωτικά κολέγια αμφιβόλου ποιότητας και προέλευσης θα δούμε και κάποια πτυχία περίεργα, εκεί . Γι’ αυτό κρατάμε επιφυλάξεις και στην αδειοδότηση.
Το κύριο θέμα μας είναι, βέβαια, οι λαϊκές αγορές και πως αυτές είναι δομημένες.
Υπάρχει και μια αγωνία από εποχικούς πολίτες σε αύξηση του χρόνου προ των Χριστουγέννων ή προ του Πάσχα, γιατί δεν βγαίνουν οι άνθρωποι με αυτόν τον μικρό χρονικό περιορισμό των 10 ημερών προτων Χριστουγέννων ή των 15 ημερών προ του Πάσχα.Και αυτό πρέπει να το δούμε.
Πρέπει να ακούσουμε και τους χειροτεχνίας, οι οποίοι, πρέπει να είναι συνυφασμένοι και να ελέγχονται από το Υπουργείο Πολιτισμού σε ένα μητρώο. Να βοηθήσουμε και αυτούς, αλλά όποιον βοηθήσουμε, κύριε Γεωργιάδη, πρέπει να είναι ο μικρός, ο μικρομεσαίος, αυτός που δεν έχει έναν μεγάλο κύκλο εργασιών και ένα μεγάλο εκκαθαριστικό της εφορίας.
Διότι η κάθε πόλη που έχει λαϊκή αγορά, εκτός από τα δύο μητροπολιτικά μεγάλα κέντρα Αθηνών και Θεσσαλονίκης, έχει τις ιδιαιτερότητές της, έχει τις ιδιομορφίες της. Αυτό η τοπική αυτοδιοίκηση το γνωρίζει και να επιμηκύνει τις λαϊκές και να δει για το θέμα των αδειών. Οι δήμοι, για να λέμε την αλήθεια, αυτό που είπα και στην αρχή της ομιλίας μου, έχουν αποτύχει. Δεν υπάρχει ευταξία του χώρου, δεν υπάρχει οργάνωση, δεν υπάρχει υποδομή. Αυτό,όμως, μη το λέτε ότι οι περιφέρειες, οι περιφερειάρχες νίπτουν τας χείρας τους και δεν θέλουν να αναλάβουν τις ευθύνες.
Εγώ έχω δηλώσεις και του Περιφερειάρχη Κεντρικής Μακεδονίας, του κυρίου Τζιτζικώστα,του Περιφερειάρχη Δυτικής Μακεδονίας, του κ. Κασαπίδη και του Περιφερειάρχη Θεσσαλίας, του κ. Αγοραστού,«δώστε αρμοδιότητες επιτέλους και στις περιφέρειες, οι περιφέρειες γνωρίζουν».Αν θέλει η αυτοδιοίκηση να είναι ένα ενεργό κύτταρο κοντά στον πολίτη, κοντά στο δημότη και να μην έχουμε αυτή την αποκεντρωμένη περιφέρεια εκεί, στρίβειν δια του αρραβώνος, για πολλές αποφάσεις.
Δείτε το εν κατακλείδι και διατηρείστε την αύρα, το χρώμα, της λαϊκής αγοράς, γιατί βλέπω, ότι υπάρχουν πολλά σημεία περίεργα, που θα ανοίξουν, επαναλαμβάνω, κερκόπορτα ή τον ασκό του Αιόλου, σε ιδιώτες καθαρά, οι οποίοι, Δευτέρα θα είναι στο μαγαζί τους, ή κάποιες άλλες μεγάλες εταιρείες και καλά κάνουν, την Τρίτη θα πηγαίνουν στην μια λαϊκή, Τετάρτη θα πηγαίνουν στην άλλη λαϊκή και θα το παίζουν «πωλητές επαγγελματίες λαϊκών αγορών».
Αυτό πρέπει να προσέξουμε και κάποιοι αγρότες με μικρούς κλήρους, που πραγματικά, κατά κύριο επάγγελμα είναι αγρότες, δεν θα μπορούν να πουλήσουν τα ζαρζαβατικά τους, να το πω έτσι. Αυτό πρέπει να δούμε κύριοι. Για τα υπόλοιπα, αν θα τους οργανώσουμε, με ένα αποχετευτικό δίκτυο, με τουαλέτες, με ευταξία, αυτό να το δούμε, συμφωνούμε, αλλά για το θέμα, ποιος θα είναι μέσα στη λαϊκή αγορά, αυτό είναι το ερώτημα.
