Ακούσαμε και πάλι, στη ΔΕΘ, τον πρωθυπουργό να αναφέρεται στην «θεωρία του ελατηρίου» για την οικονομία, ισχυριζόμενος ότι θα εκτοξευθεί από τον πάτο που βρίσκεται σήμερα.
Ο Αλέξης Τσίπρας, μέσω της εικόνας και των λόγων του μας έδειξε πόσο εκτός τόπου και χρόνου βρίσκεται και με πόση ελαφρότητα αντιμετωπίζει το κορυφαίο ζήτημα του τόπου. Ειδικά μετά τους χειρισμούς του από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε την εξουσία, που δημιούργησαν τεράστια καθίζηση στην οικονομική δραστηριότητα.
Ποια οικονομία, άραγε, θα εκτοξευθεί ως ελατήριο; Αυτή που είναι φυλακισμένη στα capital controls; Αυτή, στην οποία γίνεται μαύρη αγορά ρευστών, όπως αποκαλύπτουν τα ΜΜΕ; Αυτή που το κράτος χρωστά τα μαλλιά της κεφαλής του στους ιδιώτες; Αυτή που καθημερινά κλείνουν η μια μετά την άλλη οι επιχειρήσεις; Αυτή που χαρακτηρίζεται από εσωστρέφεια, γραφειοκρατία, πολυνομία και βαρύτατο φορολογικό καθεστώς;
Αστεία πράγματα.
Είπε, ότι «η ελληνική οικονομία θα καταγράψει τους υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης που όλοι προβλέπουν για το 2017».
Γιατί το είπε αυτό; Βασιζόμενος στην πρόβλεψη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, συμφώνως με την οποία το ΑΕΠ θα αυξηθεί κατά 2,7% το 2017 στη συνέχεια της μείωσης κατά 0,3% εφέτος και της ήδη καταγεγραμμένης το 2015 μείωσης κατά 0,2%.
Όμως επιτέλους, πόσο σανό μπορεί να ταΐζεται αυτός ο λαός;
Ξεχνά ο Αλέξης Τσίπρας ότι χωρίς τον ίδιο και τον Βαρουφάκη και τους άλλους ουτοπιστές ή αυταπατώμενους συντρόφους του, η Ελλάδα πορευόταν σε ΑΕΠ 2,9% το 2015, 3,7% εφέτος και 3,1% το 2017;
Ξεχνά ότι όλα αυτά θα μας οδηγούσαν μαθηματικά εκτός μνημονίου κι εκείνος μας γύρισε χρόνια πίσω; Ξεχνά ότι διέκοψε την αναπτυξιακή πορεία του τόπου, οδηγώντας τον σε εκλογές με αφορμή την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας κι έκτοτε ζούμε το απίστευτο δράμα; Και μάλιστα μετά από τόσες θυσίες όλων την τριετία 2012-2014; Που είχαμε καταφέρει (2014) ανάκαμψη 0,7%, μικρό πλην ελπιδοφόρο δημοσιονομικό πλεόνασμα, ισορροπία στις διεθνείς συναλλαγές και σταθεροποίηση των «κόκκινων δανείων»;
Να το δούμε κι αλλιώς; Ακόμη κι αν η οικονομία περάσει σε φάση ανάπτυξης, αυτή θα είναι μικρότερη από εκείνη που οδηγούμαστε με τις προβλέψεις του ελατηρίου.
Κι η αλήθεια είναι ότι τρομάζει ακόμη περισσότερο ο καφενειακός τρόπος προσέγγισης του πρωθυπουργού, του ζητήματος και των μηχανισμών της οικονομίας.
Εν κατακλείδι, όταν ήρθε στα πράγματα ο Αλέξης Τσίπρας κι οι ουτοπιστές σύντροφοί του, η ελληνική οικονομία είχε απορροφήσει τους κλυδωνισμούς της διπλής (στο δημοσιονομικό και στο διεθνές ισοζύγιο) διόρθωσής της. Κι αναπτυσσόταν. Αργά, μα σταθερά.
Κι εκείνος την βούλιαξε πάλι, για να έρχεται σήμερα και να μιλά για ..ελατήρια εκτόξευσης…
Ο Αλέξης Τσίπρας, φαίνεται ότι λησμονεί ή δεν γνωρίζει πως εκτός από την ελαστική παραμόρφωση, υπάρχει και η πλαστική. Αν συμπιέσεις κάτι πολύ, μετά δεν επανέρχεται μόνο του…
