Όποιος παρακολουθεί εσχάτως τις δημοσκοπήσεις, διαπιστώνει ότι αν γίνονταν σήμερα εκλογές, πιθανότατα θα έμπαιναν στη Βουλή εννέα ή δέκα κόμματα! Άλλα θεσμικά και συστημικά κι άλλα προσωπικά ή …άρματα καρνάβαλου. Βλέπετε, το αναγκαίο ποσοστό του 3% που απαιτείται για την είσοδο κόμματος στη Βουλή, είναι εξ ορισμού χαμηλό και διευκολύνει τη «μπαχαλοποίηση».
Ταυτοχρόνως, το τελευταίο διάστημα έχει ανοίξει μεγάλη κουβέντα για την αλλαγή του εκλογικού νόμου, με κύρια χαρακτηριστικά το μικρότερο ποσοστό αυτοδυναμίας ενός κόμματος (άρα κυβέρνηση αυτοδύναμη και πολιτική σταθερότητα) και την άνοδο κατά 2-ή 3 ποσοστιαίες μονάδες του ορίου εισόδου στη Βουλή (άρα αποφυγή …σουργελοποίησης της Βουλής).
Αυτή τη συζήτηση την έκλεισε εν τη γενέσει της ο Μητσοτάκης. Κι ας τον ευνοεί η αλλαγή του εκλογικού νόμου. Κι ας ευνοεί και το ΠαΣοΚ.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο πρωθυπουργός έχει πλήρη επίγνωση μιας πιθανής αλλαγής ή όχι του εκλογικού νόμου. Γνωρίζει ότι αλλαγή εκλογικού νόμου μπορεί να θεωρηθεί από τον λαϊκισμό (κι όχι μόνο) ως
ένδειξη πολιτικής ηττοπάθειας εκ μέρους του και να δημιουργήσει κλίμα εναντίον του.
Μα πρέπει να προβληματιστούμε. Ο εκλογικός νόμος ως έχει, είναι σαφές ότι δεν εξυπηρετεί τη σταθερότητα της χώρας. Ειδικά μετά τη θητεία αυτής της κυβέρνησης. Όμως, μετά το 2027, αν η χώρα δεν διαθέτει σταθερότητα και «παίζουν μπάλα» οι …καρνάβαλοι, είναι βέβαιο ότι θα ξαναζήσουμε τις εφιαλτικές στιγμές από την πάλαι ποτέ … άνω και κάτω πλατεία. Χωρίς να υπάρχει μέτωπο λογικής, τα πολιτικά αποκόμματα των κομμουνιστών, σταλινιστών, ναζιστών κι εθνικοσοσιαλιστών θα σπρώχνουν τη χώρα στο χάος.
Η αλλαγή του εκλογικού νόμου πρέπει να πέσει πάλι στο τραπέζι. Ακόμη και με πρωτοβουλίες της αξιωματικής αντιπολίτευσης που δεν μπορεί να μη βλέπει που οδηγούμαστε. Ναι, ο Μητσοτάκης είναι αξιόπιστος κι απολύτως θεσμικός. Ναι δεν επιθυμεί διαδικασίες που μπορούν ν’ αλλάξουν τα δεδομένα. Μα δεν γίνεται αλλιώς. Ουδείς σοβαρός άνθρωπος θα τον κατηγορήσει επειδή θα προτάξει το συμφέρον του τόπου. Και το συμφέρον του τόπου είναι η αποφυγή πολιτικής αστάθειας.
Κάτι τελευταίο: Μπορεί να μη υπάρχει πια αυτό το τεράστιο μέτωπο/κίνημα της λογικής που συνασπίστηκε απέναντι στη λαίλαπα ΣΥΡΙΖΑ/γραφικής Δεξιάς, αλλά σιγά σιγά δημιουργείται το κίνημα απέναντι στους καρναβάλους… Λιλιπούτειους ή μη… Αυτοί δεν πρέπει ν’ αφεθούν να διαλύσουν τη χώρα…
