Την Κυριακή, 3 Δεκεμβρίου, πραγματοποιήθηκε στη Βέροια εκδήλωση συζήτηση που διοργάνωσε η Κ.Ο. Ημαθίας του Μ-Λ ΚΚΕ τιμώντας την εξέγερση του Πολυτεχνείου.
Παράλληλα παρουσιάστηκε το βιβλίο του Παύλου Αλεξίου “Πολυτεχνείο- Η μεγάλη ύβρις” των ΜΟΡΦΩΤΙΚΩΝ ΕΚΔΟΣΕΩΝ, που εκδόθηκε με αφορμή τη συμπλήρωση 50 χρόνων από το Νοέμβριου του ‘ 73.
Τη συγκέντρωση προλόγισε εκ μέρους της Κ.Ο. Ημαθίας ο Γιάννης Μελιόπουλος , ο οποίος αναφέρθηκε στα γεγονότα της περιόδου, το νόημά τους για τη νεολαία και το λαό μας, τη σημασία τους σήμερα, επισημαίνοντας πως όσα έγιναν τις ημέρες εκείνες αποτελούν σταθμό στην ιστορία του τόπου και του λαού μας και πως διατηρούν άσβεστη τη σημασία τους για τους αγώνες που και σήμερα πρέπει να αναπτυχθούν. Τα ιδανικά του Πολυτεχνείου για Ψωμί, Δουλειά, Εθνική Ανεξαρτησία, Ειρήνη και άλλη κοινωνία είναι,και πρέπει να είναι, τα ιδανικά των αγώνων λαού και νεολαίας και στη σημερινή σύνθετη και δύσκολη εποχή για τα εργατολαϊκά στρώματα.
Εν συνεχεία το λόγο πήρε ο σ. Παύλος Αλεξίου που εξέφρασε αρχικά την αλληλεγγύη του προς τον αγώνα του παλαιστινιακού λαού, που δοκιμάζεται σκληρά αυτήν την περίοδο.
Παρουσιάζοντας το βιβλίο τόνισε πως αποτελεί “τέκνο της ανάγκης” για την υπεράσπιση της αλήθειας και της ιστορικής μνήμης του Πολυτεχνείου ,ενάντια στη λήθη που πολλοί πολιτικοί χώροι επιθυμούν αλλά και ενάντια στην καπηλεία και την παραχάραξη που άλλοι επιδιώκουν και πράττουν επί δεκαετίες. Περιέγραψε, παρουσιάζοντας ντοκουμέντα τα οποία περιλαμβάνονται στις σελίδες του , τη στάση των αστικών πολιτικών δυνάμεων απέναντι στην αμερικανοκίνητη χούντα και στα γεγονότα της εξέγερσης στο Πολυτεχνείο, τονίζοντας πως αυτή υπήρξε εξαρχής εχθρική και στις δεκαετίες που μεσολάβησαν υπονομευτική και συκοφαντική, ώστε αυτό και τα ιδανικά του αγώνα να ξεχαστούν και να περάσουν στη λήθη.
Ιδιαίτερα ο συγγραφέας όμως αναφέρθηκε στη στάση των υπολοίπων πολτικών δυνάμεων, της ρεβιζιονιστικής αριστεράς και ιδιαίτερα της ηγεσίας του ΚΚΕ, που διαστρεβλώνοντας την ιστορική πραγματικότητα εμφανίζεται ως εμπνευστής και πρωτοπόρος όσων έγιναν στο Πολυτεχνείο. Παρουσιάζοντας σειρά ιστορικών ντοκουμέντων ο συγγραφέας απέδειξε πως η ιστορική αλήθεια δε συνηγορεί με τις επιθυμίες της ηγετικής ομάδας του ΚΚΕ, κόμμα και ηγεσία που κατά την περίοδο εκείνη όχι μόνο δεν υπήρξε εμπνευστής του αγώνα των εξεγερμένων νέων και του λαού αλλά αντίθετα, όπως αποδεικνύουν τα ντοκουμέντα , κρατούσε διαφορετική πολιτική στάση και επιχείρησε να υπονομεύσει τις εξελίξεις . Σε άλλα ντοκουμέντα που περιλαμβάνονται στο βιβλίο αποκαλύπτονται οι οβιδιακές μεταμορφώσεις των θέσεων της ηγεσίας του ρεβιζονιστικού ΚΚΕ και στη σημερινή εποχή, εποχή κατά την οποία επιχειρείται εκ μέρους του η αλλοίωση των ιδανικών του αντιφασιστικού και αντιμπεριαλιστικού αγώνα του λαού μας κατά την εξέγερση του Πολυτεχνείου.
Μετά το τέλος της παρουσίασης ακολούθησε ενδιαφέρουσα συζήτηση μεταξύ των παρευρισκομένων.
