Ειρήνη Ιωαννίδου
” Τα ρόδα κόβονται στα 2/3 ”, Σαιξπηρικόν 2023, Ποίηση
Γράφει ο Ηλίας Τσέχος
. Στο ποίημα παρηγοριά ποτέ δεν βρίσκω
. Από τη μνήμη ολοφρύομαι
. Υπάρχει κάτι που σαπίζει στο φως του πρωινού
. Τώρα που οι καύσωνες έγιναν αφόρητοι κι η ζέστη του καλοκαιριού παλιά ερωμένη
. Το άδικο γράφεται σε τρίστιχο χαράς και σε τραγούδι τάβλας
. Φοβόταν τον καθρέφτη, το χέρι που έβγαινε από μέσα και την τραβούσε
Ιδιαίτερη φωνή η Ειρήνη Ιωαννίδου στην ποίηση, βαριά μανία, χαμένος κόσμος, νέος αναπάντεχα, γη νικημένη ή ήττα, νεύμα που παίρνει τη λαλιά, ταφή του νου και αποπλανημένη ανάσταση, επιθυμώντας ή όχι, μια γυναικεία ποίηση καθαρά αντρική, αθώα επόμενη προφητεία, χαμογελά στη σούβλα κι ενώ κραυγάζει τη σκεπάζει η σιωπή…
Ειρήνη Ιωαννίδου, η ποιήτρια, στο 3ο ποιητικό της βιβλίο, έχει δεν έχει, έχει αίμα κυλιστό, δακρύζει και ποτίζεται, κρύβεται μες στης στεριάς τα κύματα ανάποδο φεγγάρι, αειθαλής ο
λόγος της, οι τίτλοι ποιημάτων σαν ποιήματα και γλώσσα αισθήσεων να ολισθαίνει χρόνος κουρελής μα βασιλέας, έρωτας κατακκόκινος να μην σταματά δάκρε και πόνε…
” Τα ρόδα κόβονται στα 2/3 ”, ένα ποιητικό βιβλίο με τόση πεζογραφική ένταση, αιώνες ας το καλωσορίζουν, γεύσεις κι ευωδιές αγκαλιαστές, γιατί τη ζωή άμα την αλλάζεις, αλλάζει και σ΄ αλλάζει πι και φι! Και ο τίτλος της συλλογής; Όγκος ερμηνειών και αποφάσεων!
. Βιβλία σκεπάζουν το κρεβάτι
. Η νύχτα δεν λέει πλέον παραμύθια
. Ιπτάμενα χαλιά οι στέγες των ανθρώπων, δίχως φωλιές μεταναστεύουν
. Τα κορίτσια δεν λένε ποτέ την αλήθεια, κυρίως τα όμορφα
. Για την αγάπη ποτέ δεν χτίστηκε μια κόρη σε γεφύρι
. Ήρθανε πρόσφυγες μετά, φέραν εικόνες, κόκαλα
. Κεράκια αναμμένα ο ουρανός, θα τα φυσήξω ύστερα
. Έχεις κι εσύ τα μάτια σου απάνω μου διαρκώς , που να σε πάρει
Έχω κι εγώ τα μάτια μου απάνω σου διαρκώς, που να με πάρει
. Στην κλίνη στήνουν οχυρώματα οι άνθρωποι, μην τα νομίσεις εχθρικά, λένε μεταξύ τους
. Φωτιά ψιλή κλαδεύει τη γενιά σου κι εκεί στην κορυφή, το φέγγος ατενίζεις των μαρμάρων
. Γύρω του κόσμου όλη η σοδειά να καίγεται, η ποίηση με ελεεί
