Η ιστορία «μούφα» για τη Μονή Σινά που ξεκίνησε από ένα φιλοπουτινικό περιθωριακό site, εθνικολαϊκίστικων και φονταμενταλιστικών χαρακτηριστικών κι απλώθηκε εν ριπή οφθαλμού παντού. Όλοι, μα όλοι, από παπάδες μέχρι τον Ανδρουλάκη, τον Σαμαρά, τον Φάμελο και τους άθεους (!!!) άρχισαν να πυροβολούν τον Μητσοτάκη. Όλοι μα όλοι. Σχεδόν ζητούσαν να σηκώσει ο Δένδιας αεροπλάνα και να ισοπεδώσει την Αίγυπτο κι εκείνον τον πρόεδρό της που έχει γυναικείο όνομα, Σίσι!! Ξεσηκώθηκαν κι εκείνοι που δεν ήξεραν καν ότι υπάρχει μια μονή στο Σινά, άκουσαν την παραπληροφόρηση και θέλησαν να καταταγούν για να πολεμήσουν στη χώρα των πυραμίδων.
Μάταια κάποιες φωνές μετριοπάθειας και λογικής συνιστούσαν σύνεση, μέχρι να φανεί ξεκάθαρα τι συμβαίνει. Βλέπετε οι κραυγές κι οι τυμπανοκρουσίες δεν άφηναν κανέναν άλλο να ακουστεί. Μόνο … «Αλ Σίσι κάθαρμα», δεν ακούσαμε, κάτι που συνέβη κατά κόρον με τον Έλληνα πρωθυπουργό. Κι ήταν κι αυτός ο περίεργος παπάς, ο εκπρόσωπος της Μονής στην Αθήνα. Που δεν άφησε κανάλι και ραδιόφωνο που να μη βγει και να λέει αναπόδεικτα πράγματα. Ουδείς δημοσιογράφος τον ρώτησε από ποιο ή ποια έγγραφα προκύπτουν όλα αυτά τα ανυπόστατα που έλεγε. Ουδείς τον ρώτησε αν έχει διαβάσει την 150 σελίδων απόφαση. Απλώς υιοθετούσαν όσα έλεγε και πύκνωναν την παραπληροφόρηση. Μοιραία έγινε αυτό, αν αναλογιστεί κάποιος ότι η δημοσιογραφία στη χώρα μας ασκείται με περίεργο τρόπο. Κι ο έχων ώτα ακουέτο… Άλλωστε η αλήθεια στη χώρα, που για όλα φταίει ο πρωθυπουργός της, δεν έχει πια σημασία, σημασία έχει το αφήγημα και το περιτύλιγμά του. Ξεχάσαμε τα του Τσίπρα, με προγράμματα Θεσσαλονίκης και άλλα φαιδρά;
Ας πούμε λοιπόν περιεκτικά τι συμβαίνει: Με μια απόφαση των Αιγυπτιακών δικαστηρίων, απορρίφθηκε το αίτημα του Αρχιεπισκόπου Σινά, Δαμιανού, που ζητούσε η Μονή ν’ αναγνωριστεί ως νόμιμος ιδιοκτήτης του κτιριακού συγκροτήματος της Μονής, με το επιχείρημα ότι δεν διαθέτει τίτλους ιδιοκτησίας. Οι μοναχοί από τη δική τους πλευρά επικαλούνται χρησικτησία.
Όλο αυτό λοιπόν, αποτελεί ένα πολυσύνθετο ζήτημα αστικών διεκδικήσεων, πολύ περισσότερο αφού οι Αιγύπτιοι θέλουν να αναμορφώσουν την περιοχή, με μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες και καταστήματα, με στόχο να προσελκύουν ετησίως 15 εκ. τουρίστες! Δικαίωμά τους είναι, κι εμείς το ίδιο θα κάναμε. Μόνο που αυτοί υπόσχονται ότι δεν θα αλλάξει το παραμικρό σε λατρευτικό και θρησκευτικό επίπεδο.
Προσέξτε: Την υπόθεση «σπρώχνουν» οι αδελφοί μουσουλμάνοι, προστατευόμενοι του Ερντογάν. Όμως, ρητά και κατηγορηματικά οι Αιγύπτιοι, έχουν δεσμευθεί ότι θα διασφαλίσουν τον «ιερό ελληνορθόδοξο χαρακτήρα της περιοχής». Τελευταία φορά που δεσμεύθηκαν ήταν στην Αθήνα, στις 7 Μαΐου, ενώ αύριο Δευτέρα, στο Κάιρο, θα συναντηθούν αντιπροσωπείες των δυο χωρών, για να δρομολογήσουν συμφωνία με βούλες κι υπογραφές.
Κι όμως, εδώ εμείς, χωρίς καμιά σοβαρότητα, βρίζαμε μια χώρα που είναι από τους πιο πιστούς συμμάχους της Ελλάδας. «Πήραμε» τα όπλα απέναντι στον Σίσι, που μισιέται βαθύτατα με τον Ερντογάν. Φωνάζαμε για μια χώρα που ετοιμάζουμε μαζί της ηλεκτρική διασύνδεση, που συνεργαζόμαστε στον τομέα της παράνομης μετανάστευσης, στη Ναυτιλία, στον τουρισμό και φυσικά στους χιλιάδες εποχικούς εργάτες που μας στέλνει κάθε χρόνο!
Είμαστε καλά, ρε; Θα τίναζε τα πάντα στον αέρα η Αίγυπτος με την Ελλάδα, ειδικά τώρα που δίπλα της υπάρχει η φωτιά της Γάζας κι οι ρουκέτες Ισραήλ και Χαμάς; Είναι δυνατόν να βγαίνει ο Ανδρουλάκης χωρίς καμιά ενημέρωση και να λέει κουταμάρες; Είναι δυνατόν να χαρακτηρίζει τη χώρα του αναξιόπιστη ένας πρώην πρωθυπουργός, όπως ο Σαμαράς; Βιάζοντας την αλήθεια και στηριζόμενοι στην παραπληροφόρηση, μόνο και μόνο για να πλήξουν τάχα τον Μητσοτάκη; Είναι δυνατόν οι παπάδες να ασκούν εξωτερική πολιτική; Είναι δυνατόν να έχουμε τόσο χαμηλού επιπέδου ΜΜΕ, που μόνο νέα Σταυροφορία δεν ζήτησαν;
Να πούμε και κάτι άλλο. Όλοι αυτοί δεν κάνουν τεμενάδες στην ανεξάρτητη Δικαιοσύνη, εντός κι εκτός Ελλάδας; Έτσι δεν είναι; Εκτός αν είναι όποτε τους βολεύουν οι αποφάσεις της. Κι όταν δεν τους βολεύουν …φταίει ο Μητσοάκης, που δεν πήγε να πιάσει από τον λαιμό τον Αιγύπτιο δικαστή…
Είμαστε καλά, ρε; Είμαστε καλά; Ή κάποιοι δεν έχουν σοβαρά πράγματα να κάνουν, πνιγμένοι στην ανυπαρξία τους;
