Περιστατικό 1ο: Περιοχή Δουκίσσης Πλακεντίας, σχεδόν δίπλα σε μεγάλο επώνυμο σούπερ μάρκετ της περιοχής. Φορτηγό τροφοδοσίας κλείνει παράνομα τον δρόμο προκειμένου να έρθει η ώρα του να ξεφορτώσει. Εν ριπή οφθαλμού, δημιουργείται πίσω μια τεράστια ουρά αυτοκινήτων που δεν έχουν διέξοδο. Διαμαρτυρίες, φωνές, ένταση κι ένας …νταής, ανάγωγος φορτηγατζής /οδηγός που απειλεί τους πάντες και τα πάντα. Κάποια καλεί την αστυνομία. Ο νταής γίνεται πιο νταής! Απευθύνεται στην οδηγό του αυτοκινήτου που βρίσκεται ακριβώς πίσω του: «Μωρή χαμούρα, είσαι και χαφιές»; Η γυναίκα έβαλε το κεφάλι κάτω, μπήκε στο αυτοκίνητό της, κατέβασε τις ασφάλειες και περίμενε στωικά την αστυνομία. Η οποία έφτασε όταν ο φορτηγατζής είχε ανοίξει τον δρόμο, είχε ξεφορτώσει κι εξαφανιστεί ανενόχλητος…
Περιστατικό 2ο: Περιοχή Ιπποκράτειου νοσοκομείου, στον πύργο των Αθηνών: Δεκάδες ταξί ουσιαστικά έχουν καταστήσει άντρο τους το μικρό δρομάκι μπροστά στο νοσοκομείο, πέραν των ορίων της πιάτσας. Κι όταν κάποιος προχθές επιχείρησε να ζητήσει τον λόγο που δεν μπορεί να περάσει, άκουσε τη Βίβλο στα γαλλικά! Ουδείς ενόχλησε τον νταή ταξιτζή, ούτε του είπαν κάτι οι συνάδελφοί του…
Μπορεί κάποιος να καταγράψει δεκάδες, εκατοντάδες, χιλιάδες παρόμοια περιστατικά ασυδοσίας και μιας κοινωνίας που δεν σέβεται τίποτα. Η αγένεια –αν όχι η αλητεία- βρίσκεται παντού και ανά πάσα στιγμή μπορούν να συμβούν στον καθένα μας ακόμη και μοιραία πράγματα. Όπως η δολοφονία ενός νέου ανθρώπου, από έναν άλλο νέο, για μια… προσπέραση! Ταυτοχρόνως, όλοι γνωρίζουμε τις ιστορίες με τις επιθέσεις συμμοριών ανηλίκων, που επιτίθενται εναντίον συνομηλίκων τους για να τους κλέψουν κινητά τηλέφωνα και χρήματα. Πόση αρρώστια μπορεί να κρύβει αυτό για το θεσμό της οικογένειας;
Προχθές, η βία/αλητεία κάποιων, έστειλε από τον καταπέλτη ενός πλοίου στον θάνατο, έναν άνθρωπο. Που έκανε το λάθος να φτάσει στο πλοίο το τελευταίο δευτερόλεπτο πριν την αναχώρησή του. Πόσο «άρρωστοι» είναι αυτοί οι άνθρωποι που έκαναν αυτή την αποτρόπαια πράξη; Πόσο διαβρωμένοι, διεφθαρμένοι; Πόσο απάνθρωποι;
Για σκεφτείτε το : Σκοτώθηκε ένας άνθρωπος επειδή κάποιοι νταήδες τον πέταξαν στη θάλασσα! Το ίδιο και ο άλλος που …προσπέρασε. Το ίδιο μπορεί να συμβεί ανά πάσα στιγμή σε οποιονδήποτε από εμάς.
Για σκεφτείτε το: Πέταξαν έναν άνθρωπο στη θάλασσα κι εκείνοι συνέχισαν το ταξίδι! Μέχρι που τους μάζεψε η Δικαιοσύνη και τους έφερε πίσω στον Πειραιά. Κατάπτυστοι άνθρωποι, κατάπτυστοι ναυτικοί, χυδαίος καπετάνιος! Τέρατα που ξέβρασε η θάλασσα!
Τι να πει κάποιος; Τι; Είμαστε σάπια κοινωνία; Είμαστε κοινωνία χωρίς σεβασμό; Είμαστε κοινωνία απάνθρωπων ανθρώπων; Τι στο διάβολο είμαστε; Γιατί συμβαίνουν αυτά; Γιατί εκκολάπτουμε ανήλικους με δολοφονικά ένστικτα; Γιατί κρύβουμε κάτω από το χαλί τα συμπτώματα μιας κοινωνίας που δείχνει ότι νοσεί; Υπάρχει παρακάτω από το κάτω; Είναι η εξαίρεση όσα συζητάμε; Ή κανόνας;
Σκεπτόμενος ότι ο ευπατρίδης Σφηνιάς αυτοκτόνησε αναλογιζόμενος τις τραγικές συνέπειες του ναυαγίου του «Εξπρές Σαμίνα», διάβασα μια ανακοίνωση της εταιρείας στην οποία ανήκει το πλοίο με τους νταήδες. Έγραψαν ότι λυπούνται! Ε και; Στα παλιά μας τα παπούτσια αν λυπούνται ή όχι. Ούτε μας νοιάζει ότι συνεργάζονται με τις αρχές για να διαλευκανθεί η υπόθεση. Εκείνο που έχει σημασία είναι ότι, όπως οι ναυτικοί τους, έτσι κι οι διοικούντες την εταιρεία αυτή στερούνται κοινωνικής ενσυναίσθησης. Αν είχαν θα ήταν ήδη στα σπίτια τους… Κι όχι χι μόνο Μύκονο, Πάρο και μονοπώλιο την Πάτμο…
Οργή, τεράστια οργή!
