Ο Μοχάμεντ Μαχντί ή Ορφέας, όπως είναι γνωστός στους φίλους του, έφυγε από την Ελλάδα πριν από ενάμιση χρόνο για να αναζητήσει ένα καλύτερο μέλλον στη Γερμανία. Κουβαλώντας στις αποσκευές του το ελληνικό όνομα που ο ίδιος επέλεξε για τον εαυτό του, τους ήχους από τα ρεμπέτικα τραγούδια και τις αναμνήσεις από τη ζωή στη χώρα που τόσο αγάπησε, ο Ορφέας σχεδιάζει πλέον το επαγγελματικό μέλλον του με επίκεντρο το χώρο της Υγείας για να στηρίξει όποιον έχει ανάγκη «με χαρτιά ή χωρίς, με λεφτά ή χωρίς, σε όποια θρησκεία και αν πιστεύει».
Στα τέσσερα χρόνια της παραμονής του στην Ελλάδα, ο Ορφέας, πρόσφυγας αφγανικής καταγωγής, έχει διηγηθεί πολλές φορές την ιστορία του, μια σχεδόν μυθιστορηματική ζωή για τα μόλις 21 χρόνια της ηλικίας του.
Βίωσε διακρίσεις, εκφοβισμό και επιθέσεις ως πρόσφυγας στο Ιράν, αντιμετώπισε σοβαρά προβλήματα υγείας τα οποία ξεπέρασε χάρη στην αυταπάρνηση γιατρών και νοσηλευτών που επίσης ζούσαν εκεί, και έφυγε με τους γονείς και τα αδέλφια του από το Ιράν με τη βοήθεια διακινητών για να γλυτώσουν την υποχρεωτική κατάταξή τους στον ιρανικό στρατό. Η οικογένεια του Ορφέα περπάτησε για εννιά μέρες από το Ιράν στην Τουρκία, με κίνδυνο να κατασπαραχθούν από λύκους και αγριόσκυλα, διέσχισαν λίμνες και χειμάρρους, και τελικά έφτασαν στη Σμύρνη και από εκεί στην Ελλάδα, τον Μάρτιο του 2016.
Ήταν τον Δεκέμβριο του 2018 όταν ο Ορφέας συμμετείχε μαζί με άλλους πρόσφυγες ως ομιλητής σε εκδήλωση τού τότε υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής για την Παγκόσμια Ημέρα Μετανάστη και περιέγραφε, σε άψογα ελληνικά, ότι γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Ιράν, μια χώρα που αντιμετωπίζει ρατσιστικά τους Αφγανούς και έφυγε από εκεί με τους γονείς και τα αδέλφια του με σκοπό να αναζητήσει την ειρήνη και την ευκαιρία να ζήσει ελεύθερος.
Η ομιλία του ξεχώρισε γιατί ξεχείλιζε από αγάπη για τη χώρα που τον φιλοξενούσε, μια αγάπη που τον οδήγησε στην απόφαση να αλλάξει και το όνομά του. Όπως εξηγεί σήμερα στο ΑΠΕ-ΜΠΕ από τη Γερμανία, όπου ζει, «έχω δύο ονόματα, όλα ονόματα προφητών και ιμάμηδων, αλλά είμαι άθεος εδώ και χρόνια γιατί έχω δει τι έχει κάνει η θρησκεία μου». Άκουσε την ιστορία του Ορφέα, η οποία τον ενέπνευσε, ενώ συμπληρώνει ότι «ήθελα ένα ελληνικό όνομα για να ενταχθώ πιο πολύ στην ελληνική κουλτούρα, να ενσωματωθώ και αισθανόμουν ότι το όνομα θα με φέρει πιο κοντά».
Παρά την αγάπη του για την Ελλάδα, ο Ορφέας πήρε την απόφαση να κάνει αίτηση για οικογενειακή επανένωση στη Γερμανία, όπου βρίσκονταν άλλα μέλη της οικογένειάς του και όπου καταλάβαινε ότι θα είχε ένα καλύτερο μέλλον. Σήμερα, ζει στο κρατίδιο της Βάδης- Βυρτεμβέργης, όπου έχει λάβει επικουρική προστασία. «Ήθελα να παραμείνω στην Ελλάδα με όλη τη ζωή και την καρδιά μου. Ωστόσο, πόσο θα καθόμουν μέσα σε καμπ; Στο Σχιστό έπαθα άσθμα, είχα πέτρες στο νεφρό, στραμπούληξα το πόδι μου από τις πέτρες.
Κοιμόμασταν σε μια σκηνή γεμάτη νερό όταν έβρεχε και μετά μέναμε σε κοντέινερ χωρίς ρεύμα. Από την άλλη πλευρά, έκανα πολλούς φίλους, μου άρεσε η ζωή εκεί. Ωστόσο, δεν ήταν οργανωμένη η ζωή και δεν μπορούσα να την οργανώσω μόνος μου. Η Ελλάδα θα έπρεπε να είναι πιο οργανωμένη σε θέματα δουλειάς και σπουδών, να έχει ένα σχέδιο του τι να κάνει με τους πρόσφυγες, όπως η Γερμανία».
Το όνειρο του Ορφέα ήταν να γίνει νευροχειρουργός. Μπορεί να μην είναι εύκολο να εκπληρώσει το όνειρο για το οποίο μιλούσε τότε, καθώς, όπως εξηγεί με τις μετακινήσεις έχασε πολύτιμο χρόνο σπουδών, αλλά ήδη παρακολουθεί προπαρασκευαστικά μαθήματα σε επαγγελματικό λύκειο ως βοηθός φαρμακείου και δουλεύει εθελοντικά σε φαρμακείο της γειτονιάς του. Επόμενος στόχος του είναι να συνεχίσει τις σπουδές του ως βοηθός χειρουργείου ή νοσηλευτής. Έχει γίνει εξάλλου δεκτός σε πρακτική άσκηση σε νοσοκομείο, η οποία ωστόσο «πάγωσε» προσωρινά εξαιτίας του λοκντάουν στη Γερμανία.
Η αγάπη του Ορφέα για την Ιατρική ξεκίνησε από τη θητεία του ως εθελοντή διερμηνέα στο ιατρείο του κέντρου φιλοξενίας του Σχιστού, όπου έμενε για ένα διάστημα. Όταν άρχισε να μαθαίνει ελληνικά, μια γλώσσα που σήμερα μιλάει άπταιστα, το πρώτο βιβλίο που διάβασε ήταν η Ανατομία. Όπως περιγράφει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, «όταν ήμουν μικρός, είχα αρρωστήσει και έπρεπε να κάνω εγχείρηση σκωληκοειδίτιδας και δεν με δέχονταν στο νοσοκομείο. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ αυτό που μου έκανε ο ρατσισμός των Ιρανών. Γι΄αυτό πήρα την απόφαση να ασχοληθώ με την Ιατρική και να μπορέσω να βοηθήσω τον λαό με χαρτιά ή χωρίς, με λεφτά ή χωρίς, σε όποια θρησκεία και αν πιστεύει».
Ο Ορφέας παραμένει ακόμα και σήμερα πολύ συνδεδεμένος με την Ελλάδα. Ακούει ελληνική μουσική, «είμαι βαθιά εθισμένος με τα ρεμπέτικα», διαβάζει τα νέα της Ελλάδας, «ανησυχώ για τον κορονοϊό και την κατάσταση στις ΜΕΘ» και όταν μετακομίσει σε δικό του σπίτι θέλει να το διακοσμήσει με ελληνικά στοιχεία, «να θυμίζει ρεμπέτικο μαγαζί, να κρεμάσω ένα μπουζούκι στο σαλόνι μου».
*Επισυνάπτονται φωτογραφίες του Ορφέα, τις οποίες παραχώρησε ο ίδιος στο ΑΠΕ-ΜΠΕ για χρήση
ΑΠΕ-ΜΠΕ / Μαρία Κουζινοπούλου
