Δέκα θέσεις που είναι και προϋποθέσεις για μια εθνική στρατηγική για το μέλλον της χώρας παρουσίασε ο Ευάγγελος Βενιζέλος σε εκδήλωση του “Κύκλου Ιδεών” στη Θεσσαλονίκη, με θέμα «Ποιο μέλλον για την Ελλάδα; Οι προϋποθέσεις μιας εθνικής στρατηγικής» στην οποία μετείχαν επίσης οι Θανάσης Διαμαντόπουλος και Νίκος Μαραντζίδης.
Όπως τόνισε ο κ. Βενιζέλος το ελληνικό ζήτημα δεν είναι συμβατικό, είναι ο υπαρκτός κίνδυνος της οικονομικής, κοινωνικής και θεσμικής κατάρρευσης της χώρας και υπογράμμισε πως “είναι υποχρέωση μας να αποτρέψουμε τον κίνδυνο κατάρρευσης της χώρας. Είναι υποχρέωση πατριωτική”.
Κατά τον κ. Βενιζέλο είκοσι μήνες μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου 2015, η Ελλάδα παλεύει ξανά με την ύφεση και αναζητά ξανά μικρά πρωτογενή πλεονάσματα, η χώρα βρίσκεται στη μέγγενη του προσφυγικού. Η χώρα βρίσκεται πλέον υπό καθεστώς θεσμικής δοκιμασίας. Και η θεωρία της αυτόματης ανάκαμψης, του συμπιεσμένου ελατηρίου που θα εκτιναχθεί από το 2017, στην οποία οικοδόμησε την παρουσία του στη ΔΕΘ ο κ. Τσίπρας, θα είχε ίσως νόημα αν το ελατήριο δεν είχε ξεχαρβαλωθεί με τους χειρισμούς του εξαμήνου Ιανουάριος – Ιούλιος 2015.
Ο πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ανέφερε πως τίποτα δεν μπορεί να γίνει χωρίς ένα ολοκληρωμένο σχέδιο: επαναδιαπραγμάτευσης με τους εταίρους, κάλυψης των χρηματοδοτικών αναγκών μετά το 2018, αποτροπής της ανακύκλωσης της χρηματοπιστωτικής πτυχής της κρίσης και κυρίως κινητοποίησης των δημιουργικών δυνάμεων του τόπου ενώ επεσήμανε πως πρέπει να θεωρήσουμε την πρόσφατη έκθεση του ΔΝΤ ως κώδωνα κινδύνου.
Οι 10 θέσεις για το προσεχές μέλλον όπως τις ανέπτυξε ο κ. Βενιζέλος είναι:
- Η χώρα δεν κινδυνεύει πλέον από ασύντακτη χρεοκοπία και Grexit παλιού τύπου, κινδυνεύει όμως από τη μιζέρια της στασιμοχρεοκοπίας εντός ευρώ.
Αυτό συμβαίνει γιατί σε καμία χώρα δεν υπάρχει μέλλον χωρίς να τακτοποιηθούν οι σχέσεις με το παρελθόν.
- Σε αντίθεση με αυτό που συνέβη στην Ελλάδα και οδήγησε στην υπαναχώρηση του τρίτου μνημονίου τα υφιστάμενα, δηλαδή τα «παλιά» πολιτικά συστήματα οδήγησαν τις άλλες χώρες που εντάχθηκαν σε μνημόνια στην έξοδο από αυτά: Ιρλανδία, Πορτογαλία, Κύπρος.
- Τα πράγματα γίνονται δυστυχώς ακόμη πιο δύσκολα λόγω της οικονομικής και κοινωνικής κόπωσης.
Τους τελευταίους είκοσι μήνες είχαμε μια δραματική οπισθοχώρηση από το κεκτημένο του Δεκεμβρίου 2014 και μια εντυπωσιακή διάψευση όλης της αντιμνημονιακής δημαγωγίας.
Επιπλέον, ο δημόσιος βίος κυριαρχείται από την όξυνση του θεσμικού ζητήματος. Η έκφραση «This is a coup» αποκτά δυστυχώς απτό περιεχόμενο.
- Στη ΔΕΘ φάνηκε πολύ καθαρά ότι δεν υπάρχει σχέδιο της κυβέρνησης για το μέλλον. Το δόγμα της κυβέρνησης είναι «Πάμε καλά θα πάμε καλύτερα».
- Ο αυτοματισμός, η μοιρολατρία και η συνωμοσιολογία δεν οδηγούν πουθενά αλλού παρά μόνον στην ανακύκλωση της κρίσης.
- Για να συγκροτηθεί μια εθνική στρατηγική πρέπει να διαμορφωθούν κοινωνικές και πολιτικές προϋποθέσεις. Πρέπει η κοινωνία να υιοθετήσει το μεταρρυθμιστικό πρόταγμα ως μόνη οδό προς την ανάπτυξη και την απασχόληση.
Πρέπει να κυριαρχήσουν στη δημόσια συζήτηση τα πραγματικά διακυβεύματα. Να ανακοπεί η αντισυστημική τύφλωση. Να προκύψει δημοκρατικά, μέσω εκλογών, μια άλλη κυβέρνηση
Καθήκον της Δημοκρατικής Παράταξης είναι να διατυπώσει το στρατηγικό αυτό πλαίσιο που καλούνται να αποδεχθούν οι πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις που είναι πράγματι φιλοευρωπαϊκές και υπεύθυνες .
Η χώρα χρειάζεται μια κυβέρνηση με προγραμματική συνοχή, και συνείδηση ιστορικής ευθύνης.
- Είναι απολύτως αναγκαίο να επιδιωχθεί και να επιτευχθεί επαναδιαπραγμάτευση του δημοσιονομικού και μακροοικονομικού πλαισίου με αξιόπιστο, στοχευμένο και συγκεκριμένο τρόπο.
Αυτό όμως προϋποθέτει μια άλλη κυβέρνηση που θα προτείνει στους εταίρους ένα γενναίο trade off δημοσιονομικής και διαρθρωτικής προσαρμογής: Δημοσιονομικός χώρος έναντι γενναίων διαρθρωτικών αλλαγών που μπορούν να δώσουν ώθηση στην ελληνική οικονομία.
- Να υπάρξει ολοκληρωμένη ευρωπαϊκή παρέμβαση για το ελληνικό τραπεζικό σύστημα.
Να επιδιωχθεί η ευρωπαϊκή εγγύηση των καταθέσεων στις ελληνικές τράπεζες.
- Τα προηγούμενα σημεία επιτρέπουν μια πιο ριζοσπαστική και ρεαλιστική ταυτόχρονα προσέγγιση της κατάστασης και των δυνατοτήτων της πραγματικής οικονομίας.
Πρέπει να θέσουμε ως στόχο την ίδρυση και εγκατάσταση ειδικής Θυγατρικής της ΕυρTρΕπ στην Ελλάδα.
- Για να γίνουν όμως όλα αυτά απαιτείται ένα κανονικό κράτος.
Με δημοκρατικούς θεσμούς και εγγυήσεις του κράτους δικαίου που δεν υπονομεύονται.
Με ένα εκπαιδευτικό σύστημα απελευθερωμένο από τα δεσμά του κομματισμού, του συντεχνιασμού και της αρχής της ήσσονος προσπαθείας.
Με ένα Κοινωνικό κράτος αναπτυξιακό και ευφυές που βρίσκει νέες λύσεις όπως τα επαγγελματικά ταμεία.
Με μια φιλοεπενδυτική Δημόσια διοίκηση.
Με μια διορατική δημογραφική πολιτική.
Με προσφυγική και μεταναστευτική πολιτική που προηγείται και δεν έπεται των καταστάσεων που δημιουργούνται.
Κυρίως όμως με ενεργούς πολίτες που έχουν συνείδηση του παρελθόντος και γνήσια αγωνία για το μέλλον.
