Να πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά που έγιναν στο Αμπού Ντάμπι.
Α. Φενέρ – Παναθηναϊκός, όπου ο Σάρας πήρε την ταυτότητα του Άταμαν, που για μια ακόμη φορά στηρίχτηκε στο ταλέντο των παικτών κι όχι στις δικές του ικανότητες. Δίκαιη, πέρα ως πέρα νίκη της Φενέρ, απέναντι στον Παναθηναϊκό που δεν είχε αρχή, μέση και τέλος. Οι «πράσινοι» εμφανίστηκαν απροετοίμαστοι, δεν έδειξαν ούτε ένα λεπτό του παιγνιδιού ότι έχουν κάποιο σχέδιο, ώστε να ράψουν στη φανέλα τους το 8ο αστέρι. Άμυνα με τα μάτια, κάκιστες επιθετικές επιλογές, όπου όλοι τα περίμεναν από τον μετρίως μέτριο το τελευταίο διάστημα Ναν. Βοήθησε επιθετικά κι ο Όσμαν με τον βιονικό Γκραντ, αλλά έτερος ουδείς. Ο Σάρας είχε εξαφανίσει τους πάντες, με απίστευτη αμυντική αλληλοκάλυψη, πάρτι στους ουρανούς, ενώ στον τομέα επιθετικό ταλέντο οι Τούρκοι έκαναν παρέδιδαν μαθήματα. 59% εντός παιδιάς και χωρίς Ουίλμπεκιν! Από την άλλη ο Άταμαν, έπαιζε όλη τη χρονιά με 6-7 παίκτες, δεν αντικατέστησε τον μοναδικό αξιόπιστο σουτέρ του, τον Γκριγκόνις, ενώ όταν προέκυψε το πρόβλημα με τον Λεσόρ, έφερε έναν αναπληρωματικό της Μακάμπι που στα δύσκολα «πνίγηκε» και τον …γέρο Πλάις!!! Πρέπει κάποια στιγμή να τεθεί επί τάπητος η ιστορία Άταμαν. Ναι, έχει τίτλους, έχει διακρίσεις, αλλά πάντα με ρόστερ που δεν χρειαζόταν προπονητή.
Στον Παναθηναϊκό έφερε τον άνευρο Γιουρτσεβεν, εξαφάνισε από τον ημιτελικό προχθές τον Σλούκα, ενώ τον ρολίστα Παπαπέτρου τον έβαλε και μετά σε δευτερόλεπτα τον έβγαλε… Καψόνι λέγεται αυτό, έστω κι αν ο παίκτης είναι σαφές ότι δεν έχει θέση σ’ αυτή την ομάδα. Χώρια που εμμονικά δεν κοιτούσε ποτέ τον πάγκο και το βάθος του…
Ο Άταμαν, έχει την κορυφαία ευθύνη για το «πράσινο» ναυάγιο στην έρημο, ειδικά σε μια περίοδο που ο Γιαννακόπουλος δεν φείδεται εξόδων… Δεν είναι ότι του κάνει οικονομία, απλά κάτι άλλο συμβαίνει που πρέπει να βρεθεί και αξιολογηθεί… Με υπεροψία, αλαζονεία και μαγκιές, δεν κτίζονται ομάδες. Ούτε με γούρια έρχονται οι τίτλοι.
Πάντως, με το διάβα του χρόνου, αποδεικνύεται ότι το μπλοκάκι σχεδιασμού και plays του Άταμαν είναι μονίμως κενό κι ότι είναι προπονητής ενστίκτου που δεν μπορεί κανένας κι εσαεί να του εμπιστεύεται εκατομμύρια. Χώρια που με τέτοιο έμψυχο υλικό που του παρέχουν οι ομάδες που δουλεύει, θα μπορούσε να έχει περισσότερους τίτλους ο μέγιστος κόουτς Μάκης Ποτόσογλου της εφηβείας μου στον Πειραιά.
Λίγο μετά, είδαμε το ναυάγιο του Ολυμπιακού και κυρίως για άλλη μια φορά του Μπαρτζώκα. Είδαμε έναν μίζερο Ολυμπιακό, δεμένο κόμπο από τον Σπανούλη, που απενεργοποίησε τον Βεζένκοφ κι άρχισε η ταλαιπωρία των ερυθρόλευκων στο παρκέ. Κι ενώ ήταν απενεργοποιημένος ο Βεζένκοφ, ο Μπαρτζώκας …απενεργοποίησε και τον Πήτερς! Είναι η σκέψη μου θολή, τραγουδούσε κάποτε ο Στέλιος. Ούτε καν το κλασσικό και παραδοσιακό ξύλο μπόρεσε να ρίξει ο Ολυμπιακός, ούτε καν να νικήσει στον αέρα που υπερτερούσε, καθώς για άλλη μια φορά ο εμμονικός Σπανούλης παρκάρισε τον κορυφαίο σέντερ του, τον Παπαγιάννη. Ο Ολυμπιακός στο Άμπου Ντάμπι, είχε μόνο τον Φουρνιέ. Όλοι οι άλλοι παρακολουθούσαν τον παικταρά Ντιαλό (μέγα έγκλημα του Πρίφτη και του Παναθηναϊκού που τον έδιωξαν), να τους παίρνει τα διαβατήρια.
Πρέπει να πούμε και κάτι ακόμη. Το final four στα Εμιράτα φέρνει την έναρξη της μεγάλης αλλαγής για την επόμενη ημέρα του ευρωπαϊκού προπονητικού γίγνεσθαι. Σάρας και Σπανούλης μαζί με τον εξαιρετικό Τιάγκο Σπλίτερ, αποτελούν το μέλλον, την ώρα που είναι σαφές ότι δύει το όποιο άστρο των Μπαρτζώκα και Άταμαν.
Κι αυτό: Μοιάζει θεία δίκη για τον Σπανούλη και τον Μπαρτζώκα, το Άμπου Ντάμπι. Ο τρόπος που ο Μπαρτζώκας άδειασε τον κορυφαίο του παίκτη στο τέλος της καριέρας του δεν ξεχνιέται εύκολα. Και δεν είναι μόνο ο Σπανούλης, είναι κι ο Πρίντεζης, ο Σλούκας, ακόμη κι ο γίγαντας Ναβάρο στην Μπαρτσελόνα.
Για την ιστορία να θυμίσω ότι όλοι γνωρίζουν -αλλά δεν μιλούν ούτε καν οι δημοσιογράφοι του μπάσκετ- ότι ο Μπαρτζώκας δεν σεβάστηκε τον Σπανούλη, παρ’ ότι είναι ο παίκτης που του έδωσε την Ευρωλίγκα! Ο τρόπος που σταμάτησε το μπάσκετ και η περιρρέουσα ατμόσφαιρα που είχε δημιουργηθεί, έσπρωξαν τον Σπανούλη στο τέλος. Κι ας μην έχει μιλήσει γι’ αυτό ποτέ δημοσίως.
Να τονίσω ότι το 2021, πριν ακόμη ο Σπανούλης ανακοινώσει οτιδήποτε για το τέλος ή όχι της καριέρας του, ο Μπαρτζώκας ρωτήθηκε για το αν είναι κρίμα να τελειώσει μια τέτοια καριέρα, παίζοντας σε άδεια γήπεδα, λόγω της κόβιτ. Κι ο προπονητής του Ολυμπιακού, είχε απαντήσει ότι, ναι θα είναι κρίμα, αλλά αν υπάρχει πανδημία πέντε χρόνια ακόμη, θα σταματήσει στα 45;;; Μέγα ατόπημα, που έδειξε στον Σπανούλη την πόρτα του ΣΕΦ.
Τα ίδια περίπου και με τον Πρίντεζη, δυο χρόνια μετά, το 2023. Ρωτήθηκε σε συνέντευξη αν στο τέλος της καριέρας τους ήταν βάρος ο Σπανούλης κι ο Πρίντεζης κι εκείνος απάντησε… ««Ξεκάθαρα. Και αυτό δεν έχει να κάνει με την κλάση τους. Το ίδιο πρόβλημα είχα και με τον Ναβάρο στην Μπαρτσελόνα».
Την αλαζονεία και την αμετροέπεια την πλήρωσε. Πέρυσι από τον Σλούκα στο Βερολίνο και στο ελληνικό πρωτάθλημα κι εφέτος από τον Σπανούλη στα Εμιράτα. Προηγουμένως τον είχε απαξιώσει όταν ανέλαβε τη Μονακό. Με δυο χρόνια εμπειρία, πήγε στη Μονακό, στην οποία ο Σάσα Ομπράντοβιτς έχει κάνει σπουδαία δουλειά κι έχει τον σεβασμό μου, είχε πει. Σεβασμό στον Σάσα Ομπράντοβιτς αλλά απαξίωση του Σπανούλη:
Χώρια η γεμάτη αλαζονεία απάντηση που έδωσε στη συνέντευξη τύπου του final four, όταν ρωτήθηκε για τον Σπανούλη, που τον απαξίωσε πάλι: «Είναι πιο δύσκολο να αντιμετωπίζω τον Σπανούλη ως παίκτη». Τελικά, έχει μηδέν στα τέσσερα!
Η μοίρα, έδωσε την απάντηση… Κι η ζωή θα δώσει την επόμενη όταν στον Πειραιά τεθούν τα διλήμματα και μάλιστα πολύ γρήγορα.
Κάτι τελευταίο: Η ήττα καθενός, έδωσε ανάσα στον άλλο…
Υστρ 1: Κάποτε θα πρέπει να αναρωτηθούν οι Έλληνες δημοσιογράφοι που ασχολούνται με το μπάσκετ, αν αυτή η υπερπροστασία σε ομάδες, προπονητές και παίκτες, ωφελούν το άθλημα. Είναι εκείνοι που είχαν καλλιεργήσει τον ελληνικό τελικό, ως οι άλλοι να ήταν ανύπαρκτοι. Και δεν είναι η πρώτη φορά…
