Στην Ελλάδα η κοινωνία έχει βασικές ειδοποιούς διαφορές από τις αντίστοιχες κοινωνίες της Δύσης. Στην Ελλάδα, επί παραδείγματι, η θρησκεία είναι αυτονόητο χαρακτηριστικό, κάτι που δεν συμβαίνει σε άλλες προηγμένες κοινωνίες. Στην Ελλάδα, είναι τόσες πολλές οι μικρές ατομικές επιχειρήσεις, όσες πουθενά αλλού, ενώ η ιδιοκτησία βρίσκεται σε υψηλότατα επίπεδα κι είναι εκατοντάδες χιλιάδες περιπτώσεις που ακίνητα –κυρίως κατοικίες- μεταβιβάζονται από παππούδες και γονείς στα παιδιά τους, ως μια εξασφάλιση /ασφάλεια για μια καλύτερη ζωή.
Αυτά και πολλά ακόμη, αποτελούν θεμελιώδεις αξίες της ελληνικής κοινωνίας και της ελληνικής οικογένειας. Κι όταν έρχονται οι απόλυτοι φορομπήχτες σοσιαλιστές –με οποιοδήποτε πρόσημο, -Αριστερού ή σοσιαλδημοκράτη- κι επιχειρούν να τις ανατρέψουν, δημιουργείται σοβαρό ζήτημα. Στην ελληνική πολιτική ιστορία αυτό είναι γνωστό.
Όταν την εβδομάδα που φεύγει, ο Π. Δουδωνής, ο λαλίστατος νέος «αστέρας» της Κεντροαριστεράς – που αμπελοφιλοσοφούσε σε πάνελ του Γιώργου Κουβαρά στο Action 24 και θάμπωσε τον Ανδρουλάκη ώστε να τον τοποθετήσει πρώτο στο Επικρατείας του ΠαΣοΚ- αναφέρθηκε σε αύξηση φορολογίας στα μερίσματα και στις γονικές παροχές , οι έμπειροι πολιτικοί συντάκτες κατάλαβαν ότι κτύπησε την ελληνική οικογένεια στο μαλακό της υπογάστριο.
Ουσιαστικά ο φέρελπις αυτός νέος, αποκάλυψε την αλήθεια του σοσιαλισμού που υπηρετεί τώρα, δηλαδή την υπερφορολόγηση! Κι ότι θα φορολογήσουν πάλι, μερίσματα που θα πλήξουν ελληνικές επιχειρήσεις έναντι των ξένων και μια περιουσία που ήδη έχει φορολογηθεί ανηλεώς από το κτίσιμο μέχρι την ετήσια κατοχή της.
Κάποιοι είπαν ότι αυτά δημιουργεί η υπερέκθεση από το ένα κανάλι στο άλλο, κάποιοι άλλοι αναφέρθηκαν σε… Κατρούγκαλο του ΠαΣοΚ, ενώ άλλοι μίλησαν για τον … Παντελή Οικονόμου του σήμερα.
Όντως, ο Παντελής Οικονόμου στην αντιπαράθεση των εκλογών του 1993, μετά την βίαιη εκ των έσω πτώση της κυβέρνησης του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, είχε βγει κι είχε πει ότι η επόμενη κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου θα φορολογήσει τα repos!
Τι ήταν τα repos; Ήταν τραπεζικά προϊόντα μικρού κινδύνου, που ένας δανειστής και ένας οφειλέτης πωλούν και μετά επαναγοράζουν. Ουσιαστικά ήταν γραμμάτια του δημοσίου, με δεδομένο και καθορισμένο εξ αρχής κέρδος, σαφώς πιο ασφαλές από το χρηματιστήριο και συνήθως πολύ μικρότερο.
Έγινε χαμός τότε. Ο Παντελής Οικονόμου έγινε πρωτοσέλιδο και τελικά αποδοκιμάστηκε από τον Ανδρέα Παπανδρέου, ενώ παρ’ ότι ήταν από τα κορυφαία μέλη του εκτελεστικού γραφείου του ΠαΣοΚ, δεν εξελέγη βουλευτής! Τα δε repos φορολογήθηκαν τελικά αργότερα, από τον σκληρό κρατιστή υπουργό Οικονομικών του Σημίτη, Νίκο Χριστοδουλάκη. Ο οποίος, συμπτωματικά ασχολείται και σήμερα με το οικονομικό πρόγραμμα του ΠαΣοΚ.
Ιστορία που τελικά επαναλαμβάνεται. Με μια διαφορά: Ο Παντελής Οικονόμου ήταν και είναι ένας πολύ σοβαρός άνθρωπος.
Ιστορία που επαναλαμβάνεται και καθίσταται φάρσα. Μάλιστα, εκτός άλλων δείχνει και τη φτώχεια ιδεών και προτάσεων σε Αριστερά και Κεντροαριστερά. Δεν είναι μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ που αδυνατεί να κατανοήσει την πραγματικότητα και την εποχή.
Είναι και το ΠαΣοΚ, που αδυνατεί να προτείνει οτιδήποτε παράγει πλούτο, οπότε φορολογεί τις βαθιές αξίες της ελληνικής κοινωνίας. Ως κλασσικό σοσιαλιστικό κόμμα μιας εποχής που έχει παρέλθει…
Κάτι τελευταίο: Θα πρέπει να πει κάποιος στον Ανδρουλάκη και στους περί αυτόν νέους αστέρες, ότι η ιστορία που άνοιξαν με τα μερίσματα δείχνει απόλυτη άγνοια! Θα έπρεπε να γνωρίζουν ότι η χώρα μας επενδυτικά στα μερίσματα, δεν συναγωνίζεται με τη Βρετανία, τη Γαλλία ή τη Γερμανία, αλλά με χώρες όπως η Ρουμανία, η Βουλγαρία, η Αυστρία. Κι ότι ήδη η φορολογία μας είναι υψηλότερη από αυτές. Μας φέρνουν ως παράδειγμα την Ισλανδία αλλά μάλλον δεν γνωρίζουν ότι εκεί η υψηλή φορολογία στο μέρισμα χρησιμοποιείται ως αντικίνητρο για τη διανομή κερδών, όταν την ίδια ώρα η φορολογία στα κέρδη είναι από τις χαμηλότερες στην Ευρώπη.
Ας διαβάσουν κι ας μάθουν, επειδή τελικά διαφαίνεται ότι είναι σκληρά ιδεολογικό το ζήτημα…
